De ‘boss’ van onze nationale ploeg roept bij iedereen een ander beeld op. Hoewel hij steeds meer in de schijnwerpers is komen te staan, blijft hij enigszins mysterieus. Zijn broer François onthult voor ons de echte Vincent Kompany.

Ik was de kleine die hem overal achternaliep.” Aan het woord is François Kompany. Hij is in het gezin Kompany de broer die in de schaduw is gebleven. Vincent veroverde de spotlights, de roem en de status van celebrity. François is op zoek naar een nieuwe club na een weinig overtuigende passage bij Eendracht Aalst in tweede klasse. De 24-jarige jongeman op basketsloffen lijkt nochtans perfect gelukkig en niet het minst jaloers op de carrière van zijn broer. Nadat hij met de ganse familie Vincent in Brazilië is gaan steunen tijdens de poulefase, is hij nu teruggekeerd naar het dagelijkse leven in Brussel. Enkele uren voor de nu al legendarische achtste finale België-VS installeert hij zich in brasserie Miroir op het Koningin Astridplein in Jette om het verhaal van zijn grote broer te vertellen.

Hoe was je verblijf in Brazilië?

François Kompany: “We zijn aangekomen op dinsdag, de dag van de wedstrijd tegen Algerije en ik ben teruggevlogen de dag na de laatste poulewedstrijd. We verbleven op ongeveer een uur van Salvador de Bahia. Omdat er nogal wat bezorgdheid was over de veiligheid hebben we ervoor geopteerd om op de achtergrond te blijven, zeker gezien onze familienaam. En onze zus Christelle is nogal bang van aard. (lacht) Uiteindelijk waren de betogingen wel minder indrukwekkend dan men had aangekondigd.”

Wat onthoud je van Brazilië?

“De levensvreugde van de Brazilianen en hun uitbundigheid. Ze kwamen vol kleur naar het stadion en je hoorde hen op de tribunes meer dan de fans van de ploegen die speelden.”

Heb je het gevoel dat je dankzij je broer bevoorrecht bent?

“Het is zeker zo dat wij door het geld dat Vincent verdient dingen kunnen meemaken die voor weinig mensen zijn weggelegd.”

Heeft hij jullie reis naar Brazilië betaald?

“Ja. We zijn met een tiental mensen naar ginder gegaan en we hebben niet allemaal dezelfde financiële mogelijkheden. Ergens is het ook logisch, gezien de sommen die mijn broer verdient. Hij zou zich geschaamd hebben als we onze tickets zelf hadden betaald. Dat geldt trouwens voor alle families van de Rode Duivels. Er is niemand die een familielid 5000 euro laat betalen om hem naar Brazilië te volgen.”

Maakt het feit dat je broer zoveel verdient jullie relatie meer ingewikkeld?

“Neen, helemaal niet. En ik ben van nature al niet iemand die graag opschept. Ik geef geen geld uit aan dure kleren of auto’s. Ik rijd bijvoorbeeld met een wagen van de club. Ik leid een eenvoudig leven en dat vind ik goed zo. Ik zou het me kunnen veroorloven om ’s avonds de bloemetjes buiten te zetten, maar zo ben ik niet opgevoed. Mijn broer evenmin. Het hangt af van hoe je wil overkomen bij de mensen. Mijn broer draagt vaak kleren van Zara of H&M. Hij is heel eenvoudig gebleven. Als je hem niet kent, dan zou je helemaal niet denken dat hij een dikke pree heeft.”

Ben je betrokken bij bepaalde investeringen die je broer doet?

“Ik ben betrokken bij BX Brussels, net als mijn zus die – geheel logisch natuurlijk – het voetbalmilieu nog wat moet leren kennen. Het zijn vooral mijn pa en ik die in dat project zitten. We hebben geregeld een vergadering met de coach. Ik treed ook op als tussenpersoon voor Good Kompany. Ik heb de evolutie van de werken opgevolgd, met de architect gepraat en zo. Wanneer onze broer appartementen wil kopen, dan is het onze zus die zich daarmee bezighoudt en ik geef hem nadien nog wat advies. Gezien we vaak dezelfde mening hebben, luistert hij doorgaans naar mij.”

Wat voor een relatie heb jij met je broer?

“Ik blijf meestal op de achtergrond, behalve wanneer er iets is dat me echt niet zint. Ik zie weleens een foutje van hem door de vingers, maar mijn zus niet. Als ik zie dat het te ver gaat, kom ik wel tussen. Hij kan ook rekenen op zijn jeugdvrienden, die er nog altijd zijn voor hem. Zoals Trésor Diowo, die Vincent flink zijn gedacht durft te zeggen. Die is zelfs zo openhartig dat Vincent soms goesting heeft om hem een draai rond zijn oren te geven.” (lacht)

Duidelijk geen entourage van mouwvegers…

“Neen, en zo kom je er nochtans veel tegen in het voetbal. Ik heb er genoeg gezien, jaknikkers die er voor zichzelf het maximum willen uithalen. Soms is het zelfs de boezemvriend van de speler die hem bij het uitgaan zegt: ‘Die heeft met zo’n fles getrakteerd, doe maar hetzelfde.’ Vincent kent zulke problemen niet.”

Je broer is echt heel trouw aan zijn directe omgeving.

“Ja, het zijn nog altijd dezelfden van sinds hij heel klein was. Iemand als Anthony Vanden Borre bijvoorbeeld heeft nooit kunnen terugvallen op zo’n structuur. Maar nu is hij op de goede weg. Bovendien heeft Anthony het geluk om zo veel talent te hebben als misschien alleen Eden Hazard in België. Wie zou er nog in geslaagd zijn om een WK te spelen amper een jaar nadat hij compleet was afgeschreven?”

Ben jij zelf ook bevriend met zijn kameraden uit Neerpede, zoals Anthony of Pelé Mboyo?

“Het zijn eerder grote broers dan vrienden. Wanneer Anthony of Pelé spreken, dan zwijg en luister ik. Ze kennen me al van toen ik amper kon lopen. Ze maken deel uit van de familie.”

Een grote familie…

“Ja, zo gaat dat bij Afrikanen…”

Het mooiste geschenk

Ben je trots op de carrière van je broer?

“Wie zou dat niet zijn?”

Realiseer jij je hoe groot hij feitelijk geworden is?

“Ik ben er altijd geweest, ik heb de hele evolutie meegemaakt. Hij is stap na stap hoger geklommen. Soms is hij ook weleens gevallen, maar hij stond altijd weer op. En vandaag staat hij helemaal aan de top. Het enige moment in zijn carrière dat mij echt overweldigd heeft, is toen hij in het eerste elftal van Anderlecht kwam. Noch bij KV Mechelen, waar ik speelde, noch bij Anderlecht was er destijds iemand die uit de eigen opleiding kon doorbreken. Het succes van mijn broer en van anderen die na hem kwamen, hebben veel jongeren doen dromen van een profcarrière.”

Vandaag is je broer aanvoerder van de Rode Duivels en kampioen van Engeland. Hoe beleef jij dat onvoorstelbare parcours van hem?

“Rustig. Wanneer de emotie is overgewaaid, sta ik snel weer met beide voeten op de grond. Mijn vader verkeert daarentegen volop in euforie. Hij is uitbundig, gaat naar ontmoetingen met supporters en zo. Hij heeft veel voor ons opgeofferd en dat hij ziet hoe mijn broer zijn dromen waarmaakt, dat is het mooiste geschenk voor hem. Dat en zijn kleinkinderen, want wanneer hij bij hen is, dan hoort of ziet hij niks anders meer.” (lacht)

Dacht je vroeger dat je broer zo’n carrière zou uitbouwen?

“Ook al laat hij dat niet zo doorschemeren, hij is mentaal heel sterk. Het aandeel van talent in zijn succes is beperkt. Als Anthony even rijp was geweest als mijn broer toen hij bij Anderlecht doorbrak, dan zou hij nu de rechtsback zijn van een van de beste clubs ter wereld, maar het is nog niet gedaan voor hem, hij kan nog heel wat mensen verbazen en nog worden wat hij al had moeten zijn.”

Sommigen geraken nochtans geïrriteerd door de perfectionistische trekjes van je broer.

“Mij irriteren die ook! (lacht) Hij is iemand die tegelijkertijd een topsporter, een ongelooflijke atleet, een verstandige en een mooie man weet te zijn. Als iemand dat allemaal in zich verenigt, dan wil dat sommige mensen al eens storen…”

Die wil om alles te controleren, is dat een façade?

“Je ziet hem zelden lachen op tv, hij loopt altijd rechtop en kijkt ernstig: mensen die hem niet kennen, interpreteren dat misschien als arrogantie, maar in het dagelijks leven is hij helemaal anders, grappig, extravert. Alleen als hij iemand niet kent, dan is hij wat op zijn hoede. Hij was al van jongs af bekend en hij is veel mensen tegengekomen die niet het beste met hem voorhadden. Vandaag geeft hij niemand de kans om iets slechts over hem te zeggen. Om zich te beschermen, is hij praktisch niet te benaderen. Maar de mensen die hem wel goed kennen, zullen je zeggen dat hij de meest loyale en toegankelijke persoon is die er bestaat. Hij luistert altijd naar hen, hij zal nooit iemand wandelen sturen.”

Beneemt hij veel plaats in een ploeg?

“Het is een leider, zoveel is duidelijk. Zelfs bij de jeugd van Anderlecht had hij kapitein moeten zijn, alleen was het toekennen van die armband toen een kwestie van vriendjespolitiek. Maar nu zou hij niet meer kunnen leven zonder aanvoerder te zijn. In de kleedkamer of op het veld, hij praat zoveel dat men hem die band wel moet geven.”

Welke ambities heeft je broer nog?

“In Manchester is hij de patron. Het is moeilijk voor hem om dat statuut op te geven en naar een andere club te gaan als Barcelona waar hij ‘alleen maar’ een belangrijke speler zou zijn. Ik denk niet dat mijn broer daar zou voor kiezen. Hij heeft hard gewerkt om die erkenning te krijgen. Bovendien heeft City een budget dat groot genoeg is om alle prijzen te winnen. Waarom zou hij dan ergens anders naartoe gaan? In België is Vincent een icoon, maar in Manchester is hij nog wel wat anders. Hij is echt op weg om daar een legende te worden zoals Paul Van Himst dat is voor Anderlecht. Minstens drie keer per match heft het publiek een lied aan ter zijner ere. En het Belgische publiek mag dan geweldig zijn, in Engeland gaat het helemaal uit de bol. De mensen zijn daar echt fanatiek.”

Trots op dat shirt

Is je broer er fier op dat hij België mag vertegenwoordigen?

“Dat zie je toch wel? Hij en Jan Vertonghen waren de eersten om ervoor te zorgen dat er iets bewoog in de nationale ploeg. En heel de groep is in hun spoor gevolgd. Ik denk dat er momenteel geen enkele Rode Duivel is die zich geen echte Belg voelt, die niet trots is om dat shirt te mogen dragen.”

Hangt deze groep Rode Duivels effectief zo samen als men laat uitschijnen?

“Ja, daar moet je niet aan twijfelen. Ik ben een keer met een aantal van hen onderweg geweest. Je zag dat het grotendeels zelfs echte vrienden zijn, die veel lachen en over voetbal praten, maar ook over hun familie en over het leven. Zelfs Daniel Van Buyten mengt zich probleemloos onder de jongeren. Toen Pelé bij de Rode Duivels gehaald werd, heeft hij me gezegd dat iedereen zijn best deed zodat hij zich op zijn gemak zou voelen. Hij was zelfs wat verbaasd door zo’n onthaal.”

Is er een groot verschil met het verleden?

“Enkele jaren geleden sleepte Vincent zich een beetje voort wanneer hij met de Rode Duivels in een leeg stadion moest spelen. Vandaag maakt het hem gelukkig. Er zijn geen Walen of Vlamingen meer – wat voorheen wel zo was en soms voor spanningen zorgde. Nu loopt het allemaal dooreen. Vincent is close met iedereen, al schiet hij nog altijd het best op met Anthony. Hun vriendschap gaat terug tot hun kindertijd, zo’n band kun je met een andere speler niet creëren.”

Wat is Vincents slechtste eigenschap?

“Hij wil altijd het laatste woord hebben. Hij kan met vader uren discussiëren om toch maar zijn gelijk te halen.”

En zijn grootste kwaliteit?

“Zelfzekerheid. En hij staat altijd klaar voor zijn medemensen.”

Is hij tegenwoordig al wat stipter geworden?

“Daar is hij heel erg in veranderd. Of laat ik het zo zeggen: als hij echt een verplichting heeft, dan komt hij op tijd. Wanneer we daarentegen op restaurant gaan, dan zeggen we bijvoorbeeld dat we afspreken om zeven uur en gaan we zelf om kwart voor acht. Tegen dan zal hij er wel bijna zijn.”

Voorzitter van Anderlecht?

Wat was de ‘déclic’ in zijn carrière?

“Duitsland. Op een dag was er afgesproken om tien uur en hij kwam binnen om vijf na tien, heel blij met zichzelf. Maar iedereen was er al en zat op hem te wachten! In Duitsland komen de spelers een halfuur eerder. Als je een kwartier te vroeg komt, ben je eigenlijk al te laat. Dat was een hele verandering voor hem. Vandaag is hij als eerste in de kleedkamer en als laatste weer weg.”

De laatste jaren viel het ook enorm op hoe zijn lichaam veranderd is.

“Hij geeft zich altijd helemaal, ook naast het veld. Hij oefent buiten de gezamenlijke trainingen vaak met persoonlijke coaches. Ik denk dat hij dat wel fijn vindt, anders zou hij het niet zo vaak doen. Er is geen geheime formule, je moet gewoon hard werken om daar te geraken.”

Hij is altijd een van de spelers die hun truitje uittrekken na de match en hun blote bast tonen.

“Als je zo’n lichaam hebt, dan toon je dat graag. (lacht) Ook Romelu is zo iemand die graag zijn shirt uittrekt.”

Wanneer had hij begrepen dat het voetbal zijn beroep zou worden?

“Toen hij ons huis in Ganshoren kocht. Hij begreep dat hij dankzij het voetbal zijn gezin een eigen onderkomen kon geven. Sinds Hamburg stort hij een vast bedrag op de rekening van ieder van ons.”

Ligt zijn toekomst in Brussel? Als voorzitter van Anderlecht misschien, zoals enkele weken geleden weleens te horen was.

“Het zou een eer voor hem zijn om op een dag voorzitter van Anderlecht te zijn, maar zijn eerste bekommernis is om van BX een mooie club met een goede jeugdwerking te maken. Ik ben er zeker van dat hij op een dag wel zal terugkeren naar Anderlecht, maar in welke functie, dat zal de toekomst uitwijzen. Het blijft de club van zijn hart.”

DOOR THOMAS BRICMONT – BEELDEN BELGAIMAGE

“Vincent is iemand die tegelijkertijd een topsporter, een ongelooflijke atleet, een verstandige en een mooie man weet te zijn. Sommige mensen stoort dat.”

“Vincent is echt op weg om bij Manchester City een legende te worden zoals Paul Van Himst dat is voor Anderlecht.”