NA ZES JAAR BIJ KRC GENK EN DRIE SEIZOENEN OP HET KIEL VOND MIDDENVELDER FARIS HAROUN (26) IN AUGUSTUS 2011 DAT HET TIJD WAS OM FRISSE LUCHT OP TE SNUIVEN. HIJ TROK NAAR HET NOORDOOSTEN VAN ENGELAND, WAAR HIJ NU BIJ TWEEDEKLASSER MIDDLESBROUGH VOETBAL ADEMT.
Faris Haroun: “Toen Middlesbrough me vroeg om eens langs te komen, nam ik meteen het vliegtuig. Ik zag de infrastructuur hier, woonde een training bij en volgde een match tegen Portsmouth. Op dat moment was er nog niet over cijfertjes gepraat, maar wist ik al honderd procent zeker dat ik hier wou spelen. Thuis lag een visum klaar om de week nadien Amkar Perm te bezoeken, een Russische middenmoter die me het dubbele wou betalen van wat Middlesbrough me bood, maar na die trip naar Middlesbrough wilde ik Rusland niet eens meer overwegen. Voetbal is mijn job, maar ook mijn hobby. Het draait ook om sfeer en plezier. Ik heb altijd hard gewerkt om naar een club en een kampioenschap te kunnen waar voetbal leeft zoals hier.
“Ik zeg niet dat ze in België niks snappen van voetbal, maar in Engeland zijn de supporters zo fanatiek dat elke actie wordt beleefd. Als in België een tegenspeler de bal over de zijlijn trapt, zien de mensen soms niet dat het dankzij jou is dat hij in de fout ging. Gebeurt hetzelfde in Engeland, dan klappen de fans alsof je gescoord hebt. En elke wedstrijd die we spelen, zelfs die tegen de laatste in het klassement, lokt minstens 17.000 man.
“Engelse fans blijven hun team ook aanmoedigen, zelfs bij een 0-3-achterstand. Hier blijft een ploeg bij zo’n achterstand dan ook pompen. Daardoor heb je nooit een gemakkelijke match. En als het dan 1-3 wordt, raakt iedereen in extase. Ik weet dat ze dat in België ook zeggen, dat er geen gemakkelijke matchen zijn, maar hier is het toch anders. Een ploeg die hier vaak verliest, zoals Doncaster, haalt ook een minimumniveau. En een team als West Ham kan het zich zelfs permitteren om John Carew en Carlton Cole soms op de bank te zetten.
“Zelf zat ik ook al meerdere keren op de bank. In het begin begreep ik dat niet goed. Soms had ik twee wedstrijden na elkaar goed gespeeld en stond ik de match daarna toch niet aan de aftrap. De trainer legde me uit dat het af en toe gewoon een tactische beslissing is en dat ik zou merken dat het kampioenschap enorm lang is, 44 matchen en dan nog een play-off. Op den duur ben je blij dat je eens op de bank mág starten. Ze weten hier ook dat ik met mijn spelstijl geen veertig matchen op dezelfde manier kan spelen, op de computers is altijd te lezen dat ik de meeste miles loop van de hele ploeg. Ik zit aan zo’n 12,5 mijl per match ( ongeveer 20 km, nvdr), 70 à 80 spurten per wedstrijd.”
België beu
“Vorige zomer was ik België wat beu. Ik had frisse lucht nodig. Ik voelde dat het tijd was om naar ergens te trekken waar de mensen me niet kenden en me louter op mijn prestaties zouden beoordelen, niet op mijn contract of op de auto waarmee ik rijd. In België gaat het vaak over randfenomenen, niet over het voetbal op zich. In Engeland staat dat voetbal zelf centraal. We hebben een zwaar programma, maar krijgen veel vrijheid. Als we hier een wedstrijd spelen om 15 uur, moeten we om 13 uur in het stadion zijn. Gewoon cool. Bij Beerschot speelden we meestal om 20 uur en moesten we ook al om 13 uur in het stadion zijn. Dan aten we iets en zaten we nog drie uur te niksen. Waarom zo veel drukte maken? Ga je daardoor beter spelen?
“Toen ik nog in België voetbalde, dacht ik ook weleens: ik heb tegen ploeg x behoorlijk gespeeld, ik ben goed bezig. Nu ik aan de andere kant zit, zie ik pas hoe ver België achterop hinkt. Mijn ogen zijn opengegaan. De infrastructuur bij Middlesbrough is van een niveau dat Anderlecht en Genk nog niet halen. Engeland is een andere wereld.
“Zelfs als Anderlecht of Standard in mij geïnteresseerd geweest zou zijn, dan nog was ik liever naar Middlesbrough gekomen. Het is supermoeilijk om in Engeland binnen te raken. Hoeveel Belgen spelen er in het Championship? Alleen ik. Dat bewijst dat ik geen stap achteruit zette. Anders zouden al die Engelse tweedeklassers Belgen halen om zich te versterken. Normaal gezien kun je als middenvelder van Beerschot ook nooit naar Middlesbrough. Ik had het geluk dat Tony Mowbray, onze trainer, me al kende uit mijn periode in Genk. En eigenlijk belandde ik ook bij Middlesbrough dankzij de beslissing van Beerschot om me weg te gooien. Middlesbrough beschikte niet over veel geld om uit te geven aan nieuwe spelers. Als Beerschot gezegd had dat ik 500.000 euro of een miljoen kostte, was er van een transfer misschien geen sprake geweest.”
Laatst lachen
“Ik speelde bij Beerschot tot we mathematisch gered waren. De week nadien vroeg Patrick Vanoppen ( managing director, nvdr) me hoe ik de toekomst zag. Ik zei dat ik ondanks mijn contract, dat nog een jaar liep, misschien wel naar een andere club wilde. Vanoppen gaf aan dat mijn loonlast mogelijk te zwaar zou zijn voor Beerschot en zei dat we dus het best zouden samenwerken om mij te laten vertrekken. Ik vond dat een goed idee. Ik zei dat ik mijn best zou doen om in play-off 2 nog goed te presteren, omdat dat een win-winsituatie zou opleveren. We schudden elkaar de hand.
“Maar toen kwam play-off 2 en zat ik tijdens de eerste match niet in de kern, en de tweede en derde match ook niet. Ik vond dat raar, zeker omdat spelers van wie het contract afliep, wel mochten spelen, terwijl ze aan mij nog geld konden verdienen. En toen kwam een Engelse tweedeklasser – ik ga de naam niet noemen – naar een match om mij te scouten. In Engeland wil een club een speler die wordt aangetrokken altijd eens live aan het werk gezien hebben, al is het maar twee minuten. Ik vroeg aan Beerschot of ik zeker even het veld op mocht toen die club langskwam, maar weer werd ik niet eens in de wedstrijdkern opgenomen. Wat had ik gedaan om dat te verdienen? Het was ook ronduit dom van de club. In ruil voor tien minuten speeltijd had Beerschot van mijn loonlast af kunnen raken én een aardige transfersom opstrijken.
“Aangezien ik die dag niet mocht spelen, ging ik ook niet naar die wedstrijd. Het was de dag van het afscheid van Philippe Clement en Daniel Cruz, ik ging ’s avonds nog naar het feestje van Daniel. Achteraf stond in de krant dat ik niet naar het afscheid van Philippe en Daniel gekomen was en werd gevraagd waar mijn respect was. Ik reageerde toen niet, en ook niet toen ik zelf geen afscheid kreeg, terwijl ik in drie jaar meer dan twintig goals maakte voor de club, twee keer door de supporters werd uitgeroepen tot Speler van het Jaar en altijd mijn best deed, ook in moeilijke omstandigheden. Ik had meer respect verwacht, maar ik dacht: we zullen wel zien wie laatst lacht.
“Ik zit nu in Engeland in een wereld waarvan ik zelfs niet durfde te dromen. Als Middlesbrough een contractverlenging van vijf jaar voor mijn neus schuift, teken ik meteen. Een Belgische club mag mij het drievoudige bieden van wat ik nu verdien, dan nog kom ik niet terug.”
DOOR KRISTOF DE RYCK
“Zelfs als Anderlecht of Standard in mij geïnteresseerd geweest zou zijn, dan nog was ik liever naar Middlesbrough gekomen.”
