Het is een verhaal dat meer dan twee jaar geleden begint bij de bekendmaking dat Trond Sollied trainer van Club Brugge zou worden. Nieuws, zo herinneren er zich in Brugge nog, dat door Gert Verheyen allesbehalve op gejuich werd onthaald. Het was het seizoen dat René Verheyen hoofdtrainer was en alles rond Gert Verheyen draaide. Gert kon, mocht zich toen in een systeem met twee centrumspitsen uitleven als zelden voorheen; en Gert presteerde sterk, sterker dan ooit wellicht; en Gert raakte in de loop van het seizoen zelfs in het bezit van de aanvoerdersband van Vital Borkelmans, zij het in ietwat mistige omstandigheden. Een beetje speler-trainer was hij toen, met in zijn zog Philippe Clement, hoorde je wel eens. Het was een geweldige tijd voor Gert, zeer begrijpelijk, een tijd waaraan anderen evenwel veel minder goeie herinneringen hebben – anderen die Sollied wél graag zagen komen, gewoon al omdat er dan weer een échte trainer zou zijn.

Gert dus niet, want Gert wist dat er gevoetbald zou moeten worden zoals Sollied het wou, en dat Sollied voor 4-3-3 stond, en dat hij, Gert, weer naar de rechterkant zou moeten verhuizen. Zo geschiedde ook, maar toch leek er aanvankelijk niks aan de hand : Gert noemde Sollied in interviews een toptrainer en prees zijn oog voor detail; en hijzelf speelde op de rechterkant het productiefste seizoen uit zijn carrière, tot hij langdurig uitviel met buikspierproblemen. Vorig seizoen dan kwam hij maar heel moeizaam terug en werd hij door Sollied meer gewisseld dan hem lief was. Steeds vaker begon hij in de media aan te geven dat hij op de positie van rechterspits zonder plezier voetbalde, en in de groep liet hij zich niet toevallig ontvallen dat hij nog zo’n seizoen niet meer zag zitten. Het is trouwens niet alleen een kwestie van persoonlijk verlangen : Gert is ervan overtuigd dat niet alleen hijzelf, maar ook de ploeg meer gebaat zou zijn met een systeem met twee centrumspitsen.

Terwijl Timmy Simons en Gaëtan Englebert al openlijk hun voorkeur voor 4-3-3 uitspraken. Englebert noemde het het beste systeem voor de ploeg. Hij was het ook die vorig seizoen wat kritiek van enkele spelers op de trainer afdeed als naast de kwestie; en die meende te weten dat er heel veel spelers heel tevreden waren over het werk van Sollied; en die in het belang van de groep de hoop uitsprak dat Sollied zou blijven; en die zei dat er maar twee, drie spelers waren die liever van trainer zouden veranderen, misschien wel omdat er dan een trainer zou komen waarmee ze bevriend zijn. Het is dus niet onwaarschijnlijk dat Trond Sollied Timmy Simons of Gaëtan Englebert als aanvoerder – als zijn verlengstuk – verkiest.

Maar hoe moet het nu verder met Gert Verheyen ? Hij wil geen aanvoerder meer zijn, maar verder is er niks aan de hand, verzekerde hij. Hij zal, benadrukte hij, zich blijven inzetten voor Club. Tenslotte is er nog altijd het vijfjarig contract dat hij vorige zomer op zijn dertigste kon tekenen, met ruime afstand het beste dat een speler ooit kreeg in Brugge, zo wordt er beweerd – en misschien is straks zijn vriend Franky Van der Elst wel trainer van Club. Wat er dit seizoen ook gebeurt, vermoedelijk zal bij Gert een glimlach toch nooit ver weg zijn.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content