Het ging niet goed met Anderlecht, de winterstop kwam en ging voorbij, en het gaat nog steeds niet goed met Anderlecht. Een UEFA Cupticket pakken wordt een hele klus.

In 1998 kocht Anderlecht een Griekse aanvaller. Groot talent, werd gezegd. HristosKostis heette hij en hij had maar één probleem: hij kwam met een gebroken been. Met dat been kwam het niet meer goed, met Anderlecht nog net. Na minder dan een jaar was Kostis weer weg, hij had niet één minuut gevoetbald. Groot talent.

Tien jaar later heeft Anderlecht opnieuw een spitsenprobleem. Stanislav Vlcek gaat dat oplossen. “We hadden iemand nodig met ervaring, die meteen inzetbaar is en geen aanpassingsperiode nodig heeft”, aldus het paars-witte transferbrein Philippe Collin bij de voorstelling van de Tsjech. Precies omdat hij niet meteen inzetbaar werd geacht, had Anderlecht eerder afgezien van Wesley Sonck toen die werd aangeboden. Daardoor speelt Sonck nu in Brugge.

Inzetbare spits

Maakte Collin een grapje? Vlcek was een geblesseerde speler toen hij met hem op de foto ging. Geen gebroken been, maar een verrekking. Eind november opgelopen, daar nauwelijks voor verzorgd bij Slavia Praag en op het moment van de transfer al dik een maand niet meer getraind, laat staan gespeeld. Toptransfer. Zijn eerste loopwerk deed de 31-jarige aanvaller (ervaring!) pas weer op 3 januari 2008, bij de hervatting van de trainingen op Anderlecht. Binnen de kortste keren zat hij tijdens de winterstage in Spanje met zware benen en moest hij om de haverklap worden vrijgesteld van trainingssessies. Vlotte integratie.

Beter dan een bekerduel tegen een middenmoter uit de tweede klasse kon Vlcek zich moeilijk wensen om na de stage kennis te maken met het Vanden Stockstadion, zijn supporters en het Belgische voetbal. Maar Vlcek zat op de bank en bleef daar zitten. Zelfs om even warm te lopen kwam hij er niet af. “Ik wil hem sparen”, legde een zorgelijke coach Ariël Jacobs uit na de kwalificatie tegen Waasland. “Hij ondervindt de weerbots van de stage. Samen met Frutos en Legear zal ik hem deze week geregeld uit de groepstraining halen om hen individueel verder klaar te maken. Ik kijk verder dan volgend weekend.”

Hoezo, meteen inzetbaar? Nog een geluk dat Vlcek, dixit Collin, geen aanpassingsperiode nodig heeft. Of was ook dat een grap? Vlcek spreekt alleen Tsjechisch en zou niet veel enthousiasme aan de dag leggen om Engels of een van onze landstalen te gaan leren. Ook Marcin Wasilewski is daar na een jaar in Brussel nog niet in geslaagd. Met de Pool wordt nog altijd gecommuniceerd via Daniel Zitka. Misschien is daarmee zijn chaotische spel van de heenronde wel verklaard, want hoe krijg je zo iemand uitgelegd wat je van hem verwacht? Met de aanwerving van Guillaume Gillet is zijn liedje stilaan uitgezongen. Dat lijkt hij zelf ook te beseffen, want vorige week heette het plots dat zijn vrouw heimwee heeft naar Polen.

Terugronde

Gillet kregen we zaterdag nog niet te zien wegens niet speelgerechtigd. Dat was die andere aanwinst, Thomas Chatelle, wel. De debutant groeide meteen uit tot de beste paars-witte speler. Het vertrouwen droop van zijn acties. Chatelle maakte zich steeds aanspeelbaar, zijn acties waren scherp en de voorzetten navenant.

Daarbij vergeleken verbleekte de prestatie van Mbark Boussoufa. De oud-Ajacied is hersteld van zijn knieblessure en krijgt een unieke kans, nu Ahmed Hassan met Egypte naar de Afrika Cup is, om de spelmakerspositie achter de spitsen op te eisen. Buiten een begenadigd moment bij het tweede doelpunt – een dubbelpass met Frutos, door hemzelf afgerond – zat hij negentig minuten lang niet in de wedstrijd. Conditioneel nog niet top wellicht na een maandenlange afwezigheid, maar evenmin gretigheid uitstralend.

Dat laatste gold zowat voor het hele elftal. Voor die kentering heeft de Spaanse zon alvast niet gezorgd. Jacobs verheelde na afloop niet dat hij tijdens de rust zwaar uit zijn krammen was geschoten in de kleedkamer. Met Walter Ba-seggio voor Lucas Biglia (de aan de knie geblesseerde Argentijn is mogelijk enige tijd out) verbeterde de balcirculatie, maar Baseggio & Anderlecht is een aflopend verhaal. Toen hij voor de winterstop tegen STVV plots zijn eerste speelkans kreeg, stond hij vijf kilogram boven zijn competitiegewicht. Fysiek en mentaal opgebrand, zo valt te horen. In het weekend leek het erop dat hij naar het Moeskroen van zijn vroegere mentor Enzo Scifo zou verhuizen.

Wie het weinig lijkt te kunnen schelen of ze spelen of niet, zijn Mbo Mpenza en Cyril Théréau. Mpenza kreeg nog een kwartiertje speeltijd, maar het heilige vuur is allang gedoofd. Toch zoekt hij geen andere club. Théréau mocht zich de hele tweede helft, samen met Mpenza en de zeventienjarige Bakary Sare, lopen opwarmen, maar een invalbeurt zat er niet in. Als vernedering kan het tellen. Toch maakt ook Théréau weinig aanstalten om zijn geluk elders te gaan beproeven. Qua gelatenheid dan toch een toptransfer.

Behalve over de spelers lijkt het veel te zeggen over het Anderlechtse personeelsbeleid: gebrek aan kwaliteit wordt te goed betaald. Gecombineerd met een gebrek aan karakter en mentaliteit dreigt het nog een moeilijke terugronde te worden voor de regerende landskampioen. Zelfs is de hoop hoorbaar dat Hassan na de Afrika Cup niet naar Brussel terugkeert. Iets te dikke Porsche onder zijn kont geschoven en niet meer gemotiveerd. Stel dat Egypte pakweg de halve finales van de Afrikaanse landenbeker bereikt, hoe zal de farao zich dan nog opladen voor zijn laatste drie maanden in België? Door plots moeilijk te gaan doen over het visum voor zijn vrouw en kinderen – een oud probleem dat Anderlecht altijd gemakkelijk opgelost kreeg – lijkt hij zelf zijn voortijdige vertrek al voor te bereiden. Soms ga je té diep door het stof om iemand koste wat het kost te houden.

Met welke aanvalslinie Anderlecht zaterdag thuis tegen KV Mechelen het kampioenschap hervat, blijft een heikele gok. Jacobs herhaalde vorige week wat zijn voorganger Frank Vercauteren diezelfde bazen al vóór het seizoen inpeperde: dat er nog altijd nood is aan een extra aanvaller. Als er iets gebeurt met het blessuregevoelige duo Serhat Akin-Nicolás Frutos, gaapt immers de grote leegte. Het goede nieuws vorige week was dan ook dat Frutos, voor het eerst in de twee jaar dat hij nu in Brussel is, meerdere dagen achter elkaar geen enkele training moest missen. Hout vasthouden! S

door jan hauspie