HRABRI SOKOLI (DE DAPPERE VALKEN)

© NICK DECOMBEL

Samen bij KV Kortrijk, bij de nationale ploeg van Montenegro én sinds dit seizoen bij KV Oostende: Zarko Tomasevic (26) en Adam Marusic (24). Een gesprek in vier thema’s.

Zarko Tomasevic is moe. ‘Very tired‘ zelfs. Er is lang en pittig getraind, de nacht was kort. De nacht ervoor was de 26-jarige Montenegrijn na een interland in Denemarken pas rond vier uur terug in Brugge, waar hij sinds dit seizoen woont. ‘Ik houd van deze kant van het land, West-Flanders. Als ik vrij ben, ga ik wel geregeld langs bij mijn vrienden in Kortrijk’, lacht de rijzige verdediger, die drie jaar geleden na een seizoen vol blessureleed bij Partizan Belgrado in het Guldensporenstadion neerstreek. ‘Een goede keuze. Het niveau van de Belgische competitie ligt veel hoger. In die drie seizoenen bij KV Kortrijk ben ik een betere voetballer geworden.’

Ook Adam Marusic, die in de zomer van 2014 – 21 jaar jong – FK Vozdovac voor de West-Vlaamse club ruilde, heeft veel te danken aan de Veekaa. Toen hij de voorbije zomer in het spoor van Tomasevic naar KV Oostende verkaste, keek Yves Vanderhaeghe verbaasd op. De T1 herinnerde zich de rechterflankspeler als een schuchtere en bedeesde jongeman, die amper Engels sprak en in Kortrijk vooral de Balkanboys opzocht: Tomasevic, Nebojsa Pavlovic, Ivan Santini en assistent-trainer Adnan Custovic.

‘Ze hebben mij goed geholpen’, zegt Marusic, die zich in Kortrijk in de belangstelling van de toenmalige Montenegrijnse bondscoach Branko Brnovic speelde. Hij werd nochtans geboren in Belgrado, de hoofdstad van Servië en de stad waar hij ook opgroeide, maar twijfelde niet. ‘Tot voor tien jaar waren we één land, dat door politieke beslissingen werd gescheiden. En omdat ik nooit voor een Servische nationale jeugdploeg had gespeeld, kon ik vrij kiezen.’

Vorig jaar in maart stond hij voor het eerst in de basis. Een debuut met een zwarte rand, nadat scheidsrechter Deniz Ajtekin de wedstrijd in Podgorica tegen Rusland na 66 minuten stillegde. ‘Een vuurpijl vanuit ons supportersvak op de Russische doelman Igor Akinfejev. Tja…’

Tomasevic: ‘Zulke zaken gebeuren soms.’

MONTENEGRO

KV Oostende probeerde tijdens de interlandbreak het gelijkspel in eigen huis tegen STVV op De Schorre door te spoelen. Zarko Tomasevic en Adam Marusic voetbalden de frustraties met de nationale ploeg van Montenegro weg. Tegen Kazachstan werd met 5-0 gewonnen, vier dagen later verbaasden de ‘Hrabri Sokoli’ – De Dappere Valken – met een 0-1 in Denemarken. Montenegro staat met 7 op 9 en een beter doelpuntensaldo dan Polen (+6 versus +2) op kop in zijn WK-kwalificatiegroep, Roemenië is met 5 punten pas derde.

ZARKO TOMASEVIC: ‘En gescoord tegen Kazachstan, mijn derde doelpunt voor onze nationale ploeg! (lacht) Adam is de man van de assists.’

ADAM MARUSIC: ‘Nog geen enkele goal, helaas, maar we zijn aan een goede campagne bezig. Dat is het belangrijkste.’

TOMASEVIC: ‘In de openingswedstrijd in Roemenië, dat een volledig nieuwe technische staf heeft (Christoph Daum en Rudi Verkempinck, nvdr), pakten we een onverhoopt punt. Tegen Kazachstan deden we wat van ons werd verwacht. Voor de wedstrijd in Denemarken hadden we voor een punt getekend. Maar we deden, tot ieders verrassing, beter. We zijn pas drie wedstrijden ver, maar als we dit scenario – niet verliezen op verplaatsing en thuis alles winnen – kunnen volhouden, dan is er misschien iets mogelijk.’

Sinds 2014 verloren jullie in Podgorica alleen van Oostenrijk. Hoe komt dat?

TOMASEVIC: ‘De sfeer is er speciaal, onze supporters geloven dat we elk land kunnen kloppen. Bijna altijd een uitverkocht stadion, er hangt elke keer weer elektriciteit in de lucht. Dat gevoel heb je bij de Belgische topclubs ook, maar spelen voor je land is nog iets anders. Zeker in de Balkan.’

MIJN CARRIÈRE

Zarko Tomasevic vertrok op zijn 16e van zijn jeugdclub in Montenegro naar Partizan Belgrado, de club waar ook Adam Marusic werd opgeleid.

TOMASEVIC: ‘Ik heb nooit andere sporten beoefend en droomde er al van mijn zesde van om voetballer te worden. Ronaldinho was mijn grote jeugdidool, wellicht omdat ik toen veel kleiner was dan nu. (lacht) Ik speelde toen vooral als linksbuiten, tot ik in één jaar meer dan twintig centimeter groeide en de coach mij in de verdediging – meestal op links – zette. Pas op mijn 17e of 18e begon ik centraal te voetballen, al speel ik onder huidig bondscoach Ljubisa Tumbakovic opnieuw als linksback. In het centrum hebben we twee topverdedigers: Stefan Savic, die bij Atlético Madrid speelt, en Marko Basa van Lille. Zij hebben ervaring in de topcompetities en in de Champions League. Door samen te trainen kan ik veel van hen leren.’

MARUSIC: ‘Ik had niet meteen een voetbalidool, maar was vooral fan van Novak Djokovic, die net als ik in Belgrado is geboren. He’s the best! Mijn oom Nikica Klincarski was ex-speler van Partizan en trainde de jeugd. Toen ik ook wilde voetballen, zei hij meteen: ‘Partizan! Partizan!’ In Belgrado moet je kiezen: Rode Ster of Partizan. De rivaliteit tussen beide clubs is enorm. Die derby is héél heftig.’

TOMASEVIC: ‘De jeugdopleiding van Partizan behoort tot de top van Europa. In Belgrado wordt de keuze voor Rode Ster of Partizan meestal bij de geboorte bepaald. (lacht) Ik zat tijdens elke thuiswedstrijd in het stadion. Dat was iets groots… Elk kind droomt ervan om ooit eens de derby in Belgrado te spelen. Ik ook, maar op mijn achttiende vertrok ik naar Portugal. Misschien later in mijn carrière, je weet nooit.’

Ben je te vroeg naar Portugal vertrokken?

TOMASEVIC: ‘Neen, het was een goede beslissing. Uiteindelijk heb ik met CD Nacional en União Madeira ongeveer vijftig matchen in eerste klasse gespeeld, maar door blessures kon ik er niet blijven. En toen ik terugkeerde naar Partizan, geraakte ik opnieuw geblesseerd. Een heel seizoen verloren.’

MARUSIC: ‘Ik speelde zeven seizoenen bij Partizan, maar op mijn veertiende zei de trainer dat ik te klein was. Via Teleoptik, een satellietclub, belandde ik bij Vozvodac, een kleine club uit Belgrado. Ik heb derby’s gespeeld, ja, maar het was niet te vergelijken met de clash tussen de grote twee.’

KV KORTRIJK

In de zomer van 2013 debuteerde Zarko Tomasevic bij KV Kortrijk, een jaar erna haalde Hein Vanhaezebrouck ook Adam Marusic naar het Guldensporenstadion.

MARUSIC: ‘En toen ik er arriveerde, was Hein Vanhaezebrouck naar AA Gent vertrokken. (lacht) Maar ik speelde vrijwel alle wedstrijden, wat voor een nieuwkomer toch verrassend was.’

TOMASEVIC: ‘Dat seizoen, het eerste van Yves Vanderhaeghe als T1, speelden we het beste voetbal in die drie jaar. We speelden vanaf de competitiestart heel goed. De resultaten bleven aanvankelijk uit, al hebben we ons uiteindelijk gemakkelijk voor play-off 1 kunnen plaatsen. Zelfs journalisten vonden dat we dat seizoen beter voetbal speelden dan onder Vanhaezebrouck, al stelden we in play-off 1 teleur. Problemen met de supporters toen uitlekte dat Yves naar KV Oostende zou vertrekken.’

Je schatte Yves Vanderhaeghe als coach toen hoger in dan Hein Vanhaezebrouck?

TOMASEVIC: ‘Onder Yves voetbalden we beter dan het jaar ervoor, ja, maar dat was ook omdat de groep anders was. In dat seizoen met Hein speelden we met twee grote aanvallers, Ivan Santini en Elimane Coulibaly, waardoor het voetbal vooral op hen was afgestemd en ik heel veel lange ballen moest trappen. Yves Vanderhaeghe zette Teddy Chevalier naast Santini, waardoor hij me vroeg om meer uit te voetballen. Maar begrijp me niet verkeerd: van Hein heb ik ook veel geleerd, net als van Karim Belhocine, die een mooie toekomst als coach tegemoet gaat. De spelers hadden een goede relatie met Karim.’

MARUSIC: ‘KV Kortrijk was mooi, ja. Ik ben er een man geworden, zei Yves Vanderhaeghe onlangs.’ (lacht)

KV OOSTENDE

Zarko Tomasevic bereikte in januari al een akkoord voor drie seizoenen met KV Oostende, dat Adam Marusic voor de neus van AA Gent voor vier seizoenen (2020) naar de kust haalde.

TOMASEVIC: ‘We speelden samen in Kortrijk, samen bij de nationale ploeg en nu opnieuw samen in Oostende. Waar ik ga, gaat Adam. (lacht) Het moeilijkste moment was op oefenkamp in Nederland, toen we voor de hele groep een Servisch nummertje moesten zingen. Vreselijk. Ik kan écht niet zingen.’

MARUSIC: ‘AA Gent is een heel grote club, maar voor mijn voetbaltoekomst is dit een betere stap. Ik koos voor Yves, die heel dicht bij de spelers staat en mij absoluut wilde. Veel bekende gezichten: physical coach Gino Caen, Adi (Adnan Custovic, nvdr), Zarko… Een goede keuze, al is de concurrentie hier veel groter: Brecht Capon als rechtsback, Fernando Canesin op de rechtsbuiten… Hier speel ik meestal als flankaanvaller, in de nationale ploeg stond ik de laatste twee wedstrijden in de verdediging. Het maakt eigenlijk niet uit. Als ik maar op het veld sta.’

TOMASEVIC: ‘Naar Oostende komen was een gemakkelijke beslissing. Goede trainer, grote en ambitieuze club. En ik speel opnieuw centraal, mijn favoriete positie. Maar, zoals Adam zegt: spelen is het belangrijkste. Op links kan ook, al moet je daar veel meer lopen.’ (lacht)

Voor de interlandbreak pakten jullie in de Versluys Arena 13 op 15, op verplaatsing werd alleen op Zulte Waregem een puntje gepakt. Hoe komt dat?

TOMASEVIC: ‘Elke ploeg speelt in eigen stadion toch beter?’

De coach mist grinta en mentaliteit, zegt hij. Te veel spelers teren op hun techniek. Akkoord?

TOMASEVIC: ‘Er zijn nog heel veel wedstrijden, hé. En als we een paar matchen na elkaar kunnen winnen, dan loopt het wel los. (Op de voorbije speeldag won KV Oostende met 2-3 op het veld van KV Mechelen, Tomasevic moest met een lichte blessure verstek laten gaan, nvdr) Volgend weekend komt KV Kortrijk op bezoek. Een aparte match, al denk ik dat de wedstrijd ín het Guldensporenstadion nog iets specialer zal zijn.’

MARUSIC: ‘Als de coach dat zegt, natuurlijk. (lacht) In de matchen in Charleroi en tegen STVV pakten we maar één puntje. Met vier op zes stonden we nu tweede in het klassement en dan spreekt niemand over een gebrek aan mentaliteit.’

DOOR CHRIS TETAERT – FOTO NICK DECOMBEL

‘KV Kortrijk was mooi. Ik ben er een man geworden, zei Yves Vanderhaeghe onlangs.’ ADAM MARUSIC

‘De sfeer in Podgorica is speciaal. Bijna altijd een uitverkocht stadion, er hangt elke keer weer elektriciteit in de lucht.’ ZARKO TOMASEVIC

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content