Vijf mediawatchers geven beurtelings hun mening over de voetbalactualiteit : Peter Vandenbempt (VRT-radio), Gui Polspoel (Canal +), Dirk Deferme (VTM), Frank Raes (VRT-tv) en Marc Delire (RTBF-tv). Deze week is Marc Delire aan de beurt.

Groot nieuws vorige week was het bezoek dat Standard en een paar van zijn spelers en personeelsleden kregen van het parket, op zoek naar fraude. De club reageerde daar furieus op, voelde zich weer eens geviseerd en overwoog vervolgens om op Lokeren niet te spelen. Was de reactie van Standard overdreven ?

Marc Delire : “Ik geloof van niet. Ik probeer me in hun plaats te stellen en ze reageerden zoals ze moesten, vind ik. Aanval is de beste verdediging, wordt altijd gezegd. In wezen heeft justitie uiteraard het recht zaken te onderzoeken – en met wat in Marseille bezig is, rusten er vermoedens op Standard – maar wat de manier waarop betreft, kan ik begrijpen dat spelers geschokt zijn. Huizen doorzoeken in het bijzijn van kinderen… Het zijn geen criminelen ook, hé. Er is ook nog zoiets als respect voor wie onschuldig is tot het tegendeel bewezen is. Standard is een club die, onder andere door wie er in het bestuur zit, meer dan andere clubs in de belangstelling staat. Dat spelers niet wilden spelen, was een beetje een theatraal manoeuvre, un coup de bluf, een manier om te laten weten dat ze zich niet zouden laten doen. Uiteindelijk zouden ze van in het begin toch wel gespeeld hebben. Maar als je Bangoura hoorde praten hoe zijn vrouw en kinderen die affaire beleefden en er niks van begrepen, dat is geen cinema. Hij heeft op Lokeren twee kansen gemist : ik zal niet zeggen dat het door deze affaire komt, maar het speelde zeker in de hoofden van de spelers. Ik probeer mensen niet te veroordelen, maar me in hun plaats te stellen om ze te kunnen begrijpen : het moet toch indrukwekkend zijn wat je overkomt. Je tekent een contract bij een nieuwe club en een paar maanden later wordt je hele huis overhoop gehaald om iets te zoeken dat ze uiteindelijk niet vinden. Trouwens, ik ben er niet zeker van dat alle rekeningen bij om het even welke club volledig in orde zijn. Links of rechts is er om te kunnen overleven in het Belgische profvoetbal altijd wel iets.”

Frankie Vercauteren kreeg ook tegen Lierse Anderlecht nog niet waar het moet zijn. Baseggio leek wel het belangrijkste kind van de rekening te worden : hij was geen kapitein meer.

“Ik denk dat hij doet wat hij moet doen. Ik heb de indruk dat Anderlecht geen punt meer zal verliezen tot het eind van het seizoen eens het wat het geluk mee heeft. Verliezen tegen Oostende… Speel die wedstrijd nog duizend keer en je wint, speel nog honderd keer tegen Lierse en je wint ook. Je zal zeggen : voetbal werkt zo niet, maar het geluk speelt toch een beetje een rol. Ik denk niet dat Vercauteren veel moet veranderen. Hij kent de persoonlijkheid van de spelers. Is Baseggio rijp genoeg om leiding te geven aan een ploeg die niet goed draait ? Als er één is die wat dat betreft de spelers goed kent, is het Vercauteren wel. Walter zal nooit een meneur d’homme worden, dat ligt niet in zijn temperament. Maar ik maak me geen zorgen over Anderlecht : ik zie ze zelfs winnen op Club Brugge. Voor de titel is het over, denk ik, daar moeten ze – helaas voor de spanning – niet meer aan denken, maar ze zullen als tweede eindigen.”

En dus niet RC Genk, dat na de 3-2-overwinning tegen Westerlo momenteel virtueel tweede staat ?

“Neen. Anderlecht vind ik, met alle respect voor de anderen, sterker dan Standard en Genk. Ik zie Genk graag bezig. Het is een van de weinige clubs waar je nog jonge Belgen ziet opvallen. Gelukkig dat Genk en Standard er zijn om wat piment te geven aan de strijd om de derde plaats. Vrijdag ( Standard-Genk, nvdr) zal de scheidsrechter de belangrijkste man zijn : er zal tegenaan gegaan worden, dus hij zal het strak in handen moeten hebben. Maar ik zie Standard thuis eerlijk gezegd niet verliezen. Over een heel seizoen gezien zal Charleroi, vrees ik, zich niet in de strijd om de Europese plaatsen mengen. Het enige risico is dat ze bij Anderlecht nog twee weken sukkelen. Als er tegen Bergen nog problemen zijn, dan… Maar daar geloof ik niet in.”

Spanning is er volop onderin de rangschikking, waar Oostende en Bergen na hun trainerswissel aan een remonte bezig zijn. Ook Brussels ontsloeg zijn trainer, Emilio Ferrera, maar dan wel verrassend vóór de wedstrijd tegen Germinal Beerschot, dat zijn manager, Luc Verheyen, zag vertrekken en het overigens net als Sint-Truiden moeilijker krijgt.

“Over de interne keuken van Germinal Beerschot ga ik me niet uitspreken. Een paar weken geleden zei ik nog dat Oostende en Cercle Brugge zouden zakken, maar wat Oostende nu doet, is uitzonderlijk. Oostende haalt met drie doelpunten negen punten : zo red je je. Plus dat Oostende, ook ten tijde van Bodart, een plezante ploeg is om naar te kijken. Het is geen ploeg die het spel opsluit. Bergen zag ik afgelopen weekend bezig : er is volgens mij geen enkele kans dat die degraderen. Ze beschikken nu echt over een goed uitgebalanceerde ploeg met een sterke verdediging en spelers over wie men niet zoveel spreekt, maar… Milas, bijvoorbeeld, die toevallig een eigen doelpunt maakte, is goed, Goussé, Njock… Ze moeten twaalfde, dertiende kunnen worden, schat ik. Maar voor wat met Brussels gaat gebeuren, heb ik schrik. Brussels is een bizarre club. Je weet niet goed wie met wie is, je krijgt de indruk dat er tegendraadse stromingen werken, dat niet iedereen achter de ploeg staat en dat er menselijke conflicten spelen. Dat is misschien het grootste probleem van de club : niet iedereen gaat in dezelfde richting. Ik weet dat er veel spelers zijn die EmilioFerrera niet meer konden verdragen, zonder dat ze daar voor uitkwamen, natuurlijk. Het is uiteraard Vermeersch die de beslissing voor zijn ontslag nam, maar hij zal ze niet alleen genomen hebben. Er zijn al van bij het begin van het seizoen te veel problemen geweest met spelers. Spelers die naar de B-kern moesten, spelers die men liet komen zonder dat ze daarna een minuut speelden, vedetten van vorig seizoen die men niet meer moest. Er is bij Brussels precies nooit een week zonder problemen geweest. Op het einde van de rit laat dat sporen na. Vergeet niet dat Ferrera een maand geleden zijn ontslag al eens aanbood. Brussels is rock-‘n-roll, hein. Le rock c’est bien, maar op de lange termijn is het vermoeiend. Soms heb je ook eens wat slows nodig en die zijn er niet veel geweest in Brussels.”

Sint-Truiden heeft zondag afscheid genomen van Marc Wilmots.

“Volgens mij het bewijs dat niet alleen het sportieve telt, want de situatie van Sint-Truiden was weliswaar problematisch maar niet zó dramatisch. Het was een probleem van personen, maar niet van spelers. Je had de driehoek Duchâtelet– Mangelschots– Wilmots en daar heeft de voorzitter nu een andere lijn getrokken dan die tussen hem en Wilmots. Mangelschots moet achter de schermen nog veel macht hebben, want om Wilmots eruit te krijgen, il faut être costaud. Jammer voor Wilmots, misschien heeft hij te veel willen doen en bepaalde invloeden verwaarloosd. Ik had hem zondag lang aan de telefoon en op de vraag of hij wegging, antwoordde hij simpel : ‘Ja, ik ga weg.’ Dat is bizar, want die gelatenheid ligt niet in zijn natuur. Hij moet wel gedegouteerd zijn.”

door Raoul De Groote

‘Oostende haalt met drie goals negen punten : zo red je je.’