Nu hij de Pro Licencecursus volgt, met onder andere Marc Brys (Germinal Beerschot), mag Rudi Cossey (45) stilaan beginnen dromen van een loopbaan als hoofdcoach. Tijdens zijn interimperiode als depanneur voor de doorgestuurde Ariël Jacobs toont de assistent-trainer van Lokeren samen met Wlodek Lubanski dat hij heel wat in zijn mars heeft. Een bevestiging van zijn vorige passage, toen hij in de terugronde van vorig seizoen de Waaslanders weer op de rails kreeg en de ontbolstering van topschutter Aristide Bancé vormgaf.

Je zorgt niet alleen voor een accentverschuiving, maar ook voor puntengewin. Je bent een tevreden man ?

Rudi Cossey : “Absoluut. Vooral door het feit dat de volledige spelersgroep positief reageerde. Bovendien is het goed dat Lokeren weer in een gunstiger daglicht wordt geplaatst. We konden de negatieve spiraal stoppen. Een echte garantie heb je natuurlijk nooit, want elke wedstrijd wordt anders bekeken. Stilaan heb ik echter de indruk dat iedereen binnen de club overtuigd raakt van mijn kwaliteiten. Daar is het tenslotte toch ook om te doen. Ik werkte jarenlang in de schaduw, zonder veel respect te krijgen. Het is niet de bedoeling mijzelf nu enorm te profileren. Als er een nieuwe coach komt, zet ik zonder morren een stapje terug.”

Wat schenkt jou dan momenteel de meeste voldoening ?

“Dat er een team op het veld staat dat er zijn kop voor legt. Er wordt uitgegaan van een betere organisatie.”

Het komt er eigenlijk op neer dat je de spelers wakker moest schudden ?

“Tja, ik had geen andere keuze : het was hoog tijd, de groep was ziek en zat in een impasse. Wanneer ze zich nu niet tonen, zullen er drastische maatregelen volgen vanuit het bestuur en komen er andere jongens in hun plaats. Die boodschap begrepen ze. De scherpte keerde terug en de mentale weerbaarheid verhoogde.”

Duidelijkheid staat voorop : Runar Kristinsson, onder Jacobs nog luxe-invaller, wordt opnieuw belangrijk gemaakt en krijgt een voortrekkersrol toebedeeld.

“Natuurlijk, Runar blijft een belangrijke speler. Zelfs op zeventig tot tachtig procent van zijn mogelijkheden is hij nog heel nuttig. Tegen Club Brugge was hij gewoon top, echt schitterend. Dergelijke voetballers verdienen respect. Die moet je dan ook zo behandelen. Want je krijgt daar altijd iets voor terug.”

Ook de evolutie van Goran Maznov de laatste weken is opvallend.

“Hij is duidelijk op de goede weg. Aan zijn scorend vermogen moet Goran nog wat werken. Maar zijn vertrouwen gaat de hoogte in, ook omdat we veel met hem praten. Hij kan alleen maar profiteren van de sterkere collectieve blokvorming. Wie er scoort, maakt mij eigenlijk weinig uit. Als de bal maar in doel verdwijnt én de intentie bestaat om zowel offensief als defensief iets te brengen.”

Je onderhoudt een aparte band met centrumspitsen ?

“Wij steken er bijzonder veel energie in. Zij bevinden zich in de meest ondankbare positie, want ze worden vaak enkel beoordeeld op hun doelpunten. Goran deed onnoemelijk veel defensief werk. Nu moet hij iets minder verdedigen, waardoor Maznov weer zijn frisheid voor doel terugvond.”

Je kiest ook voor een vaste 4-5-1-veldbezetting, waarbij iedereen op één positie wordt uitgespeeld.

“Dat systeem zette ik vanaf het begin zo op het bord. Daar wordt niet van afgeweken. Iedereen weet nu waar we naartoe werken. Ik maakte de groep duidelijk wie waar kan spelen. Dan merk je dus snel dat het evenwicht ontbreekt : op sommige plaatsen hebben we meer dan een dubbele bezetting, op de linkerflank zitten we enkel met Hassan El Mouataz en Predrag Filipovic. Michke Van Hoey heeft als linksachter die taak met brio overgenomen. De rangorde is afhankelijk van de prestaties op training. Namen of het verleden zijn van geen tel. Ik ben ook niet het type dat wekelijks zijn ploeg door mekaar gooit.”

Van welke jongens verwacht je dat ze de kar trekken ?

“De routiniers, hé. Runar, Olivier Doll, Besnik Hasi, Filipovic, Zvonko Milojevic als hij fit is. Zij moeten de boel op sleeptouw nemen en zorgen voor eendracht.”

FRéDéRIC VANHEULE