De uitbreiding van het aantal EK-deelnemers van 16 naar 24 doet vele landen dromen. Niet in het minst aan de overkant van het Kanaal. Nooit eerder gebeurde het dat alle Britse eilanden aanwezig waren op een eindronde. Engeland, Noord-Ierland en Ierland voeren elk in hun groep de stand aan. Ook Wales en Schotland doen volop mee voor kwalificatie.

De Ieren sleepten begin oktober nog een 1-1-gelijkspel uit de brand op het veld van wereldkampioen Duitsland. Naast de enthousiaste achterban wordt een flink aandeel in dit (voorlopige) succes toegedicht aan het trainersduo: Martin O’Neill en Roy Keane. In november vorig jaar volgden zij Giovanni Trapattoni op.

Een opvallende love story is het, want net Roy Keane kende altijd al een turbulente verhouding met de Ierse nationale ploeg. In 2002 werd hij vlak voor het WK in Japan en Zuid-Korea uit de selectie gezet vanwege kritiek aan het adres van toenmalig bondscoach Mick McCarthy, die hij amateurisme verweet. Zelfs de voorbije jaren werd in interviews geregeld met modder heen en weer gegooid tussen Keane en John Delaney, CEO van de Ierse bond. Zijn aanstelling als assistent van O’Neill was dan ook een grote verrassing. “Er zijn maar een paar coaches van wie ik assistent wilde zijn. Martin O’Neill stond boven aan die lijst”, schrijft Keane in zijn recent verschenen biografie The Second Half.

De voormalige aanvoerder van Manchester United brengt nu zijn geroemde winnaarsmentaliteit over op de huidige Ierse selectie. “Hij heeft geleerd uit zijn negatieve trainerservaringen bij Sunderland en Ipswich”, beweert Emmet Malone, journalist van de gerespecteerde The Irish Times. “De spelers kijken op naar hem, voor velen was Roy Keane een jeugdidool. Samen met O’Neill bracht hij meer positivisme rond de nationale ploeg. Pas op, Trapattoni deed een goede job, maar hij ging toch vooral uit van een defensieve organisatie.

“O’Neill gelooft echt in zijn spelers en vooral in thuiswedstrijden probeert hij attractiever voetbal te brengen. Hij en Keane maken geen geheim van hun ambities: als Ierland zich niet kwalificeert voor het EK stappen ze op. Dat charmeert de Ierse supporters, er wordt ook weer meer nadruk gelegd op de fighting spirit van ons elftal. Voor de komende wedstrijd tegen Schotland, in Celtic Park, waren er meer dan tienduizend aanvragen, terwijl er maar drieduizend tickets voorzien werden. Het leeft enorm.”

Voor een stuk is dat compensatie voor het gebrek aan interesse in de eigen nationale competitie, want die stelt amper iets voor. Malone: “De Ierse liga kende even een opflakkering midden jaren 2000, maar de economische crisis brak dat snel af. De meeste spelers zijn semiprof. Al blijven de jongeren al iets langer in Ierland spelen dan voorheen. Van de huidige lichting internationals heb je bijvoorbeeld Shane Long, Wes Hoolahan en Kevin Doyle, die in eigen land opgeleid werden. Eigenlijk zouden de Ierse en de Noord-Ierse liga’s samengevoegd moeten worden. Die samenvoeging is al decennialang een gespreksthema. Zeker eind jaren tachtig, toen Noord-Ierland, met onder meer O’Neill, enkele sterke spelers had. Maar momenteel denk ik niet dat de Noord-Ieren ons veel meerwaarde zouden bieden.”

DOOR MATTHIAS STOCKMANS

Emmet Malone ” De spelers kijken op naar Keane, voor velen was hij een jeugdidool.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content