Matthias Stockmans
Matthias Stockmans Redacteur van Sport/Voetbalmagazine en Knack Focus.

Zes maanden bij Akratitos waren voor Sven Vandenbroeck voldoende om het noodlijdende Lierse als een verademing te beschouwen. ‘Vergeleken met Griekenland is Lierse de hemel.’

S ven Vandenbroeck (26) is blij dat hij weer in België voetbalt. Hij verliet onze competitie in 2000 na amper één jaar eerste klasse met KV Mechelen en trok naar het Nederlandse Roda JC. Dat zijn terugkeer op de Belgische velden bij de rode lantaarn moet gebeuren, deert hem niet. Na wat hij in Griekenland meemaakte, wil hij er de komende maanden het plezier in het voetbal terugvinden én de club in de eerste klasse houden.”

Vorig jaar werd je aan de winterstop door De Graafschap ingehaald om de degradatie te helpen afwenden. Tevergeefs.

Sven Vandenbroeck : “Die lijn wil ik niet doortrekken. Maar ik vind de situatie toch anders. Bij De Graafschap was de spelersgroep mentaal dood, terwijl ik bij Lierse een groep aantrof die vertrouwen heeft en plezier beleeft. Hier hoorde ik nog niemand zeggen : ‘Ach, we gaan er toch uit.’

Waarom weer degradatievoetbal ?

“Omdat Lierse de enige concrete piste was in België en dit vergeleken met Griekenland de hemel is. Al na drie weken draaide Akratitos uit op een drama. Als je niet wint, word je er niet betaald. In oktober, november en december kreeg ik niets meer, zelfs geen appartement. Na vierenhalve maand op hotel werd ik er buitengezet omdat de club niet meer betaalde. Acht spelers zaten in dezelfde situatie.”

Werden je andere ploegmaats wel betaald ?

“In november, ja. Je kunt pas naar de rechtbank stappen als je drie maanden niet betaald bent. Die andere jongens zaten op anderhalve of twee maanden achterstand, ze konden dus niet reageren. Bij ons was de hint zeer duidelijk, wij werden bewust niet uitbetaald. De club wilde van ons af. Die hele situatie was zowel sportief, financieel als relationeel zeer moeilijk.”

Spelen deed je ook niet meer ?

“Neen, nadat we naar de FIFA waren gestapt en de club daar brieven van ontving, werden we botweg naar de B-kern verwezen.”

Je kende de reputatie van de Griekse clubvoorzitters toch ? Er zijn genoeg voorbeelden van buitenlandse voetballers of basketballers die niet betaald werden.

“Ja, dat klopt, daarom had ik vooraf met Yannis Anastasiou gepraat, die ik kende van bij Roda JC. Mijn contract was in orde : door de Griekse voetbalbond ondertekend en afgestempeld. Het geld werd bij de bond gestort. Maar uiteindelijk doen ze daar gewoon waar ze zin in hebben. Blijkbaar mag de bond dat geld niet doorstorten zonder akkoord van de club. Dus al mijn garanties op papier bleken nutteloos.”

Heb je dan geen dialoog gezocht met de voorzitter ?

“Met de voorzitter op papier. Op papier hebben zij een heel mooie structuur, maar alles wordt bepaald door een andere persoon, de voormalige voorzitter van AEK Athene : Makis Psomiadis, die zes jaar geleden AEK en de Griekse bond ongeveer vijf miljoen euro lichter maakte. Officieel mag die geen club meer leiden. Niemand wist dat hij bij Akratikos achter de schermen actief was. Tot in oktober de trainer op een zeer bizarre manier werd ontslagen. We staan 1-0 in het verlies en hij, Psomiadis, komt de kleedkamer binnen. Hij duwt de trainer en die revancheert zich. Ontslagen bij de rust ! De tweede helft speelden we voort zonder trainer. Toen werd mij ook duidelijk : die man heeft hier veel te zeggen. De Griekse bond hoorde van dat voorval en de club raakte in de problemen. De clubstructuur werd weer eens veranderd, maar nog altijd deelt Psomiadis er de lakens uit. Hij heeft gewoon weer nieuwe mensen op papier staan en daar kan niemand iets tegen doen.”

Ben je door die hele hetze een afkeer gaan krijgen van het Griekse voetbal ?

“Neen. Wel door hun handelwijze. Je zit daar in een uitzichtloze situatie, weet niet eens waar je de komende weken zal slapen… Ik probeerde wel van het leven en de stad Athene te blijven genieten. Plezier maken was het enige dat de niet-betaalden overeind hield. Als we van de FIFA gelijk krijgen, kan je misschien zelfs zeggen dat het zeven avontuurlijke vakantiemaanden waren ( lachje).”

Heb je ondertussen al iets van je geld gezien ?

“Neen, nog niet. Vanaf 1 januari kon ik naar de rechtbank en mijn vrijheid bekomen.”

Hoeveel moet je nog krijgen ?

( Lacht.) “In principe maak ik aanspraak op een behoorlijk bedrag. Ik heb voor Nieuwjaar nog twee keer met de club rond de tafel gezeten om een compromis te vinden, maar daar viel weinig mee te beginnen. Ze lachen je een beetje uit. Op een bepaald ogenblik, net voor Kerstmis, kwam ik tot een akkoord met hen. Mentaal was ik heel vermoeid. We spraken af dat ik in ruil voor mijn vrijheid mijn loon voor december liet vallen. De dag nadien ga ik bij hem langs en geeft hij me enkel het geld van oktober. Ik zeg tegen hem : ‘Ik dacht dat we oktober en november hadden afgesproken ? !’ Hij antwoordt : ‘ It’s Christmas, you wanna go home, I think. ‘ Ze hoopten dat ik toch tevreden zou zijn met minder. Achteraf bekeken is die hele passage enorm respectloos en chaotisch geweest.”

Hoe komt het dat je pas enkele weken geleden uit Griekenland vertrok ?

“Omdat de club mijn vlucht niet wilde betalen en ik het risico niet wilde lopen dat ze mij achteraf plichtsverzuim zouden kunnen aanwrijven.”

Nooit het voetbal gemist ?

“Die eerste weken in de B-kern miste ik de wedstrijddagen. Maar hoe langer je in zo’n situatie verkeert, hoe meer je een afkeer krijgt van de club en hoe moeilijker het wordt om toch elke dag te gaan trainen.”

Je bent iemand die zich graag verbaal roert en de touwtjes in handen neemt. Maar in Griekenland kende je de taal niet.

“Ik kwam inderdaad in een situatie terecht waar ik minder controle over had. Al gauw leerde ik daarom een basis van de Griekse taal. Alleen heb je het ginds niet in de hand. Als je in Griekenland aanwijzingen geeft, worden ze zelden opgepikt. De backs bijvoorbeeld begrepen mij wel, maar tijdens de wedstrijd merk je dat ze zich toch niet kunnen inhouden.”

Wat vond je van het niveau van de Griekse competitie ?

“Lager dan het niveau in België. Het voetbal is er zoals het leven : heel chaotisch. Ze bezitten er weinig tactisch vernuft, iedereen loopt en loopt.”

Het spel kan er wel heel snel op en neer gaan, niet ?

“Klopt. Omdat iedereen zijn nummertje wil opvoeren, met veel balverlies en snelle omschakelingen tot gevolg. Constant aan een hoog tempo. Zelfs bij de grote clubs vind je dat soort pingpongspel terug.”

Wat vind je van Lierse ?

“Ik ben vrij positief. Ik kan natuurlijk moeilijk vergelijken met de heenronde. Maar ik zag organisatie en inzet, waarmee je de nul kunt houden, en soms ook behoorlijk veldspel. We scoren moeilijk, dus moet je redeneren : we houden de nul en alles wat we offensief kunnen forceren is extra.”

Wanneer werd de piste concreet ?

“Een heel dom verhaal. Ik kende René Trost van bij Roda JC, waar hij vijf jaar lang als hulptrainer fungeerde. We hadden een goed contact en konden vrijuit over voetbal praten. Ik bleef ook vaak als laatste hangen na de trainingen. Toen hij bij Lierse tekende, belde ik hem met felicitaties. We hielden contact.”

Het worden belangrijke maanden voor je carrière. Je bent dringend aan een positieve noot toe om in beeld te blijven.

“Ik besef dat de komende maanden cruciaal kunnen zijn. Ik moet iets tonen. De fout die ik maakte, was te snel vertrekken bij Roda JC. Tot vorig seizoen speelde ik toch dikwijls mee, tot Wiljan Vloet mij in november kwam vertellen dat ik in de terugronde weinig zou spelen. Ik was blij dat hij zo duidelijk was, en ik vertrok naar De Graafschap, maar een beetje later kondigde hij zijn eigen vertrek aan. Als hij dat eerst had verteld, was ik gebleven.”

Na De Graafschap, zei je eerder, was het moeilijk om naar België terug te keren. Waarom ?

“Omdat er geen interesse was. Ik weet niet hoe ze in België over mij denken. Men kent mij van de nationale beloften, maar voor de rest ? Ik hoop alleen dat ze mij bij Lierse niet zien als de Messias, want dat zal ik niet zijn.”

Bij KV Mechelen maakte je deel uit van een talentvolle generatie met onder andere Tom Caluwé, Tom Peeters, Thomas Chatelle. Geen van hen brak al echt door. Hebben we jullie destijds overschat ?

“Misschien wel. Al vind ik niet dat we mislukt zijn. We zijn alleen niet bij grote clubs terechtgekomen. KV Mechelen degradeerde en Frank Vercauteren bouwde een heel nieuwe ploeg op met voornamelijk jongeren. We speelden kampioen en het daaropvolgende seizoen draaiden we in de eerste klasse mee rond de tiende plaats. Gezien de kwaliteit en de leeftijd die we toen hadden, was dat een mooie periode.”

Vercauteren heeft het nu wel moeilijk als hoofdtrainer van Anderlecht.

“Als nu hetzelfde gebeurt als vorig seizoen met Hugo Broos, dan zit het dieper. Vercauteren is zeer veeleisend, en ten tweede : hij beschikt er niet over de basis die hij bij Mechelen had. Daar kon hij aan de slag met jongeren die hij had gevormd, nu krijgt hij veel spelers die niet volgens zijn visie zijn opgeleid.”

Je bent nog altijd goed bevriend met Vercauteren.

“De laatste jaren hebben we minder contact. Voorheen kwamen we wel eens samen met een kliek van KV Mechelen destijds.”

Je bent al bezig met je eigen trainerscarrière.

“In Nederland behaalde ik mijn trainerscursus 3, dus ik heb een basis. Indien ik niet naar Griekenland was vertrokken, was ik nu bezig aan cursus 2. Ik ben er wel mee bezig, ja.”

En dus ging je vaak in discussie met de trainer ?

( Lacht.) “Vaak is veel gezegd. Maar ik vroeg af en toe wel om uitleg. Door veel te praten leer je bij en zie je in dat jouw visie niet altijd de juiste is.”

In 2002 stuurde beloftecoach Jean-François De Sart je op het EK in Zwitserland naar huis.

“Daar wilde ik toen niet over uitweiden, maar dat had een bepaalde reden.”

Tactisch ?

( Twijfelt.) “Mja… Ik was toen aanvoerder en misschien vertaalde ik toen gewoon het gevoel van een groep. In Nederland is dat normaal. Daar heb je oeverloze voor- en nabesprekingen. Na twee jaar Roda had ik mij dat eigen gemaakt.”

Krijg je daardoor niet de reputatie van lastpost ?

“Soms wel. Al is dat helemaal niet de bedoeling.”

Kortom, hier zit een toekomstige trainer.

“Bij Roda hield ik alle trainingen bij op mijn computer, waar dus best al veel materiaal in steekt. Ik lees ook veel vakbladen. Maar voorlopig speel ik nog te graag om er nu al aan te beginnen. Ik ben nog maar 26 jaar, hé.”

MATTHIAS STOCKMANS

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content