De Franse middenvelder had zich zijn verhuis naar Luik toch enigszins anders voorgesteld. ‘Als Standard zoekt naar een vervanger voor Defour,terwijl ik op de bank zit, dan doet dat pijn.’

Een triestige donderdag in het centrum van Luik. Terwijl de helft van de Standardkern nationale verplichtingen heeft, traint Benjamin Nicaise (28) met de overgebleven spelers. Er zijn gelukkige Rouches en dan zijn er die andere.

Ben je tevreden over jouw seizoen?

Benjamin Nicaise: “Ja, toch wel.”

Had je meer speelgelegenheid verwacht?

“Je verwacht altijd iets meer, zelfs een speler die altijd speelt. Ik behoor niet tot de basiself en dat is soms zwaar. Maar je moet leren appreciëren wat je hebt.”

Je hebt bij Standard getekend om in de basis te staan?

“Uiteraard.”

In een kampioensploeg én met Marouane Fellaini?

“Ja, al besefte ik dat Fellaini niet snel uit de ploeg zou gaan. De mensen begrijpen sommige zaken niet. Een voetballer speelt voor negentig procent op vertrouwen van de trainer, het bestuur en de supporters. De voetbalkwaliteiten tellen slechts voor tien procent mee. Er zijn heel wat spelers die een grote carrière bij elkaar hebben gespeeld terwijl ze met hun technische bagage net tekortschoten.”

Geef eens een voorbeeld?

“Er zijn genoeg grote namen. Didier Deschamps was geen uitzonderlijk talent, maar heeft een heel mooi palmares. Hij werd zelfs wereldkampioen. Andersom, een begaafde spelers heeft het ook vaak moeilijk. Franck Ribéry werd bij het huisvuil gezet in Brest. Maar toen ik met hem voetbalde bij Metz, vroeg ik me na één training al af wat een speler van zijn kaliber in ons team kwam zoeken. Nu speelt hij de pannen van het dak bij Bayern München.”

Opvolger van Fellaini

Waarover ben je niet tevreden dit seizoen?

“Mijn speelgelegenheid. Maar ook over een aantal zaken die op bepaalde momenten gebeurd zijn. Als Standard zoekt naar een vervanger voor Defour, terwijl ik op de bank zit, dan doet dat pijn.”

Verwachtte je een basisplaats toen Fellaini vertrok?

“Helemaal niet. Op dat moment wist ik als enige dat ik zeker niet ging spelen. Ik wist dat de trainer een andere oplossing in gedachten had, zodat ik niet in de ploeg zou staan. Je voelt zulke zaken aan.”

Toch was iedereen ervan overtuigd dat jij de logische opvolger van Fellaini ging worden?

“De trainer posteerde Axel Witsel centraal en maakte van Steven Defour een defensieve middenvelder. Zo ging het nu eenmaal.

“Defour is een ander type dan Fellaini maar hij kan ongeveer dezelfde taken aan. Hij heeft niet het profiel van een defensieve middenvelder. Door zijn gebrek aan assists en doelpunten is hij ook niet de ideale nummer tien. Als buffer heeft hij zich nu volledig aangepast aan zijn nieuwe rol. Als er vandaag iemand is bij Standard die een groot contract in het buitenland verdient, dan is hij het wel.”

In jullie kleedkamer hangt een poster van Fellaini: stoort dat je niet?

“Absoluut niet. Voor alle duidelijkheid: Marouane was niet mijn aartsvijand. Hij schoot met iedereen goed op, ook met mij. Dat hij op een poster staat, bewijst dat hij een schitterende transfer versierde naar een competitie waar alle Standardspelers ooit hopen te spelen. Maar er hangen nog posters. Zoals die van Oguchi Onyewu en zelfs van mij. Wat mij ergert, is dat ik bij ieder interview vragen over Fellaini op mijn bord krijg.”

Jouw voornaamste handicap is dat je wordt gebruikt voor één bepaalde positie, die van verdedigende middenvelder. Terwijl Witsel, Defour of Dalmat op meerdere posities worden uitgespeeld.

“De trainer mag mij overal posteren, ik pas mij snel aan. Maar het is moeilijk om de visie van het publiek te veranderen. Plaats mij op de rechtsbackpositie, je zal zien dat ik mij daar snel thuis voel.”

Je hoort eigenlijk thuis in het Standard van twee jaar terug, met eerder fysiek dan technisch voetbal.

“Ieder zijn mening. Je moet verschillende types van spelers hebben om een evenwichtige ploeg te vormen. Ik heb Standard zien evolueren. Het is een andere ploeg dan toen ik voor de eerste keer met Bergen tegen hen speelde. Vandaag speelt Standard meer over de grond en grijpt het minder terug naar de lange bal wanneer het geen oplossingen vindt. Maar dat is niet het belangrijkste voor een topclub. Standard moet de toeschouwers niet overdonderen, maar kampioen proberen te worden. Ik heb altijd geleerd dat resultaten belangrijker zijn dan het geleverde spel.”

Mindere periode

Je werd niet gespaard na de Europese uitschakeling tegen Braga: je verving Defour, dat liep slecht af en de ploeg kreeg een zware klap.

“Tegen de kritiek heb ik niks in te brengen. Als

Standard door mijn schuld werd uitgeschakeld, dan verontschuldig ik mij tegenover de supporters. Maar voor ik het veld opkwam, moest Witsel nog een bal van de doellijn halen, niet? Hoe kan je dan zeggen dat mijn invalbeurt beslissend was? Maar als dat voor sommige personen voldoende is om mij de schuld te geven van de teleurstellende uitschakeling … Ik denk niet dat ik de enige was die onder niveau presteerde.”

Braga, Anderlecht en Charleroi: zijn dat de drie flops van Standard dit seizoen?

“Anderlecht zonder twijfel. Voor die match slaagde Bölöni erin om de pers dingen op de mouw te spelden die een driejarige niet eens gelooft. Hij zei dat de titel niet gewonnen of verloren werd in Anderlecht. Maar stel dat we die wedstrijd hadden gewonnen, dan zou Anderlecht ons niet meer inhalen.”

Dus jullie hebben de titel op Anderlecht verloren?

“Nee. We hebben enkel een goede kans verspeeld om de titel te pakken.”

Is Anderlecht nu al kampioen?

“Als dat het geval zou zijn, is dat een ramp voor Standard. Ook voor mij, omdat ik naar Luik kwam voor de titel.”

Gouden Schoen

Er werd gevreesd voor een rel in de kleedkamer van de Rouches na de verkiezing van de Gouden Schoen: dat was niet het geval!

“Nee. Voor de verkiezing daarentegen … De media voerden de strijd op. De trofee was hét gespreksonderwerp. De pers vernoemt een aantal potentiële winnaars en die jongens vinden dan dat zij de Gouden Schoen meer verdienen dan hun ploegmaats. Alle spelers van de kampioensploeg verdienden de trofee. Als ik zie waar Dieumerci Mbokani in het klassement eindigt, vind ik dat schandalig. Geeft hij niet graag interviews? Goed, de journalisten straffen hem daarvoor. Het ligt gevoelig, die persoonlijke prijzen.”

Witsel kende een terugval. Komt dat door de extra druk van de Gouden Schoen?

“Er wordt gezegd dat hij minder aanwezig is. Een trofee als de Gouden Schoen, dat moet je aankunnen. Er worden nu onmogelijke prestaties van hem verwacht. Je moet hem helpen, hij is pas twintig jaar!”

door pierre danvoye – beelden: reporters