Het gaat Pietro Allatta, een van de meest gecontesteerde figuren uit het Belgische voetbal, voor de wind. Onder wuivende palmbomen op een paradijselijk eiland doet hij zijn verhaal. ‘Ik heb constant de indruk op vakantie te zijn.’

Het spoor van Pietro Allatta terugvinden, is geen sinecure. Hij brengt het grootste deel van zijn tijd door op Mauritius, in de Indische Oceaan, ten oosten van Madagascar. Op dat Afrikaanse eiland, waar het bijna altijd 30 graden is, ontmoeten we hem om 10 uur ’s morgens in Grand Baie, een stad met een intens nachtleven. Allatta is niet veranderd: gebruinde huid, eeuwige glimlach. We installeren ons op een terras aan het strand. Een paar lokale kinderen spelen wat verderop in de warme oceaangolven. Ondanks zijn peperdure zonnebril en zijn stijlvolle, linnen pak, ziet de halve Siciliaan er toch wat moe uit. “Nog met vrienden thuis zitten kletsen tot 6 uur ’s morgens”, luidt het excuus. Dat neemt niet weg dat hij ons uitgebreid te woord staat. Monoloog van een omstreden man.

“Het klopt dat ik geprobeerd heb om Sergio Brio als trainer op Mauritius aan het werk te zetten, maar ze hebben hier geen geld. Ik heb ook met het idee gespeeld om een voetbalacademie op te starten, maar veel talent loopt hier niet rond. Het zal nog even wachten zijn op een nieuwe Vikash Dhorasoo, hoor. Ik heb van hieruit ook contacten gehad met Griekenland, maar Sergio wilde daar niet naartoe. Hij is uitein-delijk toch tevreden met zijn huidige leven in Italië waar hij voor de RAI werkt.”

Zwemmen met dolfijnen

“Mijn bankrekeningen in België zijn geblokkeerd, maar ik ben vrij om te gaan en te staan waar ik wil. Sinds oktober 2007 woon ik op dit eiland. Ik moet nog 1,2 miljoen euro aan de Belgische fiscus, dat klopt. En dan? Ik zit hier in een gouden kooi en ik heb niet de ambitie om straks de rijkste op het kerkhof te zijn. Mijn papieren van inwoner van Mauritius zijn helemaal in orde: ik ben investeerder. Zes keer per jaar ga ik terug naar Europa om mijn bestellingen te doen. Het leven op dit eiland is te mooi om waar te zijn: ik huur een prachtige villa mét personeel voor slechts 600 euro per maand.

“Ik heb hier verschillende winkels met vrouwenkleding geopend. Geen namaak, maar authentieke producten die ik in Frankrijk en Italië bij erkende producenten inkoop. Mijn winkels zijn vooral in trek bij vrouwen van plaatselijke kaderleden. De zaken gaan goed aangezien ik ook kleding distribueer aan andere niet-concurrerende winkels.

“Verder heb ik nog twee grote projecten in mijn hoofd: een supergrote catamaran charteren en dan doorverhuren aan toeristen, én een nieuw restaurant openen en rendabel maken! Ik stop niet, hoor. Ik heb al een twintigtal personen in dienst. En straks ga ik nog even 100 plasmaschermen in ontvangst nemen. Een levering voor een hotel…

“Dit is een droom: ik werk me te pletter, maar ik heb constant de indruk op vakantie te zijn. Bovendien heb ik hier heel wat Belgen ontmoet die een zaak hebben. Wat ik naast het werk doe? Waterski, zeilen, en zwemmen met de dol-fijnen.”

Omgekochte wedstrijden

“Ik zal pas terugkeren naar België als het proces met de zogezegd omgekochte wedstrijden volledig achter de rug is. Men denkt nog altijd dat ik een van de spilfiguren was, maar dat is helemaal niet zo. Ik werd ondervraagd door onderzoeksrechter Sylvania Verstreken, maar er is mij nooit iets ten laste gelegd. Integendeel, nadat ik haar alles verteld had wat ik wist over Zheyun Ye en haar gezegd had dat ik zelf een einde maakte aan zijn poging tot aanranding op een minderjarige in het Brusselse Hilton, heeft de onderzoeksrechter me gezegd dat ik een goed mens was. Ik heb haar geantwoord dat ik een pater familias ben en dat ik niet kon toelaten dat minderjarigen in België behandeld worden zoals dat in China gebeurt. Ye is toen aangehouden door de politie, maar werd later vrijgelaten. Vandaag weet niemand waar hij zich bevindt. Ik kende de Chinees via de modewereld: hij had een prachtige kledingzaak in Parijs. Dat waren onze eerste contacten, nadien heeft hij me ook gevraagd om spelers en coaches voor hem te vinden. Voor de Finse club Allianssi? Ja, maar daar ga ik niet meer over zeggen.

“Wat ik nog weet over Ye? Dat hij vier keer 500.000 euro geïnvesteerd heeft in Belgische clubs. Om wedstrijden te vervalsen? Dat zijn uw woorden. Omgekochte wedstrijden zijn er altijd geweest, zijn er nu nog en zullen er altijd zijn. Zolang er geld mee te verdienen is, zullen er mensen zijn die er een graantje van willen meepikken. De laatste jaren is het gokken overigens enorm geëvolueerd. Er wordt on line gegokt op een wedstrijd, op een deel van een wedstrijd, op het aantal gescoorde doelpunten,…

“Of ik nog contact heb met Filippo Gaone? Als we mekaar tegenkomen, zullen we weleens een praatje slaan, maar dan kort. Luister, wij kennen mekaar al 30 jaar en we hebben altijd goed samengewerkt…”

Bang van Salvatore

” Silvio Proto is nog altijd de beste doelman van België. Anderlecht heeft er alles aan gedaan om het contact tussen ons te verbreken. Silvio kon naar Barcelona en naar Arsenal gaan, maar hij wou geen tweede keeper zijn. Ik praat nu niet meer met hem, een sms’je voor zijn verjaardag, dat wel. Op een dag zullen we mekaar weer spreken, hoor, daar ben ik zeker van.

“Anderlecht heeft me gedagvaard omdat ik de club bekritiseerd heb. De rechter heeft me gevraagd om geen uitspraken meer te doen over Anderlecht in de kranten. Dat respecteer ik: ik zeg zelfs niks meer. Maar vergeten doe ik niet. Ik heb een boek geschreven met daarin alles wat ik weet over het Belgische voetbal en als ik dat publiceer, gaat dat pijn doen, dat kan ik u garanderen. De titel? ‘Ik ben niemand vergeten’. Dat is ook de waarheid: ik bén niemand vergeten. Anderlecht is natuurlijk al bang. De club heeft slecht gehandeld en dat weet ze: er is geen rook zonder vuur.

“Ik heb gehoord dat een van uw journalisten een oplawaai gekregen heeft van Mogi Bayat? Wat een figuur! Ik heb met hem te maken gehad toen Majid Oulmers me gezegd had dat hij einde contract was en naar Standard wou. Ik ben met hem naar Pierre François, algemeen directeur van Standard, gegaan, maar toen bleek dat Oulmers toch niet einde contract was. Hij had me iets wijsgemaakt. François zat verveeld met de zaak, want Mogi Bayat is een goede vriend van hem. Bayat is enorm tegen mij tekeergegaan, want van de weeromstuit kon hij niet anders dan het contract van Oulmers verbeteren. Hij heeft me daarna gebeld met de vraag om hem als tegenprestatie toch een cadeau te doen… Mijn broer Salvatore heeft hem dan eens gezegd dat hij een grote mond had en dat hij beter ‘zijn klep kon houden’. Sindsdien heb ik niets meer gehoord van Mogi Bayat. Hij is blijkbaar bang van mijn broer…

“Let wel, ik blijf nog altijd actief wat het voetbal betreft. Ik bekijk hier alle belangrijke wedstrijden op tv. Bovendien is Mauritius de favoriete reisbestemming van de Europese jetset die de winter wil ontvluchten. Ik ontmoet hier belangrijke figuren die een vinger in de pap hebben bij de grote clubs. Vooral Italiaanse en Franse.” S

door john baete