Club Brugge start over veertien dagen de Champions League in Nou Camp. Birger Maertens is klaar voor Kluivert.

De kwalificatie

“’t Is heel moeilijk geweest, maar we wisten dat het dat zou worden”, sprak Birger Maertens (22) woensdagavond laat nadat Club Brugge zich tegen de Oekraïense landskampioen Shaktar Donetsk na twee keer 1-1, verlengingen en strafschoppen voor het eerst in tien jaar voor de Champions League had weten te plaatsen.

“In Oekraïne hadden we al gezien dat Shaktar een zeer compacte ploeg is, die zeer sterk staat in de verdediging en over twee uitstekende spitsen beschikt. Als je dan na een kwartier 0-1 achter komt, weet je : twee keer scoren tegen dit elftal wordt ontzettend moeilijk. We waren zenuwachtig en speelden overhaast. Bij de rust zei de trainer : kom jongens, ’t is nog niet gedaan; we moeten gewoon wat rustiger proberen te voetballen. Ruimtes en kansen zullen er wel komen. We zegden : kom, we slaan de handen in elkaar, want tegenover de supporters kan je het niet maken dat je zegt : die mannen zijn sterker. Zo van : kom op, godverdomme. Het moment dat je er zo dicht bij bent, mag je dat niet zomaar uit handen geven. In plaats van honderd procent zijn we er hondervijftig of tweehonderd procent voor gegaan. Voor elke meter en elke bal hebben we gelopen en gevochten. Als de ene een foutje maakte, werd het hersteld door de andere. Gelukkig ook komt Nastja ( Ceh.) in en trapt hij een vrijschop schitterend binnen, waarna de wedstrijd is ontploft, met kansen aan beide kanten. Gelukkig is het voor ons positief uitgedraaid, want het kon even goed anders zijn geweest. We zijn er ons van bewust dat het aan een zijden draadje heeft gehangen, maar op dat niveau is dat gewoon zo. ’t Hangt van kleine dingskes af.

“De trainer vroeg of ik de eerste strafschop wou trappen en ik heb ja gezegd. Voor iedere wedstrijd zijn Timmy ( Simons) en ik de strafschopnemers, dus waarom zou ik hem dan niet geven ? Ik was ook helemaal niet zenuwachtig. Ik ben zoals meestal blijven kijken naar de keeper, die toch een hoek moet kiezen, en toen ik zag dat hij de andere kant koos, was het makkelijk.”

De party

Maertens : “Na vier jaar zonder titel en tien jaar zonder Champions League doet dit deugd voor iedereen : supporters, spelers en bestuur. Meteen na de wedstrijd was ik op het veld zeer uitgelaten, ja, maar zo ben ik altijd geweest, uitbundig. Toen ik zeven jaar was, kwam ik al met mijn pa naar de Club kijken en als ik de kans had ook naar de trainingen. Het jaar 1988 herinner ik me nog zeer goed, met Europese wedstrijden tegen Dortmund en zo. Ik heb er altijd van gedroomd om hier te voetballen en dat ook te kunnen meemaken.

“Om kwart over elf zijn we van het veld afgegaan, geloof ik. In de kleedkamer heb ik wat champagne gedronken, gedoucht en ben ik met een paar maten naar de Platse ( café in Sint-Andries, nvdr) vertrokken. Ik vind dat we wel eens onder de supporters mogen komen, iets terugdoen voor de mensen die toch heel het jaar veel geld betalen om ons te zien spelen. Maar in tegenstelling tot bepaalde anderen was ik om half drie al thuis. Twee pintjes heb ik gedronken, en de rest Vittel. Normaal gezien zou ik mij wel eens laten gaan, maar ik deed het niet omdat er maar twee dagen voor de volgende wedstrijd waren.

“Was ik nog vrijgezel geweest, dan waren die twee pintjes er misschien twaalf geweest, dat zou wel kunnen, maar misschien ook niet, hoor. In een relatie ga je automatisch wel naar elkaar luisteren, en zij zegt dan ook tegen mij : je moet niet te veel drinken, want het is zaterdag opnieuw wedstrijd. Niet dat ik speciaal voor haar ga zeggen : ik zal niet meer drinken, hoor. Ik vond uit mezelf ook wel dat mijn uur was gekomen.”

De vriendin

Maertens : “Heel belangrijk voor mij is de steun van mijn entourage. Mijn vriendin, Nathalie Sanders, komt ook uit het voetbalmilieu. Zij komt iedere wedstrijd met veel goesting kijken. Voor mij is dat belangrijk. Haar pa is Carl Sanders, pr-man van Eernegem; haar nonkel Koen Sanders. Ik voel mij pas op mijn gemak als ik haar in de tribune heb zien zitten. Dan zwaai ik eens en zwaait zij terug, en dan ben ik rustig. Als ik ze niet zie, blijf ik kijken tot ik ze zie. Gelukkig heb ik ze al altijd gevonden voor de wedstrijd begint, want anders zou dat mijn concentratie niet ten goede komen, vrees ik. In Nou Camp wordt dat wel iets moeilijker, denk ik, misschien dat er daar wel een verrekijker aan te pas zal komen ( lacht).

“Vroeger was het ook altijd zo. Toen ik bij de reserven van de Club speelde, kwamen mijn ouders en mijn broer ook altijd kijken, thuis en ook op verplaatsing. ’t Klinkt misschien raar, maar ik moest ze ook altijd zien voor ik aan de wedstrijd begon. Misschien heb ik soms wel een grote mond, maar ook een klein hartje. Ja, dat is bij mij wel zo.

“De dag dat mijn vriendin en ik zijn beginnen vrijen, vergeet ik nooit meer. ’t Was zondagavond 17 februari, na Club-Anderlecht, 1-0. ’t Was mijn eerste topper en ik had niet verwacht dat ik zou spelen, zeker niet als verdedigende middenvelder. Ook omdat je tenslotte niet iedere keer wint van Anderlecht, zijn we toen met een paar man naar de Vuurmolen geweest, een café’tje in de stad dat – laat ons zeggen – vrij goed draait. Ik heb mij daar dan met een paar spelers efkes laten gaan. ’t Is daar dat ik haar ben tegengekomen en sedertdien zijn we dus nog altijd samen. Als we tegen Anderlecht spelen, zal ik daar nog eens aan terugdenken, want het was toch wel een serieus feestje, hoor.”

De loting

Maertens : “Ik vind het geen goeie loting, liever had ik andere ploegen geloot, grotere ploegen. Voor de namen AS Roma en Real Madrid alleen zou ik met Genk willen wisselen, hoewel de kans om je dan te plaatsen voor de volgende ronde natuurlijk niet groot is. Het liefst had ik reeks D gehad, met Inter Milaan, Lyon en Ajax. Vooral jonge spelers kijken uit naar grote ploegen, denk ik, meer dan rekening te houden met sportieve kansen. Maar het was toch wel zo dat iedereen zei van : godverdomme. Ontgoocheld over de namen. Het is gewoon een slechte loting, omdat de ploegen niet tot de verbeelding spreken.

“Vooraf had ik gezegd : geen van de twee clubs uit Moskou en ook Kiev niet. We trekken dus Lokomotiv Moskou. Plùs Galatasaray, dat ook te mijden was voor de vijandige sfeer ginder. De beelden van Feyenoord gezien ? De trainers werden er bekogeld met flessen. Aangezien er in België veel Turken wonen, zal die vijandige sfeer er misschien ook hier zijn, met mogelijk ambras. Hopelijk niet. Barcelona is mooi natuurlijk, maar veel jongens hadden liever eens een andere grote ploeg geloot, omdat ze er twee jaar geleden al tegen speelden. Maar ’t is nu zo, we moeten er maar het beste van maken. Sportief maken we een kans, vind ik. Het is een poule waarin er vanalles kan gebeuren, lijkt mij.

“Er is Kluivert natuurlijk, toch een beetje een droom om tegen zo’n spits te spelen, vind ik. Iedereen weet dat het een zeer goeie is en dat het zeer moeilijk gaat worden, maar ’t is ook zoals de trainer zegt : je moet respect hebben voor de tegenpartij, maar er zeker niet bang van zijn. Dat zal ik zeker ook niet zijn. Het is niet omdat hij Kluivert heet, dat ik bang moet zijn. We zullen zien hoe het uitdraait. Of ik onder de indruk van hem ben, zal ik pas na de wedstrijd kunnen zeggen.”

De positie

Maertens : “Het gaat momenteel inderdaad heel goed met mij. Ik zal zeggen zoals het is : het klikt gewoon goed tussen Spilar en mij. Hij spreekt dan wel niet goed Engels, maar wel de voetbaltermen. Eigenlijk zeggen we ook niet veel tegen elkaar, we kijken naar elkaar en… Spilar, dat is ervaring : hij ziet het, hé. Van mij wordt gezegd : of hij voor 100 man speelt of voor 30.000, dat doet hem niks. We zullen zien of dat straks ook geldt voor Nou Camp. In zo’n stadion spelen, àls ik speel, dat zal ongetwijfeld een kick geven.

“Toch ben ik er mij ook van bewust dat het nog altijd beter kan. Daarom luister ik altijd heel goed naar de trainer, want Sollied kent toch wel wat van voetbal en ik heb toch al enorm veel bijgeleerd van hem. Ik denk dat dat het belangrijkste is : heel goed kùnnen luisteren naar de trainer. En ook een beetje luisteren naar de andere spelers, de ervaren spelers, zoals Timmy Simons, Gert ( Verheyen), Clement, Dany Verlinden ook, die het enorm voor de jonge gasten heeft.

“Het is duidelijk dat ik heel veel vertrouwen krijg van de trainer, als je ziet dat hij mij vorig seizoen, toen ik pas kwam kijken, in de toppers op Genk en tegen Anderlecht al meteen opstelde. Misschien is het wel in mijn voordeel dat ik polyvalent ben, zowel rechtsback kan spelen als centraal achterin of op het middenveld. Het kan ook een nadeel zijn, maar op dit moment zijn het alleen maar voordelen. Het liefst speel ik wel centraal vanachter, of ook als verdedigende middenvelder, waar je veel aan de bal komt.”

De concurrentie

Maertens : “De concurrentie is groot, maar ik zit daar absoluut niet mee in, hoor. Als je daar bang van bent, stop je beter met voetballen. Ik had er ook geen probleem mee dat Spilar werd gekocht. Ik ken mezelf, ik wist : in plaats van honderd zal ik me tweehonderd procent inzetten. Dat is altijd zo op training : iedere dag probeer ik het de trainer zo moeilijk mogelijk te maken. Een vaste waarde noem ik mezelf nog niet, tenslotte heb ik nog maar 20 competitiewedstrijden gespeeld in eerste klasse. Ik weet ook dat er nog moeilijke periodes zullen komen, die ik dan zal moeten doorstaan. De dag dat ik er eens naast val, zal ik ontgoocheld zijn, maar als het is omdat er iemand beter is, zal ik daar geen probleem mee hebben. Op iedere positie is de concurrentie groot. Dat moet ook, vind ik. En we mogen blij zijn dat we zo’n grote kern hebben, want ’t wordt zwaar de komende maanden.”

door Christian Vandenabeele

‘Voor de namen AS Roma en Real Madrid zou ik met Genk willen wisselen.’

‘Ik voel mij pas op mijn gemak als ik mijn vriendin in de tribune heb zien zitten.’