door Koen Meulenaere

Woensdag 19/2

Tedju. Wij hadden een mopke klaar over onze sheidsrechtersstatistieken, waarin sinds een paar weken Marc Goudeseune als allerenige een gemiddelde van 7 op 10 haalde. Meer dan Paul Allaerts, en een heel pak meer zelfs dan Frank De Bleeckere, het nummer 1 van de bond. Waarna wij ons cynisch zouden hebben afgevraagd waarom de beste ref van het land slechts één match in eerste mocht fluiten. Heeft er ondertussen een tweede gehad : 5 op 10 ! Daardoor is zijn gemiddelde naar 6 gezakt. Mopke weg. We zullen iets anders moeten verzinnen.

Vrijdag 21/2

Aan de Vrouwenspecial van VM hebben er een paar een serieus trauma overgehouden. Om te beginnen Patrick Goots. Niet alleen is Leentje voor de zoveelste keer van voetballer veranderd (naar men fluistert is het nu ene van Witgoor !), maar bovendien stond in de Special een liefdesgedicht voor hem van de Antwerpse schepen Chantal Pauwels. Wij kennen er die voor minder in de Schelde zijn gesprongen. ‘De tegenspeler staat te sniezen. Te snotteren, te kijken, te dromen. Van onze peperkoeken diezel. En z’hopen ooit zelf zover te komen.’

Zeg nu zelf : wie zet zoiets op papier ? Dat rijmt niet, het ritme klopt niet, en over de gebruikte metaforen zullen we het niet hebben. ‘De gouden stud van d’oudste club. De peerdesteert van ’t stad. Als uw vuist de lucht in gaat. Ligt uw hart op ons heilige mat.’ Mensen toch. Wat doet die overlastmanager daar eigenlijk, in Antwerpen ?

Ook Raoul De Groote is nog altijd niet de oude. Ging naar Eksaarde Anita Bangoura interviewen. De eerste keer had ze geen zin en werd Raoul terug naar huis gestuurd. De tweede keer kwamen er na vijf minuten een paar vrienden langs (de echtparen Yatarra en Syllah), en liet ze Raoul voor spek en bonen op de zetel achter. Zonder hem nog een blik of een woord te gunnen. Met Raoul hebben wij geen medelijden, hij was iets té enthousiast toen er een kandidaat werd gezocht voor de mooie Anita.

Wie het ook zal geweten hebben is Eddy Snelders. Heel zijn leven het slopende bestaan van profvoetballer, en later dat van trainer en commentator, gecombineerd met het nog veel slopendere bestaan van immobiliënmakelaar en bouwondernemer. Gewroet van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, terwijl mevrouw thuis rustig zat te schilderen. Vraag aan Carine Snelders : “Wat doet Eddy in het huishouden ?” Antwoord : “Niets.” Vraag : “Hoeveel vrienden houdt u aan het voetbal over ?” Antwoord : “Behalve Ria Gerets niemand.”

Daarna kreeg Eddy nog de wind van voren omdat hij altijd te kritisch was voor zijn voetballende zoons, die arme dutskes. En dan kwam de genadestoot, de estocada. Carine : “Toen ik Eddy leerde kennen had hij lang haar, stond vol puistjes en was veel te mager. Ik ben niet op hem gevallen voor zijn uiterlijk.” Waarvoor dan wel staat niet in het artikel maar wij hebben zo een idee. In Eddy’s plaats namen wij er nog een job of drie bij. Geen risico’s, voor je het weet zit je een avond thuis.

Wacht, we zijn er nog niet. Peter T’Kint ! Heeft jaren in dit blad geschreven dat het commercieel beleid bij Anderlecht op niets trekt, surtout de merchandising niet. Dat komt ervan als men alles in de familie houdt, terwijl Graeme Rutjes en Alain Courtois zoveel goede ideeën hadden (een Anderlecht-fanshop in Brugge, goed voor de verzekering). Peter in de Special : “Een aangename dag in het spoor van Kiki Vanden Stock. Een leuke ontmoeting met iemand die bevlogen over een laat ontdekte passie vertelt.” Een beetje sarcasme kan natuurlijk, maar men mag niet overdrijven.

En nu de hoofdvogel : Carl Hoefkens. Had met Kerstmis voor Vanessa een zwaar pak meegebracht. ’t Is niets bijzonders, had hij voor alle veiligheid verwittigd, ’t is meer iets praktisch.” Een nieuwe badkraan ! Voor de Kerstmis van Vanessa, een badkraan ! Zoiets verzint toch de grootste humorist niet ? “Ik vond het wel lief”, sneert ze nijdig terug. Dat wordt volgende Kerst voor de Carl een afvoerpijp voor de WC.

Pascale Baelden, redactrice van Weekend Knack, in een apologie van Gilles De Bilde : “Hugo Broos, zelf moeders mooiste niet, gunt de blonde Apollo van zijn ploeg het daglicht niet.” Hallo. Welke mannelijke redacteur durft iets gelijkaardigs over een vrouw op papier zetten ? Geen enkele. De lust heeft ons even bekropen om in het bovenstaande citaat de namen Broos en De Bilde (Apollo) te vervangen door Tessa Vermeiren en Pascale Baelden (Artemis), maar uiteindelijk zijn wij liever blode scout dan dode scout, zoals Lord Robert.

‘Ik ben niet op Eddy gevallen voor zijn uiterlijk.’