Met Benfica mocht hij niet meedoen, met Valladolid en met Freiburg degradeerde hij, maar met AA Gent excelleert gewezen KV Kortrijkverdediger Stefan Mitrovic zelfs in de Champions League. ‘Onze grootste kracht is dat we voor elkaar werken.’
Lang hoeft hij niet na te denken over een verklaring voor het buitengewone succes van AA Gent, de eerste Belgische club in vijftien jaar die zich plaatste voor de achtste finales van de Champions League. Het is het sociale aspect dat het verschil maakt, de chemie tussen mensen die van het geheel meer maakt dan de som van de individuen. ‘De sfeer in het team is fantastisch’, zegt hij. ‘Het grootste kenmerk van deze ploeg is dat de kleedkamer heel sterk is.’ Stefan Mitrovic (25) is niet slecht geplaatst om te oordelen: hij speelde de voorbije zeven jaar voor acht verschillende clubs in zeven verschillende landen. En: hij maakt intussen deel uit van de Servische nationale ploeg, een talentrijk landenelftal dat ondermaats presteert. ‘Hier zijn mannen die professioneel zijn én voor elkaar werken, dat is iets wat ik elders nog niet meemaakte’, vervolgt hij. ‘In sommige clubs waren ze wel professioneel, maar hier is er iets meer. De sfeer. Op het veld zie je dat we in moeilijke momenten bereid zijn om voor elkaar te werken. Dat is onze grootste kracht. Daarom zijn we op dit moment op dit niveau.’
Hoe creëer je zoiets?
STEFAN MITROVIC: ‘Vanuit het idee om spelers te halen met wie het mogelijk is om zo’n groep te vormen, denk ik.’
Is het ook mee de verdienste van psychologe Eva Maenhout?
MITROVIC: ‘Dat denk ik wel. Elke week kun je hier met haar spreken en dat is iets dat sommige spelers helpt.’
Jou niet?
MITROVIC: ‘Toch wel, mij soms ook.’
Waarmee helpt ze jou?
MITROVIC: ‘Voorheen had ik problemen met de concentratie en als ik met haar spreek, kan ik sommige dingen beter doen.’
Welke dingen precies?
MITROVIC: ‘Sommige dingen die mij kunnen helpen voor en vooral na de wedstrijd.’
Ná de wedstrijd?
MITROVIC: ‘Ja. Vroeger kon ik nooit slapen na de match, omdat ik aan alles moest denken wat er in die 90 minuten was gebeurd. Eva zei mij wat ik moet doen om rustiger te zijn na de wedstrijd.’
Bij KV Kortrijk speelde je impulsiviteit je soms parten. Na je eerste doelpunt, thuis tegen Waasland-Beveren, zette je een spurt in naar de kant van de tribune waar jouw vrouw zat, om met haar te kunnen vieren, maar kort daarna werd je uitgesloten. Zo ontstond het beeld van een man van extremen.
MITROVIC: ‘Ja, de coach maakt daar nu soms nog een grapje over: dat het mijn snelste spurt ooit was. (lacht) Die uitsluiting was een kwestie van concentratie. Maar intussen ben ik op dat vlak veel gegroeid. Nu maak ik veel minder domme fouten en pak ik veel minder kaarten. Ik ben nog altijd wel een klein beetje gek, maar ik probeer die kracht op een goeie manier te gebruiken: om mijn team te motiveren en om ploegmaats die naar mij kijken te laten zien dat ze wakker moeten zijn in een wedstrijd.’
Waar komt dat ‘een klein beetje gek zijn’ vandaan?
MITROVIC: ‘Dat is typisch Balkan. (lacht) Ik ben zo geboren en ik ben blij dat ik zo ben, want het zorgt er ook voor dat ik altijd gemotiveerd ben om te trainen en mezelf te verbeteren.’
Is trainingsijver typisch Balkan?
MITROVIC: ‘Ik groeide op met een mentaliteit dat ik voor alles in mijn leven moet werken. Mijn vader werkte in een bank, maar verloor die job vijftien jaar geleden; en mijn moeder was verkoopster, maar stierf toen ik achttien was.’
DROMEN
Wat was de impact van haar dood op jou?
MITROVIC: ‘Ik leerde toen dat voor mij mijn familie het belangrijkste is en dat je met geld niet alles kunt kopen. Mijn moeder vocht vijf en een half jaar tegen kanker. Na haar eerste operatie was ze heel goed, maar ze herviel, werd weer geopereerd en verloor uiteindelijk de strijd. Haar dood motiveerde mij om mijn droom waar te maken, omdat ik zag hoe moeilijk het voor mijn vader en mijn broer was.’
Wat was op dat moment jouw droom?
‘In het eerste elftal van Rode Ster Belgrado spelen. Voetbal is mijn eerste liefde, sinds mijn zesde train ik daarvoor. Toen nam mijn vader mij mee naar de wedstrijd tegen Barcelona en raakte ik zo onder de indruk van de sfeer in het stadion dat ik ervan ben beginnen te dromen om ook ooit voor die supporters te spelen.’
Kon je afscheid van jouw moeder nemen terwijl ze bij bewustzijn was?
MITROVIC: ‘Ja. Ze stierf thuis. Vroeg in de ochtend kwam mijn vader mij in mijn kamer halen om vaarwel te zeggen. Dat is verschrikkelijk hard en je probeert dat moment door te komen door sterk te zijn en je familie samen te houden en elkaar te steunen. Mocht je alleen zijn, dan word je gek.’
Dat eerste doelpunt dat je voor KV Kortrijk maakte, droeg je na de wedstrijd aan haar op.
MITROVIC: ‘Ja. Toen ze nog leefde, ging het niet zo goed met mijn carrière. In België is het beter beginnen te gaan en toen ik scoorde, wou ik dat ze mij zag en bij mij was om dat moment met haar te kunnen delen.’
Je bent als adolescent nooit verloren gelopen in de partytown Belgrado?
MITROVIC: ‘Neen. Toen mijn moeder stierf, werd mijn doel in het leven juist duidelijker: ik moest het voor haar doen. Want in mijn hoofd was dat beeld in die tijd niet altijd even helder, omdat ik twee keer zes maanden zonder club ben komen te zitten. In die situatie zijn er die zouden zeggen: ik zit in een shitpositie, ik heb geen inkomen, ik heb niks, ik stop! Maar ik zei: neen, ik stop niet, met een individuele coach zal ik harder werken dan ooit om mij te proberen te verbeteren. Ik ben die man, die ik bij FK Rad leerde kennen, heel dankbaar. Ook mijn vrouw is op zulke momenten heel belangrijk geweest. We kwamen elkaar op de middelbare school tegen, zijn nu bijna negen jaar samen en met haar kan ik over alles spreken – ook over voetbal. In elke moeilijke periode leed ze met mij mee en steunde ze mij. Je moet gelukkig zijn als je in het leven één zo’n persoon als zij tegenkomt, vind ik. Telkens ik terneergeslagen was, laag in energie was, vond ze iets om mij te motiveren.’
Hoe deed ze dat?
MITROVIC: ‘Door te zeggen dat ik moet kijken naar wat onze doelen in het leven zijn en dat ik niet aan dingen moet denken die mij naar beneden drukken. Dat ik niet alleen moet focussen op het probleem, maar ook moet kijken naar de mogelijkheden die er nog zijn. Zelf ben ik ook wel altijd iemand geweest die zich wou verbeteren. Mijn grootste probleem was dat ik op het veld soms de controle verloor, omdat ik te emotioneel was, en dan domme fouten maakte en veel gele en rode kaarten pakte. Maar nu stelt zich dat niet meer.’
VERANDEREN
Hoe komt dat?
MITROVIC: ‘Dat is verbeterd met de ervaring en door met mensen te spreken over waarom zoiets gebeurt en waarom je niet rustiger bent op het veld. Maar je moet zelf willen veranderen. Als je jezelf niet wil helpen, kan ook niemand anders je helpen. Het is iets waarmee je vooral zelf moet vechten.’
Hoe doe je dat?
MITROVIC: ‘Door tot tien te proberen te tellen. (lacht) Wanneer ik in mij een explosie voel opkomen, probeer ik er in dat moment aan te denken dat ik kalmer moet zijn.’
Wanneer ben je je er ten volle bewust van geworden dat die impulsiviteit soms een probleem was?
MITROVIC: ‘Toen ik bij Benfica kwam en zag dat zoiets in grote clubs niet gebeurt en dat je dat daar niet kunt maken. Ik speelde niet en raakte gefrustreerd. Ik werkte altijd aan meer dan honderd procent maar toch kreeg ik mijn kans niet. Dat was verschrikkelijk voor mij. En als je nerveus bent, krijg je op training wel eens strubbelingen en zeg je wel eens iets wat je op dat moment niet mag zeggen. De coach en het bestuur lieten dat niet toe en maakten mij duidelijk dat ik daarmee moest stoppen en eraan moest werken om iets rustiger te worden. Zo realiseerde ik mij dat als ik op hoog niveau wou spelen, ik moest veranderen. Ik ga wel nog altijd aan honderd procent in elk duel, want dat is de manier waarop ik speel en daar ben ik heel blij mee. Maar ik reageer niet meer tegen de scheidsrechter. Bij Kortrijk leek het alsof ik aan het wachten was op zijn fluitsignaal om dan een spurt in zijn richting in te zetten. (lacht) Vorig seizoen bij Freiburg was het voor mij in de eerste competitiehelft ook heel zwaar, omdat ik niet speelde. Maar ik bleef rustiger dan bij Benfica. Ik wist wat mijn doel was, bleef ervoor werken en raakte niet zo geënerveerd dat ik stommiteiten deed.’
Word je ook rustiger van in de Spaanse competitie met Valladolid tegen wereldtopspitsen als Lionel Messi, Neymar en Cristiano Ronaldo te spelen?
MITROVIC: ‘Dan ervaar je vooral dat er geen tijd is voor stommiteiten, omdat elke seconde belangrijk is en je tweehonderd procent geconcentreerd moet blijven. Maar de moeilijkste wedstrijd voor mij was vorig seizoen met Freiburg tegen Bayern München. We wonnen met 2-1, maar ondervonden hoe geweldig de tactiek van Guardiola wel is: achterin kwamen we bijna heel de tijd tegenover zes man te staan. Zo leer je wel snel dat je elk moment wakker moet zijn natuurlijk.’
Als je niet onder de druk bezwijkt?
MITROVIC: ‘De grootste druk voelde ik met Valladolid tegen Barcelona.’
Een halfjaar nadat je bij KV Kortrijk weg was.
MITROVIC: ‘Inderdaad. Toen ik het veld opstapte en al die spelers zag, was ik enorm onder de indruk. Als je dan niet in jezelf gelooft, loopt het slecht af.’
Welke kwaliteit vereist verdedigen op dat niveau het meest?
MITROVIC: ‘Het spel lezen, zodat je kunt intercepteren. Omdat het zo snel kan gaan, moet je constant heel alert zijn.’
Praat je op dat niveau nog met je tegenstander?
MITROVIC: ‘Ja. Het contact is heel normaal. Toen wij tegen Barcelona in de 93e minuut na een corner 1-0 voor kwamen en zij meteen daarna zelf een corner kregen, maakten ze in de zestien meter zelfs een grapje: dat we ons niet te veel moesten inspannen, zodat ze nog zouden kunnen scoren, want dat ze in volle titelstrijd waren.’
WISSELEN
Wisselde je na de wedstrijd je shirt met een Barçaspeler?
MITROVIC: ‘Ja, met Neymar.’
Waarom met hem?
MITROVIC: ‘Omdat hij op een geschikt moment het dichtst bij mij stond. Ik vroeg het hem tijdens de wedstrijd, hij beloofde het mij en hield woord.’
Met wie ruilde je tegen Real Madrid?
MITROVIC: ‘Met Sergio Ramos. Ik vroeg het hem tijdens een standaardsituatie een minuut voor het einde van de eerste helft.’
Je voetbalde al in zeven verschillende landen. Wat vind je van de Belgische competitie?
MITROVIC: ‘Ik vind dat het gemiddelde niveau gestegen is sinds ik Kortrijk verliet. In de Champions League toonden we dat het Belgisch voetbal op goeie weg is.’
Wat is kenmerkend voor de Jupiler Pro League?
MITROVIC: ‘Dat er niet te veel druk is. Dat het land klein is en dat alles dicht bij elkaar ligt, dat je voor een wedstrijd niet in hotels moet overnachten en dat er voldoende tijd is om bij je familie door te brengen.’
Sinds 2009 is AA Gent jouw achtste club. In welke mate ben je van al die transfers zelf rijker geworden?
MITROVIC: ‘Ik ben vooral rijk aan ervaringen geworden.’
Waarom elk jaar van club veranderen?
MITROVIC: ‘Dat is niet iets wat je wil. Het gaat gewoon zo. En soms moet het ook zo gaan, omdat je zo soms je carrière verbetert. Zoals toen ik van Kortrijk naar Benfica ging. Daar speelde ik niet, dus was ik blij dat ik naar Valladolid kon. Daar wou ik blijven, er was al een nieuw contract geregeld, maar we degradeerden en mijn ambitie lag hoger dan in tweede klasse spelen. Vorig seizoen dacht ik stabiliteit gevonden te hebben bij Freiburg, maar zakten we alsnog. Voetbal is eigenaardig. Het is een mooie sport, het is een van de mooiste jobs die er zijn en het is geweldig om zoveel mensen gelukkig te kunnen maken. Maar soms is voetbal echt niet fair en kun je niet anders dan die beslissingen te accepteren.’
Hoe zie je zelf jouw toekomst?
MITROVIC: ‘Als Gent de aankoopoptie bij Freiburg licht, dan wordt mijn contract hier met vier jaar verlengd. Hier blijven, is ook mijn eerste prioriteit, want ik ben hier heel gelukkig en na al die veranderingen van de voorbije jaren zou wat stabiliteit goed voor mij zijn, denk ik. Maar ik hou mijn aandacht bij het voetbal zelf. We schreven al geschiedenis en ik hoop dat we zo voortdoen, zodat onze fans en onze familie eind mei trots kunnen zijn op ons.’
DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE – FOTO’S BELGAIMAGE
‘Je moet zelf willen veranderen. Als je jezelf niet wil helpen, kan ook niemand anders je helpen.’ STEFAN MITROVIC
