Het elftal draait nog niet en ook Jelle Vossen zoekt nog naar zijn beste vorm, maar met doelpunten tegen FC Luzern en Zulte Waregem loodste de Genkse topschutter zijn ploeg met net genoeg vertrouwen naar de Europese return morgen tegen de Zwitsers. Vijf jaar na hun eerste dubbelinterview praat vader Rudi Vossen uit eigen naam over zijn zoon.

Rudi Vossen is in zijn kast gedoken en legt de bewuste Sport/Voetbalmagazine van 5 september 2007 voor zich op tafel. Jelle, achttien toen, leek op de drempel van de doorbraak te staan. In de basis gedropt door Hugo Broos en meteen goed voor enkele doelpunten. Wisten vader en zoon toen veel in hun eerste dubbelinterview van wat hen nog te wachten stond. De doorbraak zou zich pas drie jaar later voltrekken, in het kampioensjaar onder Frankie Vercauteren. De bevestiging volgde vorig seizoen en twee weken geleden tekende de aanvaller, drieëntwintig ondertussen en aanvoerder, een nieuw contract, dat hem tussen de best betaalde spelers in de Jupiler Pro League plaatst.

“Ik heb het interview herlezen”, steekt Rudi Vossen – zelf zes jaar gevoetbald in de eerste klasse – van wal. “Ik vertelde toen dat ik heel lang heb getwijfeld of hij het wel zou aankunnen. Nu is hij een gevestigde waarde in eerste klasse bij een club uit de top zes. Dan denk ik dat hij een mooi parcours heeft afgelegd. Vooral omdat hij altijd heeft moeten opboksen tegen de vooroordelen van heel veel mensen. Wat hij sportief en met zijn contract nu ook extrasportief heeft bereikt, is zijn beloning voor vijf jaar heel harde arbeid waarin hij veel heeft moeten incasseren. Ik ben daar trots op.

“Hij heette er nog niet klaar voor te zijn onder Broos. Ik heb daar mijn bedenkingen bij. Ik vond: jij kan hier wél mee. Alleen moet je gesteund worden en dat was niet het geval. Het moesten toen nog voornamelijk buitenlanders zijn. Pas toen Genk het financieel wat moeilijker had, is het weer de kar van de jeugd gaan trekken. Zelfs onder Van Geneugden namen zijn speelkansen niet toe. Dat was een heel vervelend moment. Van Geneugden kende hem van bij de jeugd en toch voelde hij dat hij niet doorgroeide. Jelle heeft zich dat erg aangetrokken. Het was de periode dat vooral buitenlanders werden aangetrokken. Men zegt nu hoe waardevol bepaalde jongens geweest zijn, maar dat was pas vanaf het derde seizoen. Als je een eigen jongere drie seizoenen laat staan, of vele speelminuten geeft, dan bloeit die óók open.

“Gelukkig zijn de tijden veranderd. Er is nu een tendens om jongeren ook die kansen te geven.”

Tweede klasse

“Ik heb het moeilijk gehad met de twijfels. We hebben zelfs een trainer gehad die zei dat Jelle hoogstens in tweede klasse mee kon. Vanhaezebrouck geloofde niet in hem. Ook het bestuur heeft ons toen weinig gesteund. Liever lieten ze ene Bakx komen en gingen ze een spits halen bij Virton – Koïta, ja. Die konden het ook niet, maar zij kregen wel voorrang op een eigen jongere die aan de poort stond te kloppen en die dan, om niet weg te kwijnen, maar inging op een bod van Cercle Brugge. Let wel : ik besef dat al deze trainers destijds wel veel gegronde redenen gehad hebben voor hun beslissingen, maar ik had toen een andere visie op de ontwikkeling van Jelle.

“Achteraf zegt men dat Cercle een goede tussenstap is geweest. Ik ga daar niet mee akkoord. Als hij bij Genk het vertrouwen en de speelminuten had gekregen, had hij toen al kunnen doorbreken. Alleen kun je je als jongere maar goed ontwikkelen in een goed draaiend elftal en dat was toen ook niet echt het geval. Een jonge, onervaren speler kan een elftal niet beter maken, maar andersom natuurlijk veel gemakkelijker. Cercle kwam op de laatste transferdag om zes uur ’s avonds. We stonden op een tweesprong. Als hij het daar niet maakte, moest hij wellicht een job gaan zoeken en voor zijn hobby op lager niveau gaan voetballen. Ik herinner me nog als de dag van gisteren hoe boos Jelle op mij was. Dat ik tegen hem was, dat ik hem wegjaagde, dat hij zijn vrienden en zijn lief moest achterlaten. Hij wist het niet meer. Uiteindelijk heeft hij het toch gedaan. Drie dagen later stond hij in de basis tegen Charleroi en scoorde hij twee keer. De trein was vertrokken. Hij voelde zich weer voetballer.”

Voetballer pur sang

“De vraag was dan: keer ik naar Genk terug of blijf ik bij Cercle? We hebben toen een gesprek gehad met Vercauteren. We kwamen uit zijn bureau en het eerste wat Jelle zei was: ‘Ik weet het al: ik kom terug.’ Hij had echt vertrouwen geproefd. Ook mijn gevoel zei me dat deze trainer eerlijk meende wat hij zei. Eindelijk had hij iemand bij Genk die in hem geloofde.

“En tóch heeft de club hem toen nog overal aangeboden. Tot hij begon te scoren. Ineens moest hij blijven en sloten ze hem in hun armen, ‘want ze geloofden in hem’. Ik kan u zeggen dat er toen toch enkele discussies zijn gevoerd. Jelle ging zijn laatste contractjaar in. We hadden het hard kunnen spelen en wachten, maar hij speelt hier veel te graag. Hij was tevreden met het contract dat ze hem aanboden en wilde absoluut bewijzen dat ze zich hadden vergist. Hij wou tonen dat hij bij Genk wel een basisplaats waardig was. Dat was zijn drive. Dan zeg ik: chic, manneke!

“Er staat een hele nuchtere kop op dat lijf. Een kop ook met veel doorzettingsvermogen. Dat siert hem. Jelle is altijd een voetballer pur sang gebleven. Niet iemand die de cijfertjes controleert. Jelle wil voetballen. Die gaat elke dag met plezier trainen. Niet voor niets wordt hij door de supporters op handen gedragen. Hij werkt, hij scoort en hij is een jongen van hier. Dat willen de mensen zien.”

Zwaar prijskaartje

“Hij schoot als een raket omhoog. Als de Pro League haar reglementen niet om de haverklap verandert, was hij topschutter geworden in het kampioensjaar. Ondanks de buitenlandse belangstelling wilde hij opnieuw absoluut blijven. Fiorentina klopte aan de deur, maar Genk was ook aan zet en zelf hebben we er bewust niets mee gedaan. De Champions League was Jelles volgende uitdaging.

“Nog meer dan over het kampioensseizoen ben ik tevreden over vorig seizoen omdat hij daar, in opnieuw heel moeilijke omstandigheden, heeft bevestigd. Onder Been moest hij zich aanvankelijk opnieuw bewijzen en ondanks meerdere wissels en enkele wedstrijden op de bank maakte hij toch weer twintig doelpunten. Dát is bevestigen. Het siert Been bovendien dat hij de prestaties van Jelle, zijn werkkracht en rendement, enorm heeft weten te appreciëren.

“Het blijft nog steeds Jelles bedoeling om ooit de stap naar het buitenland te zetten. Met zijn doelpunten in de Champions League heeft hij gevoeld dat hij mee kon. Misschien was nu het moment, na twee dikke seizoenen. Ook om bij de kern van de nationale ploeg te kunnen blijven. Maar dan moet wel de juiste club komen aankloppen. In onze ogen is die er niet geweest. Ik denk niet dat er in de grote competities een club uit de top vijf op Jelle zit te wachten. Maar daaronder zitten nog veel mooie clubs. Als Jelle drie miljoen euro moet kosten, staan er vijftig klaar. Alleen: Jelle is duurder en dan melden die clubs zich niet. Ik vind dat er een te zwaar prijskaartje aan hem hangt.

“Anderzijds: in Genk is Jelle het boegbeeld van de club geworden en wordt hij op handen gedragen. Dan zit je ook goed. En eerlijk, ik ben altijd wat bang van het traject van Marvin Ogunjimi. Als je de laatste dag van een transferperiode moet vertrekken, weet je dat je nooit eerste keus bent. Die telefoons heb ik ook gehad, maar die krijgen altijd een nee van mij.”

Prachtige carrière

“Een speler moet altijd een drive hebben. En Jelle heeft die nog altijd in Genk. Zeer zeker wel. Maar je wilt de lat altijd hoger leggen. Komt er een mooie club, dan zullen we het bekijken. Komt die niet en moet hij nog tien jaar bij Genk voetballen, dan zal hij een prachtige carrière hebben gehad. Daar is niks verkeerd mee. Jelle heeft het ook nooit uitgebazuind dat hij per se weg wil.

“Het is simpel: als hij weer twintig doelpunten maakt, denk ik dat hij weg is. Want dan komt die club wel. En dan zullen we kijken wat dan de beste keuze kan zijn. Maar als voetballer moet je ook niet te ver in de toekomst willen kijken, een blessure kan veel dingen snel veranderen. Laat Jelle intussen maar volop genieten van het mooiste beroep dat er is.”

DOOR JAN HAUSPIE

“Hij werkt, hij scoort en hij is een jongen van hier. Dat willen de mensen zien.”