Veel mensen vragen het zich af, maar zeg jij nu zelf eens: wie is het snelst, jij of je broer Jordan?

ROMELU LUKAKU: (lacht) ‘Jordan wil tegenwoordig graag laten uitschijnen dat hij sneller is dan ik, maar hij weet heel goed dat hij mijn sprint tegen Kroatië slechts dertig meter zou kunnen volhouden, langer niet…’

Jullie zijn allebei stevig gebouwd, maar qua karakter lijken jullie nogal te verschillen.

LUKAKU: ‘Wij zijn ook heel verschillend. Als mijn broer iets denkt, zal hij het direct zeggen. Ik ben rustig, bedachtzaam, ik analyseer eerst en zeg pas nadien wat ik denk.’

Heeft je broer daar problemen mee gehad bij Anderlecht?

LUKAKU: ‘Neen, iemand heeft hem stokken in de wielen gestoken en ik weet wie. Toen ik vertrok in Anderlecht, gaf ik al aan dat Jordan anders is dan ik. Alle mensen van de sociale omkadering wisten hoe hij in elkaar zat. Hij heeft nooit problemen gehad, dus hoe kan het dat die beginnen van het moment dat ik wegga? Toen ik bij de profs kwam, had ik wel moeilijkheden – wie heeft die niet als hij zestien, zeventien jaar is? Toen ik er nog was en Jordan bij de profkern kwam, was hij nooit te laat. Ik heb gezegd: draag goed zorg voor hem, maar er zijn er die Jordan bewust gedwarsboomd hebben. Als hij die mensen tegenkomt, zal hij hen geen goeiendag zeggen en ik zou het daar ook moeilijk mee hebben. Ik kan hen dat niet zomaar vergeven, daarin kies ik de kant van mijn broer. Jordan had nu Anderlecht door de grote poort moeten verlaten. Ik ben Oostende dankbaar dat ze hem een kans gegeven hebben.’

Zie jij jezelf bij Anderlecht je carrière afsluiten?

LUKAKU: ‘Ja. Anderlecht is de club die mij een profcontract gegeven heeft en daar ben ik erkentelijk voor. Mijn droom is met jongeren te werken. Geen proftrainer worden, dat is zoals profspeler zijn en niet spelen, te veel adrenaline zonder dat je die op het veld kwijt kunt. Ik zou liever jeugdtrainer worden, de U19 of de U17 opleiden. En mijn droom is om dat bij Anderlecht te doen. Ik weet bij uitstek wat een jongere nodig heeft, ik zou hem de sleutels kunnen aanreiken. Ik zou misschien indruk op hen maken met de carrière die ik gehad heb, maar vooral: wanneer een van mijn spelers dan bij de eerste ploeg geroepen zou worden, zou hij klaar zijn.’

Herinner je je nog je eerste actie die je in de eerste ploeg deed, tijdens de tweede testmatch om de titel in 2009 op Standard?

LUKAKU: ‘Ik kwam met veel zelfvertrouwen op het veld en ik zei tegen mezelf: als de eerste actie goed is, ben ik vertrokken! Ik had geen zenuwen, dat is altijd zo geweest. Ik ben me daar altijd van bewust geweest en ik heb die mentaliteit altijd willen bewaren.’