Afgelopen weekend debuteerde Felice Mazzu als trainer in eerste klasse met de club die hem als jonge speler niet goed genoeg bevond voor topvoetbal.

Felice Mazzu weet hoe hij gasten moet ontvangen. Met koffie en koekjes, tiens. “Mijn vader heeft me geleerd dat je je gasten altijd eten en drinken moet aanbieden.” Zo doen ze dat dus in Charleroi. Mazzu beklom de ladder van helemaal onderaan: van jeugdtrainer over coach in lagere afdelingen tot zijn eersteklassedebuut met Charleroi op bezoek bij Club Brugge.

Je droomde al lang van een job als T1 op het hoogste niveau.

Felice Mazzu: “Als speler was ik helemaal niet bezig met het trainerschap. Ik wou leraar lichamelijke opvoeding worden. Door alle blessures haalde ik als speler nooit het niveau dat ik hoopte te bereiken. Omdat ik graag in het voetbal wilde blijven, heb ik me via Jean-Louis Donnay(voormalig journalist van Le Soir, nvdr) als jeugdtrainer bij Nijvel aangeboden. Vervolgens heb ik alle mogelijke trainerscursussen gevolgd. Op een van die cursussen leerde ik Jacques Urbain kennen en die nam me als assistent mee naar Marchienne. Ik zag mijn jeugdvrienden van bij Charleroi (Fabrice Silvagni, Calogero Taibi en Joseph Varrichio, nvdr) doorstoten in eerste klasse en ik zwoer dat ik hen zou evenaren… maar dan als trainer. Het trainerschap is voor mij dé manier om mijn gemiste spelerscarrière te compenseren.”

Heeft het langer geduurd om de top te bereiken dan je verwacht had?

“Neen. Aangezien ik geen spelerscarrière op hoog niveau doormaakte, had ik geen andere keuze. Maar een gevestigde waarde ben ik nog niet. Pas als ik een goed seizoen kan afwerken, beschouw ik mezelf als een echte eersteklassetrainer.”

Zie je jezelf een kleedkamer met vedetten de baas blijven?

“Dat is de grootste uitdaging. Ik ben er zeker van dat mijn filosofie, zowel wat trainingsaanpak, tactische kwaliteiten als opstelling betreft, in eerste klasse even goed zal aanslaan als in derde. Dat ik nooit voor een groep eersteklassers stond, betekent niet dat ik mijn aanpak zal wijzigen. De basis van mijn filosofie is: slagen door altijd en overal mezelf te zijn. Lukt dat, des te beter.”

En als het mislukt?

“Dan bestaat de kans dat ik in een zwart gat sukkel, maar ik zal het tenminste geprobeerd hebben en mijn droom verwezenlijkt hebben. Sinds mijn vijftiende droom ik ervan om trainer van Charleroi te worden… Ze gaan me niet vermoorden als ik niet slaag. Dan keer ik gewoon terug naar mijn oude job.

“Weet je waar ik wel van schrok? Dat een journalist me na mijn eerste interview zei dat ik niet te humoristisch uit de hoek moest proberen te komen. ‘In eerste klasse wordt niet veel gelachen’, voegde hij eraan toe. Ik vraag me af waarom dat niet zou kunnen…”

Francky Dury

Hoe kijk je terug op je laatste zes maanden bij White Star?

“Met een heel slecht gevoel.”

Omdat je ervoor koos om niet naar Standard te verkassen?

“De voorzitter wilde me niet laten gaan en schermde met een hoge afkoopsom. Ik had mijn contract kunnen verbreken – Standard was bereid daarin mee te gaan – maar ik wilde het niet vuil spelen.”

Had je toen geweten wat je nu weet over de financiële situatie van White Star op dat moment…

(pikt in) “… dan had ik mijn contract meteen verbroken. Dat is misschien het enige wat ik voorzitter Michel Farin kan verwijten, dat hij me niet sneller op de hoogte heeft gebracht van de financiële situatie. Al weet ik niet zeker of hij dat op dat moment zelf wist. Er was toen sprake van een buitenlandse sponsor die een fikse investering beloofd had, maar die zich op het laatste moment heeft teruggetrokken.”

Toeval of niet, net nadat je het aanbod van Standard afwimpelde, liep het bij White Star verkeerd…

“Ik was zo ontgoocheld, vooral op sportief vlak! Ik was zeker dat we iets moois hadden kunnen neerzetten. We hadden zeven punten voorsprong op de eerste achtervolger en ik was er vast van overtuigd dat we dat tot het einde zouden kunnen volhouden. Met White Star kampioen spelen en op die manier debuteren in eerste klasse was ideaal geweest, zoals Francky Dury met Zulte Waregem destijds. Op die manier promoveren geeft je meteen een zekere legitimiteit.”

Waarom besloot je niet mee te gaan in het verhaal van investeringsgroep Gulf Dynamic Challenge bij White Star?

“Toen John Bico (de investeerder, nvdr), Pierre François (algemeen directeur, nvdr)en Nourredine Zaiour (sportief directeur, nvdr) ons samenriepen, lieten ze ons de keuze: blijven en de nieuwe overeenkomst tekenen, of vertrekken en uitbetaald worden. Ik wou aanvankelijk blijven, maar in een individueel gesprek met John Bico bleek dat we niet op dezelfde golflengte zaten. Bico zei: ‘Ik denk dat u maar beter uw ontslagformulier kunt ondertekenen.’ Ik zei: ‘Oké.'”

Bedoel je dan dat je niet mocht beslissen welke spelers er opgesteld moesten worden?

“Dat is mij niet met zo veel woorden gezegd, maar ik voelde dat ik niet de vrijheid zou krijgen om te werken zoals ik altijd deed. Als ik zie wat ik bij White Star heb meegemaakt, had men het me toch mogen gunnen om het seizoen in schoonheid te beëindigen. Maandenlang hebben we uit de spelerskas moeten putten om in het levensonderhoud van sommige spelers te voorzien. Ik bracht zelfs kleren mee voor een paar spelers. Die schrijnende situatie heeft enkele maanden geduurd. Ik had geen zin om tegen sommige spelers te zeggen dat ik ze niet zou opstellen omdat het bestuur dat niet zag zitten.”

Waar is het eigenlijk misgelopen bij White Star?

“De club moest geprofessionaliseerd worden, maar het bestuur was daar niet klaar voor. Ik zit niet op dezelfde golflengte als de overnemers, maar ik vind wel dat zij echte professionals zijn.”

Extra sympathie

Had je al contact met Charleroi voor je tekende?

“Mehdi Bayat belde me in juli 2012, toen ik in Italië aan het zwembad lag. Ik was verbaasd! Hij zei me dat hij mijn carrière nauwgezet volgde en vroeg me hoe het met mijn contract zat. Ik heb hem dan gezegd dat ik nog drie jaar onder contract lag en dat er een opstapclausule van 300.000 euro was. Hij antwoordde dat hij zou zien wat ze konden doen, maar dat die opstapclausule moeilijk lag. Toen ik terugkwam van vakantie, las ik in de krant dat ze voor YannickFerrera hadden gekozen. Ik heb Mehdi nog eens gezien op White Star en na het ontslag van Ferrera belde hij me opnieuw.”

Heeft Charleroi jou verteld dat ze ook met andere coaches onderhandelden?

“Zeker, dat heeft hij me meteen verteld.”

Hoe ziet het sportieve project eruit?

“Heel duidelijk: van dure spelers is geen sprake, basisspelers zullen verkocht worden als er een mooi bod komt en beter doen dan vorig seizoen is het doel.”

Van wie ben je onder de indruk?

“Van Pollet, Rossini, Ederson, N’Ganga en Mandanda. Maar het meest indrukwekkend vind ik de creativiteit van Milicevic en Kaya.”

Denk je dat het een voordeel is dat een echte Carolo weer Charleroi traint?

“Zeker weten. Dankzij die roots kan ik op wat extra sympathie van de fans rekenen. Dat heb ik duidelijk gevoeld toen ik aan pers en publiek werd voorgesteld. Maar als de resultaten tegenvallen, kunnen mijn roots ook in mijn nadeel uitdraaien want ik woon in Charleroi.” ?

DOOR STÉPHANE VANDE VELDE – BEELDEN: IMAGEGLOBE

“Het trainerschap is dé manier om mijn gemiste spelerscarrière te compenseren.”