Twee en een half jaar al voetbalt Nicolas Lombaerts in Rusland. Voor hij er zijn vierde seizoen aanvat, was hij even in België. Een gesprek over Dick Advocaat, geld, de Rode Duivels en voetballen in Grozny.

Afgelopen weekend stapte Nicolas Lombaerts (24) het vliegtuig in richting Sint-Petersburg, en dinsdag trok hij met zijn ploegmaats van Zenit naar Dubai (waar Lombaerts tijdens de winterstop met vakantie was). Daar wil Zenit met een trainingskamp de basis leggen voor het nieuwe kampioenschap dat half maart start. Afgelopen seizoen eindigde Zenit als derde in de Russische competitie. Om een nieuwe gooi naar de titel te doen (die het in 2007 won), koos de club in december voor de Italiaan Lu-ciano Spalletti (ex-AS Roma).

Twee en een half jaar geleden zocht dit blad Lombaerts in zijn nieuwe woonplaats op, kort nadat hij voor dik vier miljoen euro overstapte van Gent naar Sint-Petersburg en zijn rechtenstudies halverwege opschortte. Het was een stap in het onbekende, maar vandaag noemt hij zijn keuze zonder aarzelen op alle vlakken een meevaller.

Over anderhalf jaar loopt zijn contract af. Momenteel is Lombaerts’ situatie duidelijk: als hij fit is, speelt hij. Zorgen over zijn toekomst maakt hij zich niet omdat Zenit net de 22-jarige Deense international en verdediger Michael Lumb kocht. “Terwijl ik geblesseerd was, haalden ze twee spelers voor mijn positie. Eén kostte veel meer dan ik, maar toen ik fit was, speelde ik opnieuw.”

Nicolas Lombaerts: “Toen ik tekende, had ik geen idee in wat voor wereld ik terecht zou komen. Ik had nooit verwacht dat ik ginder zo’n goed leven zou kunnen hebben. Sint-Petersburg is een leuke stad. Ik ben niet van plan om er weg te gaan. Als ik er nog anderhalf jaar zit om mijn contract uit te doen: met alle plezier. Doen ze me een nieuw contractvoorstel, zal ik dat graag bekijken. Maar ik zou ook niet weigerachtig zijn om eens iets anders te doen. Op het eind van mijn loopbaan zou ik graag kunnen zeggen dat ik ooit in een grote competitie heb gespeeld: Engeland, Spanje of Italië.”

Als ze je willen houden, moeten ze je opslag geven?

“Waarschijnlijk wel. In België mag je dat niet zeggen of je bent al snel een geldwolf. Mocht ik bij Anderlecht voetballen, zou niemand tegen mij over geld beginnen. Terwijl Zenit gewoon béter is dan Anderlecht. Alleen wéét men dat in België niet, omdat jullie geen competitiebeelden zien van de Russische competitie. Dat heeft ook weer zijn voordelen. Als Kompany een keer in de fout gaat, heeft iedereen het daar ’s anderendaags over. Ga ik in de fout, haalt dat de krant niet. Alleen als ik scoor, krijg ik hier een vermelding. Wat geld betreft, weet ik dat er bij ons spelers zijn die véél meer verdienen dan ik. Ik vind het ook normaal dat een Danny Miguel meer vangt dan ik. Ze hebben hem bij Dinamo Moskou ook gehaald voor dertig miljoen. Daarbij vergeleken waren die vier miljoen voor mij peanuts.”

Wat heb je over jezelf geleerd in die twee en een half jaar?

“Dat ik me heel snel aanpas in het buitenland. Dat het zo gemakkelijk zou gaan, had ik niet verwacht. Ik heb totaal geen heimwee, ik zou het zeker nog vijf, zes jaar willen volhouden in het buitenland, ik ben niet van plan snel terug te keren naar de Belgische competitie.”

Voor het seizoen zou Standard interesse getoond hebben voor jou.

“Ik denk wel dat ze geïnformeerd hebben naar mij, misschien omdat ze dachten dat ik na mijn blessure uitgeleend zou worden, maar ik denk niet dat ze van plan geweest waren om een transfersom te betalen. Ik heb nog ploegen gehoord die interesse zouden hebben, maar ik zeg daar niets over. Ik vind dat zo belachelijk, al die spelers in België die roepen naar welke topclubs ze allemaal kunnen, maar die drie jaar later nog altijd bij dezelfde ploeg zitten, of bij een kleinere club belanden.”

Grozny

Wat heeft je in die twee en een half jaar Rusland verrast?

“Dat we zo’n goeie ploeg hadden en nog steeds hebben. Ik had totaal geen idee van wat Zenit voorstelde, maar het niveau lag wél hoog. Als je voor Rusland kiest, krijg je al snel de stempel dat je kiest voor geld en niet voor voetbal.”

Jij vindt dat niet terecht.

“Nee. Tevoren kon ik het niet inschatten, maar het Russische voetbalniveau is erg hoog, vooral bij de topploegen: Zenit, Rubin Kazan, Spartak Moskou, CSKA Moskou, Lokomotiv Moskou. Dat zijn de beste vijf ploegen uit de competitie, die in België allemaal zouden meedingen voor de titel. Het AA Gent dat ik verliet, zou in Rusland zeker niet bij de eerste zeven eindigen. Ook de kleinere ploegen hier voetballen goed: het is heus niet een lange bal naar voren en dan maar pompen. Er wordt technisch verzorgd gevoetbald: alle ploegen uit Moskou hebben flink wat Brazilianen. Zelfs van een bescheiden ploeg als Spartak Nalchik, waarvan ik dacht dat het wat minder zou zijn, ben ik geschrokken: knap voetbal, hoog niveau!

“Minpunten zijn de verre verplaatsingen en de extreme weersomstandigheden. Soms voetbal je bij veertig graden, dan weer bij min tien. De verplaatsingen voel je wel in je benen. Komend seizoen is er weer zo’ n verre verplaatsing, naar Novosibirsk: zes uur vliegen. Door dat reizen verlies je op verplaatsing veel punten. Alleen Moskou ligt dichtbij. Telkens als we daar spelen, zit er ginder minstens 10.000 man van ons. Mensen uit Sint-Petersburg die er werken, of die even een dag op en neer gaan. Naar Russische normen is dat een korte verplaatsing: slechts vijf uur rijden. Wij hebben supersupporters.”

Dat moet je natuurlijk zeggen.

“Wie zou het in Rusland lezen als ik het omgekeerde beweer? Alleen spijtig dat we thuis nog in dat stomme stadion moeten spelen, zonder dak, zonder kantine, zonder loges of receptieruimte. Na de match stapt iedereen van de kleedkamer recht de auto in.

“Straks verandert dat. De bouw van het nieuwe stadion schiet al goed op, in 2011 wil de club daar spelen. Het wordt een van de mooiste stadions ter wereld, op een schiereiland aan de Finse baai, met 62.000 overdekte plaatsen en een veld dat onder de grond kan worden weggeschoven.”

Was je erbij toen Zenit in de Tsjetsjeense hoofdstad Grozny speelde, waar tot voor een paar jaar een hevige burgeroorlog woedde?

“Dat was de eerste match na mijn blessure. Ik ben de laatste twintig minuten ingevallen. De warming-up was hevig, de sfeer erg vijandig. Het was geen verplaatsing als een andere. Normaal vertrek je de dag voordien, nu de dag zelf: er was een paar jaar geleden eens een schietincident in het hotel waar de tegenstander logeerde: men wil geen risico’s meer nemen. Er is maar één hotel ginder, dat op niets trekt en dat geen restaurant heeft. Grozny zag er niet arm of kapot uit – er is veel gebouwd de laatste jaren – maar wel gevaarlijk. Overal zie je veiligheidsmensen met machinegeweren.

“Kazan vond ik na Sint-Petersburg en Moskou de mooiste stad. Heel proper, gerenoveerde gebouwen. Het Kremlin is indrukwekkend, je ziet het vanuit het stadion. De moskee staat er net naast de kerk. De helft van de bevolking is moslim, de andere helft christen. Samara en Perm vond ik lelijk, in Nalchik regende het. Het water kwam gewoon door het plafond op de grond, en werd in de zaal waar we aten opgevangen in emmers. Het Russische platteland ken ik niet. Rusland is wel nog altijd een land van extremen: extreem arme mensen en extreem rijke. Ook in Sint-Petersburg zie je oorlogsveteranen met geamputeerde ledematen bedelen. Choquerend, tot ze hun gsm bovenhalen.”

Jij hoort bij de rijken.

“Dat klopt. Ik zit in de betere zaken, waar de levenskwaliteit goed is. Er is zelfs een Belgisch café, Café Kriek, dat op wandelafstand ligt van mijn appartement. Er is weinig dat ik mis, behalve een goeie supermarkt.”

Om het geld moet je niet weggaan. Financieel kun je er in een ander land niet op vooruitgaan …

( lacht) “Ik weet niet wat ze in andere landen betalen, hoe groot het verschil tussen bruto en netto elders is. Contracten in Rusland worden netto onderhandeld: wat we afgesproken hebben, krijg ik op mijn bankrekening.”

Russisch

Bij tv-interviews worden je antwoorden van het Engels naar het Russisch vertaald, maar de in het Russisch gestelde vragen beantwoord je zonder verpinken.

“Ik begrijp de taal wel, maar Russisch praten, is er nog niet bij. Ik had me voorgenomen om Russisch te leren, maar omdat ik na mijn blessure lang revalideerde in België, kwam dat er nog niet van. Als ik mijn contract uitdoe of verleng, ga ik me er toch eens aan zetten. Nu ben ik voor alle praktische problemen aangewezen op iemand anders. Op de club zijn de helft van de spelers buitenlanders. Met een Italiaanse trainer gaan die weer alles beter begrijpen. Dick Advocaat zei ook alles in het Engels, waardoor wij het beter verstonden dan de Russen.”

Misschien kiest de nieuwe trainer wel voor een andere centrale verdediger.

“Het zal aan mezelf liggen of ik al dan niet speel. Als je als profvoetballer iedere keer bang moet zijn als er een nieuwe trainer komt, kun je wel bezig blijven. Onder de vorige twee trainers speelde ik elke keer. Speel ik straks niet, dan zal het wel zijn dat ik het niet verdien en dan zullen ze me wel laten gaan. Er zal dan wel een andere ploeg zijn die me wil, zeker?”

Toen je er net was, was je verrast toen iemand je aanklampte voor een handtekening. Ben je nu bekend?

“Toch wel. Ik word vaak herkend, op straat en op restaurant. Als ik naar het stadion ga, trek ik mijn kap over mijn hoofd.”

Jullie werden afgelopen jaar derde, nadat jij in de laatste match de beslissende goal maakte.

“Als je halverwege achtste staat, mag je na afloop tevreden zijn als je nog als derde aankomt. Met die derde plaats plaatsten we ons voor de kwalificaties voor de Champions League. Kazan verdiende de titel omdat ze het meeste regelmaat toonden en hun sterkhouders behielden, terwijl bij ons Arshavin en Tymoshchuk vertrokken.”

Was je verrast dat Advocaat weggestuurd werd?

“Ja. De sfeer was niet verziekt, maar als je als titelkandidaat achtste staat, kan er altijd iets gebeuren. Toch had ik gedacht dat ze het seizoen met hem zouden uitdoen, dat ze niet aan Advocaat zouden durven raken, omdat hij met afstand de meest succesvolle coach uit de clubgeschiedenis was. Maar het gebeurde toch.”

Hij had je naar Sint-Petersburg gehaald.

“Hij heeft de helft van de ploeg gehaald, dan hadden ze die allemaal op de bank moeten zetten. Na mijn blessure speelde ik weer gewoon. De eerste volledige match was uit bij de latere kampioen Kazan, waar we de nul hielden. Voor hetzelfde geld hadden ze tijdens mijn afwezigheid een betere centrale verdediger gevonden. Ze hebben er twee gehaald: de één zit alweer terug bij Monaco, de ander, Fernando Meira, speelde toch meer dan 40 keer voor de Portugese ploeg. Dat ik desondanks nog in de ploeg sta, geeft me veel vertrouwen.”

Advocaat

Zeg eens: hoeveel heeft Advocaat jou betaald om zijn naam te laten vallen als kandidaat-Belgisch bondscoach?

“De journalisten zijn naar mij gekomen met de vraag wat ik van Advocaat vond, of dat een goeie bondscoach zou zijn. Wat hadden ze verwacht dat ik over mijn toenmalige clubtrainer en toekomstige baas zou vertellen? Dat hij een slechte trainer was of zo?”

Heeft hij tevoren al eens een visje uitgegooid bij jou?

“Hij heeft wel eens gezegd dat het hem zou interesseren, dat er veel talent bij ons zat, en dat er veel meer uit te halen was, maar ik heb dat voor mezelf gehouden. Buiten de club had ik totaal geen contact met hem. Niet in Sint-Petersburg, niet later. Ik ben nooit eens iets met hem gaan drinken. Er waren andere spelers die veel meer met hem praatten dan ik, ik heb niet zo’n behoefte om veel met trainers te praten. Toen hij afscheid kwam nemen na zijn ontslag, heb ik hem gezegd: ‘Tot bij de Belgische ploeg.’ Daarna heb ik hem niet meer gehoord of gezien, tot bij de Rode Duivels.”

Heb je bij de Rode Duivels dezelfde Advocaat gezien als in Rusland?

“Even gedreven. Hij is gewoon direct, dat is hij altijd geweest, ook tegen de spelers. Ik heb liever dat een trainer correct is dan dat hij zever in pakjes verkoopt. Liever een trainer die me op de bank zet en zegt dat ik niet goed bezig ben en dat ik me moet herpakken dan een die met zo’n omfloerste uitleg komt die nergens op slaat. Qua vrijheid denk ik niet dat Advocaat strikter is dan Vercauteren of Vandereycken. Integendeel: ik denk dat er nu meer vrijheid is dan tevoren. We trainen nu geen twee keer per dag. Als je drie dagen na een zware competitie weer een belangrijke wedstrijd hebt, moet je geen twee keer per dag gaan trainen. Daar is Advocaat wel goed in, aanvoelen wanneer je rust nodig hebt en wanneer er gewerkt moet worden. Liever één pittige training van een dik uur per dag dan twee trainingen die maar half goed gedaan worden omdat je nog moe bent van de match die je twee dagen eerder speelde.”

Is er een probleem van ego’s?

“Ik vind niet dat er veel ego’s zijn, ik had nooit het gevoel dat sommige spelers elkaar niet kunnen uitstaan.”

Was je verbaasd over de manier waarop Advocaat Kompany naar huis stuurde of zich ergerde aan het Vuittontasje van Bailly?

“Aan die tasjes zelf stoorde hij zich niet: de helft van de ploeg van Sint-Petersburg heeft ze. Maar als Nike de technische sponsor is van de nationale ploeg, moet je niet met Vuitton voor een camera pronken.”

Speel je nog graag voor de nationale ploeg?

“Natuurlijk, ik vind dat nog altijd prestigieus. Met de nationale ploeg voel ik me ook meer bekeken. In competitie weet niemand wat ik in Rusland doe, de nationale ploeg is de enige keer dat mijn ouders me kunnen zien. Die wil ik dan ook na een match met een goed gevoel naar huis sturen.”

Sluit je je carrière ooit af in België?

“Dat weet ik nog niet. Ik zie mezelf later niet meer voetballen voor mijn plezier. Ik had nooit gedacht dat ik ooit profvoetballer zou worden. Een echt voetbaldier, dat alle wedstrijden volgt op tv, ben ik niet. Van de Champions League hoor ik pas ’s anderendaags in de kleedkamer op de club de uitslagen, volledige wedstrijden kijk ik nooit uit. Tijdens de vakantie zag ik in Engeland Arsenal-Aston Villa, maar dat was op uitnodiging van Ar-shavin en omdat ik Londen fijn vind. Het voetbal nam ik er dan maar bij.”

door geert foutré – beelden: jelle vermeersch

Naar Russische begrippen is de verplaatsing van Sint-Petersburg naar Moskou maar niets: slechts vijf uur rijden. Er waren andere spelers bij Sint-Petersburg die veel meer met Advocaat praatten dan ik.