Was hij met zijn transfer in Slovenië even het belangrijkste sportnieuws, bij AA Gent wacht Zlatan Ljubijankic (24) een mentale en fysieke omschakeling.

Lang hadden ze in Gent getwijfeld welk soort spits ze er zouden bijnemen, wist MichelLouwagie bij de voorstelling van ZlatanLjubijankic te vertellen. Moest het een targetman worden of eerder het meevoetballende type dat op meerdere posities uit de voeten kan? Het is om diverse redenen het tweede geworden, “voor 4,5 jaar, met de intentie hem 2,5 jaar te houden”, aldus de clubmanager. Voorzitter Ivan De Witte noemde het “bijna een wonder” dat Gent erin geslaagd was de aanvaller te kopen. Zijn Sloveense club Domzale vroeg oorspronkelijk immers – dixit Louwagie – anderhalf à twee miljoen euro. Gezien zijn kwaliteiten, de ondertussen financieel gezonde situatie van de ploeg en met het oog op de graduele versterking ervan telde Gent voor het eerst sinds lang nog eens zo’n 800.000 euro neer.

Zlatan Ljubijankic kan op de drie posities in de voorlinie van een 4-3-3 worden uitgespeeld. Wellicht zal hij op de rechterkant of centraal spelen omdat hij wel tweevoetig maar toch beter met rechts is. Hoe dan ook, hij is niet naar Gent gehaald omwille van zijn efficiëntie voor doel. Hij maakte wel al 40 doelpunten in 150 wedstrijden en scoorde één keer in vier wedstrijden met de nationale ploeg. “Ik ben geen spits van één kans en scoren. Ik hou van meespelen, bal aannemen en passen. Maar ja, toch heb ik al veel gescoord én assists gegeven.”

Sloveense bronnen melden dat de spits vaak wedstrijden en dus doelpunten voor de nationale ploeg misgelopen is door blessures. Toch houdt hij er goede herinneringen aan over. “Mijn belangrijkste doelpunt was in mijn eerste wedstrijd voor de nationale ploeg tegen Cyprus. Ik mocht invallen en scoorde de 1-0, waardoor we wonnen. Maar het mooiste doelpunt dat ik maakte, was met Domzale, een doelpunt waarbij ik alleen voor de doelman kwam en de bal over hem lobde.”

Hij zou een goede techniek, mét kapbeweging, hebben en schijnt daarbij ondanks zijn gestalte (1,83 m) stevig op de benen te staan.

“Ik ben Maradona niet, maar veel grote spelers hebben tegenwoordig techniek: kijk naar Ibrahimovic.”

Gebruikt hij dan ook wel eens het elleboogje?

” When you need, you must“, luidt grijnzend het onverbloemde antwoord.

Romantisch

Tussen de vragen door zit Zlatan Ljubijankic een beetje doelloos te staren naar Family Ties op VT4. Dat kennen ze in Slovenië ook. Het is een kleine wereld.

“Ik had het er met GilVermouth nog over, dat ik in Tilburg met Slovenië een interland tegen hem speelde. Hij herkende mij nog en herinnerde mij eraan. Wij verloren met 2-1 en 3-0 ( grijnst).” Dat hij zich als Sloveen met een ruimere Joegoslavische achtergrond bovendien verstaanbaar kan maken voor andere spelers uit voormalig Joegoslavië is een voordeel.

Zijn Sloveense ouders -zijn vader werkte in de bouw en was op lager niveau met voetbal bezig- werden in Bosnië geboren en groeiden er op. Pas toen Joegoslavië uiteenviel en Slovenië onafhankelijk werd, trokken ze erheen. Voor het zover was, moest hij voor de oorlog twee keer de schuilkelder in. Maar veel meer dan dat heeft hij van de oorlog niet gemerkt. De hoofdstad Ljubljana, waar hij opgroeide, liet hem vooral de zorgeloze kant van het leven zien: een appartementsblok met veel kinderen en een park om te voetballen, op een uurtje van de Alpen en van de zee.

Het stadscentrum van Gent ligt hem wel.

“Gent is mooi, oud en romantisch, zag ik.” Zijn vriendin, die management studeert, laat hij weldra ook overkomen.

“Gent is een goeie ploeg voor Slovenen: de Belgische competitie is beter dan de Sloveense, maar niet zo moeilijk als de echt grote Europese competities.”

Hoe sterk schat hij de Belgische competitie ten opzichte van de Sloveense in?

“Ik zag Cercle-Club op tv en het is een zware competitie, denk ik ( lachje). En het zijn grotere stadions hier.”

In Slovenië zijn ze benieuwd hoe een van de smaakmakers van de competitie het er in België van afbrengt. Zijn transfer was in Slovenië even het belangrijkste sportnieuws. Het wordt voor hem, zo valt te horen, mentaal en fysiek een omschakeling: voor het eerst naar het buitenland én een sterkere competitie.

“Maar ik ben vijf jaar prof en ik heb altijd voor Domzale gespeeld. Vorig jaar werden we kampioen en dat is misschien wel het beste wat me in mijn carrière al overkomen is. Maar ik had nu een nieuwe motivatie nodig.”

De eerste wedstrijd van de terugronde, tegen Moeskroen, zal hij er nog niet bij zijn. De voetbalbond slaagde er, zo merkte de Gentvoorzitter fijntjes op, wegens ‘overbelasting’ niet in de transfer binnen 24 uur administratief in orde te krijgen. Het geeft Ljubijankic de tijd zijn conditie bij te spijkeren. “Want mijn laatste wedstrijd dateert van 2 december, omdat bij ons de winterstop langer duurt dan in de zomer.”

AC Milan

In Nederland speelde hij met de nationale ploeg tegen het thuisland. “Drie maanden geleden, in Eindhoven. Ik heb vijf minuten meegedaan.” Hij bevond er zich in de aanwezigheid van MarcovanBasten, zijn grote idool. “Toen ik begon te voetballen, was AC Milan de beste ploeg ter wereld.”

Hem de hand schudden kwam er helaas niet van, maar met ClarenceSeedorf lukte het wel. De quasiverlegenheid waarmee hij het vertelt, verraadt een nog haast kinderlijke ambitie. Zeker als hij er nog aan toevoegt hoe hij op het internet de doelpunten van Kaká tracht terug te vinden en in zijn bagage één sjaal niet mocht ontbreken.

Terwijl hij met de ploeg op oefenstage was in Firenze kocht Zlatan Ljubijankic er namelijk een van AC Milan als souvenir. “Niet dat ik er mee sta te zwaaien als een supporter, maar ik heb hem toch bij me.” A man needs a dream. Hij glimlacht. En schakelt de televisie uit. S

door raoul de groote / beelden: reporters