Eén jaar na zijn aankomst in België, schiet de aanvaller van Excelsior met scherp en ziet hij zichzelf op posters en covers.
De ontmoeting met Adnan Custovic (26) vindt plaats in de schaduw van de Brusselse Sint-Michiels-en-Goedelekathedraal waar al vele prinsen en koningen de revue zijn gepasseerd. Het is een symbolische plek. Want sinds de start van de nieuwe competitie staat de spits van de Hurlus bovenaan de lijst van de topscorers, de koningen van de grote rechthoek.
Maar Custovic is niet naar Brussel gekomen om de kathedraal te zien. Hij zucht dat hij op het Franse consulaat de administratieve rompslomp weer wat beter heeft leren kennen. “Ik zal nog niet dadelijk de Franse nationaliteit kunnen verwerven. Door een recente wetswijziging moet je daarvoor nu vier jaar met een Frans meisje getrouwd zijn. Vroeger was het twee jaar. En ik ben nu 2,5 jaar met een Française getrouwd.”
Hij geeft wel toe dat hij zijn naturalisatie enkel aanvraagt om het papierwerk te vergemakkelijken, want zijn hart blijft in Bosnië, van waaruit hij vijftien jaar geleden naar Slovenië ging om de oorlog te ontvluchten. Zeseneenhalf jaar geleden kreeg hij, toen hij voor burgerlijk ingenieur studeerde, een kans om een test af te leggen in Frankrijk. Hij maakte kennis met de Franse eerste klasse bij Le Havre, leerde in de Normandische havenstad zijn toekomstige vrouw kennen, speelde daarna voor de tweedeklassers Laval en Amiens, en zat dan een tijdje zonder club toen Moeskroen hem begin vorig seizoen een nieuwe uitdaging bood. Een jaar later bloeit hij sportief helemaal open. Nadat hij in de eerste drie competitiewedstrijden vijf keer scoorde, wordt hij door de media ontdekt. “Sinds enkele weken geef ik meer interviews. Ik was heel verbaasd mezelf te zien op de cover van Sport/Foot Magazine. Het was de eerste keer dat zoiets me overkwam, want normaal is die eer voorbehouden aan spelers als Sergio Conceição of Mémé Tchité. Het is een droom die uitkomt, want als kleine jongen dacht ik dat mijn leven pas geslaagd zou zijn als ik mezelf op een poster zag.” Grijnzend : “De verkoopcijfers van het blad zullen in Moeskroen gestegen zijn, want ik heb alle exemplaren die ik in de winkel zag liggen gekocht voor mijn familie.”
Vertrouwen
Bij Moeskroen vond Custovic een omgeving waarin hij tot bloei komt. “Ik kende de club eigenlijk helemaal niet. Pas achteraf herinnerde ik me dat ik met Le Havre ooit eens een oefenwedstrijd tegen Excelsior won met 7-1. Toen ik een jaar geleden zonder club zat, stelde een makelaar me een test voor bij Moeskroen, terwijl een andere met een aanbod van Sint-Truiden zwaaide en erop aandrong om niet voor Moeskroen te kiezen. Hij wees erop dat er bij de grensclub al vijf of zes spitsen waren. Ik trok me daar niets van aan, want ik wilde zo snel mogelijk weer aan de slag. Was mijn test bij Moeskroen mislukt, dan kon ik het nog altijd eens in Limburg proberen. Maar het liep positief af. Ik denk niet dat ik me mijn keuze voor de Belgische competitie moet beklagen, want die krijgt toch veel meer aandacht dan de Franse tweede klasse. Ik wilde ook eens iets anders meemaken dan Frankrijk, waar ik in zes jaar al bij al weinig succes kende. Daar kreeg ik het etiket opgeplakt dat ik weinig scoorde. Daarbij keek men alleen naar de cijfers en stelde niemand zich de vraag of ik wel het vertrouwen kreeg van de trainers. Zowel bij Le Havre als bij Laval en Amiens werd ik opzijgeschoven zodra het team wat minder vlot begon te draaien. Eigenlijk had ik eerder naar België moeten komen. Mijn eerste seizoen was met zeven assists en acht doelpunten al behoorlijk geslaagd. Dat komt gewoon omdat ik hier heel het seizoen titularis was. Ik krijg het vertrouwen van trainer Gil Vandenbrouck. Hij is eerlijk, maar durft ook, als het moet, de puntjes op de i zetten. Ik vind het heel goed dat hij gebleven is, want een andere coach had weer andere tactische keuzes gemaakt. Gil kent ons door en door, weet hoe elke speler reageert. We zijn trouwens allemaal op de hoogte van zijn gezondheidsproblemen en dat zorgt ervoor dat we nog meer respect voor hem hebben. We weten dat hij een echte vechter is die zielsveel van het voetbal houdt !”
De stabiliteit, die in het moderne voetbal zo belangrijk is, draagt in ieder geval veel bij tot de huidige waarde van Excelsior. Het team gaat door op het elan waarmee het eind vorig seizoen de bekerfinale bereikte. “Alle spelers kennen elkaar nu beter en er zijn meer automatismen. Je kan zeggen dat we elkaar vorig jaar leerden kennen en dat we nu bevestigen. We moeten goed beseffen dat we het van onze collectieve sterkte moeten hebben. In dat geval kunnen we ver geraken. In de pronostieken voor het seizoen rangschikten velen ons op de zestiende of zeventiende plaats, maar het zijn alleen de resultaten op het eind van de rit die je echte waarde zullen bepalen. We zijn vast van plan om beter te doen dan die voorspellingen. Ik denk echt dat we door de komst van Bertin Tomou en Demba Ba en door de terugkeer van Bastien Chantry en Alexandre Teklak mogen mikken op een plaats in de linkerkolom van de rangschikking. Maar eerst moeten we het behoud veilig stellen, want in een degradatiestrijd tellen intrinsieke kwaliteiten minder dan mentale kracht. In voetbal zit nu eenmaal veel tussen de oren. Dat Moeskroen nu beter voetbalt, komt vooral omdat iedereen op een meer bevrijde manier speelt.”
Geen sluipschutter
Dat Moeskroen zo makkelijk scoort, komt volgens Custovic omdat het drie complementaire spitsen heeft. “Tomou houdt goed de bal bij, is fysiek erg sterk en maakt ruimte voor de anderen. Demba Ba is snel en dribbelsterk en gaat ook goed diep. Ik ben iemand die altijd voluit gaat en probeert te schieten vanuit diverse hoeken.”
Wel wil Custovic er in de huidige euforie voor waken dat de mensen een verkeerd beeld van hem krijgen. “Ik vind wel goed de weg naar de goal, maar ik ben geen typische sluipschutter die in de grote rechthoek op de bal wacht. Ik neem graag met volle inzet deel aan het spel. Mijn stijl is trouwens absoluut niet veranderd. Ik heb tegenwoordig alleen wat meer geluk. Ik heb altijd hard gewerkt en ben me er goed van bewust dat alles in het voetbal snel kan veranderen. Het is aan mij om de voeten op de grond te houden. Er is bijvoorbeeld een groot verschil tussen een spits als Tchité en mezelf. Hij krijgt alle ballen toegespeeld om ze in goals om te zetten. Ik ben er in de eerste plaats om in dienst van het collectief hard te werken. Soms kan ik dan ook nog scoren. Ik probeer straks even efficiënt te blijven als de voorbije weken, maar het zou me niet verrassen indien spelers als Tchité, Kevin Vandenbergh en Igor De Camargo op het einde van het seizoen meer doelpunten achter hun naam hebben dan ik. Dat zijn echte goalgetters die in de rechthoek op de juiste plaats staan, ik ben dat niet. Leg mijn goals onder de loep en je ziet dat ik er maar één van binnen de zestien meter scoorde. De rest zijn vrije trappen of afstandsschoten. Dat is nu eenmaal mijn stijl en het is ook daarom dat de trainer me achter de spitsen of op de rechterflank laat spelen. Op die posities heb ik meer vrijheid en word ik in principe niet individueel gedekt, al zat Chemcedine El Araichi van Roeselare me wel voortdurend op de hielen. Ik heb alvast het geluk dat ik over een goed schot beschik. Als het binnen het kader gaat, is het altijd gevaarlijk. Mijn vrije trappen zeilen dan weer nog te vaak naast of over. Dat kan nog beter. Ik probeer, afhankelijk van de plaats waar de bal bij een vrije trap ligt, op een andere manier te trappen. Van op 18 meter probeer ik de bal rond de muur te draaien, maar van op 25 of 26 meter kies ik voluit voor een harde trap.”
Piekeren
Het aanvalspel van Moeskroen draaide tot nu toe erg goed. Maar door de zware blessure die Demba Ba drie tot zes maanden langs de kant houdt, moet Vandenbrouck zijn pionnen herschikken. “Het was echt vreselijk om zien. ’s Anderendaags ben ik Demba in het ziekenhuis gaan bezoeken om hem veel sterkte toe te wensen. Maar blessures maken nu eenmaal deel uit van de carrière van een voetballer. Niemand stopt zonder ooit gekwetst te zijn geweest. Dat Ba nu uitvalt, is erg voor hem, maar ook voor de ploeg omdat het net zo goed draaide. Wellicht krijg ik daardoor een iets andere rol, maar er zijn nog andere talentvolle spelers om Demba te vervangen, zoals Chantry en Adolphe Tohoua.”
Op dit moment geniet Custovic volop van zijn toenemende bekendheid en van de goede dingen des levens. Zijn vrouw verwacht op 5 oktober een eerste kindje. “Momenteel gaat alles in mijn leven vrij goed, ook daarom kan ik meer relax spelen. Ik word stilaan volwassen. Mijn jonge jaren zijn voorbij ( lacht). Ik heb nog twee of drie goede seizoenen voor de boeg en dan komt het einde stilaan in zicht. Dat wil niet zeggen dat ik geen ambitie meer heb, want ik heb al mijn hele leven hard geknokt om zo ver te geraken. Maar ik kan ook tevreden zijn met wat ik heb. Natuurlijk had ik liever een nog mooiere carrière opgebouwd, maar toch mag mijn parcours er zijn. Ik ben gestopt met studeren om in Frankrijk te gaan testen en ik beklaag me die keuze niet. Ik besef heel goed dat ik als voetbalprof eigenlijk een droomleven heb. Wel moet ik nog leren om me na de wedstrijd niet suf te piekeren. Als ik bijvoorbeeld een hattrick scoor maar een enorme kans mis, zit ik me de hele avond af te vragen waarom die bal er niet in is gegaan, ook al weet ik dat zoiets tot niets dient. Een verloren partij maalt nadien nog drie dagen door mijn hoofd. Ook na mijn spelerscarrière wil ik graag in het voetbal blijven. Voetbal is voor mij een echte passie, ik ben bezeten van sport en competitie. Op televisie kijk ik naar alle sporten : zowel naar het EK atletiek als naar een kajakcompetitie. Als ik straks een zoon heb, mag hij doen wat hij wil maar met een vader als ik zou het me sterk verwonderen als hij niet sportief aangelegd is ( lacht).”
De toekomst zou nog mooier worden met een selectie voor de nationale ploeg : “Ik draag Bosnië nog steeds in het hart. Ik ben er vijftien jaar weg, maar voel me er nog steeds thuis. Elk jaar ga ik er minstens één keer naartoe. Vorig jaar hoorde ik al eens iets over een selectie voor de nationale ploeg maar bondscoach Blaz Sliskovic zei dat hij geen scouts heeft om me te komen bekijken.”
STÉPHANE VANDE VELDE
