Hij heeft het gevoel dat ze bij Tottenham meer in hem geloven dan bij Moeskroen. Dus voetbalt de achttienjarige Jonathan Blondel de volgende vier jaar in Engeland.

Momenteel houdt hij zich op in Noorwegen. Met de nationale ploeg van de min 19-jarigen speelt hij daar het EK. Eens terug krijgt Jonathan Blondel amper de tijd om zijn koffers uit en weer in te pakken. Begin volgende week wordt hij verwacht bij de hervatting van de trainingen van Tottenham Hotspur.

De sinds 3 april achttienjarige middenvelder – afkomstig van Ploegsteert – loopt al een tijdje in de belangstelling van grote buitenlandse clubs. Twee jaar geleden al lonkten ploegen als Borussia Dortmund en Vitesse Arnhem naar Blondel. Vorig jaar nodigde Manchester United hem uit om een week mee te trainen – helaas moest hij het verblijf bij Man United inkorten wegen een verstuiking. Amper terug op Belgische bodem inviteerde Schalke 04 hem voor een visite aan Gelsenkirchen. Blondel gaf er zich rekenschap van dat al dat heen en weer gereis hem dreigde te vermoeien, dus besloot hij om een einde stellen aan de sollicitaties en zich te concentreren op het veroveren van een stamplaats bij Excelsior Moeskroen.

Maar de buitenlandse waarnemers verloren hem niet uit het oog. Er ging haast geen week voorbij of er werd goed volk op de tribunes van Le Canonnier gesignaleerd. Ook de scouts van Tottenham vonden hun weg naar Moeskroen en hadden het er kennelijk naar hun zin. Het bestuur van de Spurs stelde Excelsior een samenwerkingsverband voor, en de Britten waren wel degelijk de vragende partij. Moeskroen luisterde beleefd, een delegatie van de Hurlus bracht een bezoek aan White Hart Lane, maar wees het aanbod van Tottenham af. De mensen van Excel stonden te zeer op hun onafhankelijkheid.

Alvorens naar Zuid-Korea en Japan af te reizen, waar hij tijdens het WK als officieel Fifa-consultant was ingehuurd, liet Tottenham-manager David Pleat verstaan dat hij zich interesseerde voor Jonathan Blondel en dat er na zijn terugkeer een eerlijk transfervoorstel zou volgen. Beide clubs geraakten het eens over het bedrag. Einde juni profiteerde Blondel van een onderbreking van de trainingen bij Moeskroen om even in Tottenham aan te meren.

“Toch ben ik met geen enkele andere bijgedachte vertrokken dan toen ik in augustus 2001 afreisde naar Manchester United”, beklemtoont Blondel. “Ik kreeg een uitnodiging om de club te bezoeken en de installaties te bekijken. En ik heb gewoon die uitnodiging aanvaard. Ik ben trouwens naar België teruggekeerd zonder te tekenen. Pas bij mijn tweede bezoek aan Londen heb ik mijn handtekening geplaatst onder een contract voor vier jaar.”

Welke factoren hebben een invloed op de beslissing van Blondel uitgeoefend ? Het financiële aspect speelde mee. “Als ik bij Tottenham hetzelfde had verdiend als bij Moeskroen, dan was ik gebleven”, geeft hij toe.

De doorslag gaf evenwel het sportieve. “Toen ik in Manchester zat, stelde die club me voor om me in hun team van min 19-jarigen te integreren. Ik stond voor de keuze : in Engeland in de jeugdreeksen of in de eerste afdeling in België. Die keuze was vlug gemaakt. Het voorstel van Schalke zag er al wat beter uit. Daar kon ik meetrainen met de A-kern, maar er werd wel bijgezegd dat ik riskeerde tussen het fanionteam en de invallers te pendelen. In Tottenham is de afspraak duidelijk : ik maak deel uit van de A-kern, punt uit.”

Met dien verstande dat een A-kern bij een Britse profclub gemakkelijk veertig spelers beslaat. Dat weet Blondel, maar : “Bij het begin van de competitie wordt de A-kern uitgedund tot 25 spelers, en men heeft me gegarandeerd dat ik daar bij zal horen.”

Wat Blondel mee over de streep trok, was een gebrek aan waardering dat hij bij Moeskroen gewaar werd. “Vorig seizoen speelde ik achttien wedstrijden. Dat is niet slecht, en daar had ik voor het seizoen zelfs voor willen tekenen. En toch hou ik er een naar gevoel aan over. Het merendeel van mijn selecties situeert zich in de heenronde, toen het team met een hoge blessurelast sukkelde. In de terugronde stonden we compleet en viel ik er doorgaans naast. Ik was nochtans niet geblesseerd of vermoeid. Hugo Broos gaf de voorkeur aan twee verdedigende middenvelders en een aanvalsduo dat bestond uit Mbo Mpenza en Marcin Zewlakow. Er was gewoon geen plaats voor mij. Met dit systeem behaalde Broos schitterende resultaten, en alles doet uitschemeren dat Lorenzo Staelens deze tactiek trouw zal blijven. Tja, dan vind ik : als ik dan toch op de bank moet belanden, dan liever in Old Trafford dan in Lommel of Beveren.”

Wat hij ervan verwacht ? Jonathan Blondel : “Ik denk dat ik er klaar voor ben. Ook voor de drastische verandering qua manier van leven. Het is niet de eerste keer dat ik in het buitenland zit. De eerste twee weken logeer ik in een hotel. In die tijd kijk ik uit naar een flat. De club stelde voor om me bij een gastgezin onder te brengen, maar ik ben nogal op mijn onafhankelijkheid gesteld. Ik denk dat het erger is voor mijn ouders. Mijn vader zal eraan moeten wennen dat hij me niet elke dag ziet. Maar Tottenham heeft hem verzekerd dat tickets voor de Eurostar geen enkel probleem vormen. Mijn moeder zal zich natuurlijk dodelijk ongerust maken : ze denkt dat ik me eenzaam zal voelen en mijn plan niet zal kunnen trekken. Ze vergist zich.”

En sportief ? “Ik geef me twee jaar de tijd om door te breken. In afwachting kan ik zeker het geduld opbrengen om op de bank te zitten. Wat me vertrouwen geeft, is dat Tottenham me vijftien keer is komen bekijken. Die mensen hebben hun ogen niet in hun zak. Als ze me nemen, betekent het dat ze in me geloven. Tottenham speelt ook een voetbal dat me ligt. Redelijk technisch naar Engelse normen, niet het rudimentaire kick and rush. Ik weet wel, dit is Engeland. De tackles zijn daar stevig. Maar ik heb geen schrik om mijn voet te zetten.”

door Daniel Devos

‘In Tottenham is de afspraak duidelijk : ik maak deel uit van de A-kern.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content