Logan Bailly zal Oostenrijk-België vanuit zijn zetel moeten volgen. Hij roept zichzelf ironisch uit tot ‘koning Logan’ en maakt de balans op van zijn bizarre seizoen. ‘Bij de nationale ploeg heb ik mezelf nooit iets te verwijten gehad. ‘

Een hanenkam: Logan Bailly (25) heeft alweer een nieuwe look. En ook een nieuw leven: na de donkerste periode uit zijn carrière (gedegradeerd tot derde keeper bij Mönchengladbach en uit de kern van de Rode Duivels gezet) is hij opnieuw het nummer één in het doel van Borussia, ondanks zijn ongelooflijke blunder afgelopen weekend tegen Kaiserslautern. Die belangrijke wedstrijd voor het behoud in de Bundesliga ging zo met 0-1 verloren. Dit interview werd afgenomen vóór die wedstrijd.

Straks spelen de Rode Duivels een levensbelangrijke wedstrijd in Oostenrijk en dat zal zonder Bailly zijn.

Zat je gespannen op de selectie van Georges Leekens te wachten?

Logan Bailly: “Helemaal niet. Ik zat nergens op te wachten. Was ik erbij geweest, dan zat ik erbij, ja … Ik ben er niet bij en dat is geen drama.”

Vind je het niet normaal dat je gewoon titularis bent bij de Belgische ploeg zodra je knappe dingen doet in de Bundesliga?

“Er zijn momenteel veel goede Belgische keepers. Silvio Proto is aan een goed seizoen bezig, Jean-François Gillet doet buitengewone dingen, Simon Mignolet staat ook op een hoog niveau. Wie verdient het om het nummer één te zijn? Het is niet aan mij daarover te oordelen.”

Was de wedstrijd tegen Oostenrijk een nachtmerrie voor jou?

“Neen. Oké, ik kreeg vier doelpunten binnen, maar geen enkele daarvan was op mijn rekening te schrijven.”

“Die kritiek sleept nu al maandenlang aan. Ik maak mij er niet meer druk over. Ik weet alleen dat de ploeg die match verkeerd heeft ingeschat en dat het slimmer zou zijn geweest om de bal achterin rond te spelen toen het op enkele seconden van het einde 4-3 stond.”

Dat zal weer opgerakeld worden als de Belgen op het einde van de kwalificatie een of twee punten te kort komen.

“Misschien, maar laat ons eerst proberen de volgende matchen te winnen voordat we weer met zulke zaken komen aandraven. Als we zo beginnen, dan hadden we ook een punt kunnen pakken tegen Duitsland, maar we hebben verloren.”

Ironisch applaus

Bij Mönchengladbach gaat het beter dan twee maanden geleden: het behoud zit er weer in.

“Wij geloven er nu weer in omdat we verscheidene goede resultaten hebben behaald.”

Michael Frontzeck is de laan uitgevlogen, Lucien Favre kwam hem vervangen: dat heeft alles veranderd voor jou. Je was wellicht niet triest toen je het nieuws van de trainerswissel vernam.

“Ik zeg niet dat ik niet triest was … Ik ben niet haatdragend. Frontzeck is een mens, hij maakte keuzes en ik heb die aanvaard. Mijn situatie zou niet zijn opgelost door hem de oorlog te verklaren. Ik heb nooit iets achter zijn rug gezegd. Zelfs toen hij mij niet meer liet spelen, bleven we praten. Je moet niet denken dat ik hem nu al het ongeluk van de wereld wens.”

Je werd toch van de ene dag op de andere gewoon nummer drie!

“Hij vond dat er een betere keeper was dan ik om titularis te zijn en dat er ook een betere was om op de bank te zitten.”

Een paar maanden eerder was je hier de superheld en werd je bij Bayern genoemd: wat doet het met een mens om zo snel van de hemel in de hel te belanden?

“In het begin had ik het daar moeilijk mee. Maar voetbal kent zijn goede en slechte momenten: je moet met de twee weten om te gaan.”

Op een mooie dag in oktober vorig jaar stuurde de club je een weekje met vakantie. Ze zeiden dat ze je niet meer nodig hadden op training … Is dat hier de gewoonte?

(lacht) “Helemaal niet. Ik moet de eerste speler in de geschiedenis van Borussia zijn die zoiets voor heeft gehad. Een week vakantie in volle seizoen, dat is toch bizar. Ik heb meteen aan de trainer en het bestuur gezegd dat dat geen goed idee was. Vooral omdat iedereen mij als de grote schuldige zou beschouwen voor de slechte resultaten. Maar Frontzeck had zijn ideeën, hij had beslist en dan was het zo en niet anders.”

Wat doet een Bailly die zelfs niet meer mag trainen?

“Ik heb geprobeerd mij bezig te houden. En toen ik op training terugkeerde, heb ik niet achterom gekeken. Ik had alles en iedereen in de stront kunnen werken, alles in het honderd kunnen doen lopen, ik had geen poot meer kunnen uitsteken op het terrein. De andere optie was opnieuw ernstig aan het werk gaan: dat is wat ik heb gedaan. Ik wist dat ik in het team zou terugkeren. Maar ik vermoedde niet dat het zo veel maanden zou duren.”

Je bent nooit openlijk in opstand gekomen.

“Dat was natuurlijk precies waar de pers op zat te wachten. Er waren journalisten die hoopten op een misstap of een verkeerd woord. Ze schreven dat ik de meest gepasseerde keeper van Europa was en ze hadden graag gehad dat ik daarop zou reageren. Ik heb dat goed in de hand gehouden, ik heb de media niet gegeven waarop ze zaten te wachten.”

Je bent uit de ploeg gevlogen na een vernedering thuis tegen Bremen: je zwartste dag sinds je in Duitsland bent?

“Tja … De supporters van Mönchengladbach gingen aan het fluiten zodra de bal in mijn buurt kwam. Of ze applaudisseerden ironisch als ik de bal vastpakte. Ik kon hen begrijpen: hier zijn er voor elke match 50.000 mensen, zelfs als de ploeg laatste staat. Dat is uitzonderlijk en die mensen verwachten iets terug. Het is frustrerend voor hen om ons helemaal achterin te zien. Ik had alleen zin om hen te zeggen dat er elf spelers in de ploeg staan, dat ik niet als enige verantwoordelijk was voor alle tegenslagen van Borussia. Na die wedstrijd ben ik direct vertrokken uit het stadion, zonder langs te gaan in de vipruimte. Ik wilde gewoon rust, bij mij thuis.”

Je vader zegt dat je geweend hebt.

“Ik heb niet gejankt als een kind, hé!”

Een harde zoals jij mag toch wenen?

“Het is mij al overkomen en het zal nog gebeuren. Bij zaken in mijn privéleven, zoals de geboorte van mijn dochter. Of in het voetbal.”

Je imago van stoere kerel is in gevaar!

“Ik ben een man. Met gevoelens. Ik heb een hart. Ik ben niet van steen!”

Geen De Bilde

Wilde je echt naar Standard in januari?

“Nee, ik heb niemand iets gevraagd. Ik ben gewoon naar het bestuur van Mönchengladbach gegaan, ik wou weten wat ze met mij van plan waren. Zij waren duidelijk: er was geen sprake van dat ik zou vertrekken. Maar ik wist echt niet wat er van mij zou worden. Eind oktober had de trainer mij gezegd dat ik een week opzij werd geschoven. Dan werd dat twee weken. Daarna een maand. Twee maanden. En aan de winterstop deelde hij me mee dat ik dit seizoen niet meer zou spelen. En ik wist nog altijd niet juist waarom hij me naar de tribune had verbannen.”

De keeperstrainer van Genk zegt dat je sterke punten verzwakt zijn sinds je in Duitsland bent: de uitworpen en de hoge ballen.

“Ik denk niet dat mijn uitworpen minder goed zijn: ik vind ze nog altijd even precies. Op hoge ballen kom ik minder vaak uit. Maar dat is normaal: er staan verdedigers van 1m90 voor mij en vaak ook aanvallers van die lengte. In België zag ik jongens van 10 of 20 centimeter kleiner voor me, dus dook ik naar voren. Ik nam volop risico’s, ik stond vaak op de grens van de rechthoek. En bovendien kwam ik daar regelmatig mee weg! Ik durfde dingen te doen die ik nooit meer zal doen. Omdat de Duitse competitie anders is, maar ook omdat ik toch heel wat ervaring heb opgedaan.”

Was je te onbezonnen? Te onstuimig?

“Ja. Ik ging ballen halen die een keeper nooit moet proberen te pakken. En ik werd gepasseerd. En ik zal nog gepasseerd worden, maar hoe verder je komt in je carrière, hoe meer je met inzicht speelt. Kijk naar Edwin van der Sar, hij anticipeert veel meer vooraleer hij uitkomt.”

Begin februari werd je in een Luikse rechtbank verwacht wegens een zaak van slagen en verwondingen. Je bent er niet naartoe gegaan …

(lacht) “Ik had training. De zaak is verdaagd.”

Vond je niet dat je je moest vrijmaken?

“Mijn club vond dat ik moest trainen …”

Ben je bang?

(lacht) “Bang? Helemaal niet. Verre van …”

Je lacht, maar een rechtszaak is toch ernstig!

“En je staat er vlugger dan je denkt. Je betaalt iets niet en je moet meteen voor de rechtbank verschijnen. Ik vrees niks. Ik heb niemand gedood. Ik heb niemand verkracht.

“Maar de volgende keer zal ik mij in Luik melden. Geen zorgen. Wat mij stoort, is dat zoiets in alle kranten komt gewoon omdat ik een bekende voetballer ben. Dat is zoals met mijn snelheidsovertredingen. Ja, ik heb een massa boetes gehad en mijn rijbewijs werd twee keer ingetrokken: en dan?”

Weet je welke veroordeling je boven het hoofd hangt?

“Nee, maar ik weet dat ik niet naar de gevangenis zal gaan …”

En dat omdat een feestje slecht afliep toen de supporters van Standard de titel vierden. Was het wel een goed idee om je daarin te mengen?

“Waarom niet? Ik heb altijd gezegd dat ik Standard leuk vond.”

Wat is er precies gebeurd?

“Stommiteiten. Mensen hebben dingen achter mijn rug gezegd …”

… en jij hebt geantwoord met een ferme kopstoot?

“Ik heb niemand iets gegeven. Ik heb mezelf niks te verwijten.”

Er zijn toch klappen gevallen?

“Ik heb niks gedaan. En mijn broer ook niet. Het was niet de Baillybende zoals ze beweerden.”

Je komt uit een redelijk heetgebakerde familie …

“Iedereen is bang van ons. Wij zijn rebellen. (barst in lachen uit) Als de mensen alles geloven wat ze lezen, zal daar nooit een eind aan komen.”

De kerel die jou ervan beschuldigt dat je hem hebt geslagen, zou er een gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid aan hebben overgehouden.

“Fantastisch! Maar ik zal gaan, naar de rechtbank. Geen probleem.”

Mag ik de vergelijking maken met de Gilles De Bilde?

“Nee, want ik sla mijn vrouw en kinderen niet! Dat is zijn probleem. Ik heb geen … (stopt met praten en denkt na) Maar waarom Gilles De Bilde?”

Net als jij was hij een mooie jongen die graag uitging en zich graag amuseerde.

“Wel, dan zijn er veel Gilles De Bildes in België. Zeg mij eens: hoeveel voetballers zijn er niet die naar een discotheek gaan en van mooie kleren houden?”

Was De Bilde niet het soort van speler naar wie je als kleine jongen opkeek?

“Helemaal niet. Ik heb nooit idolen gehad. Toen ik klein was, kon het voetbal mij volkomen gestolen worden.”

Foliekes

Je bent net vader geworden van een zoon die je Prince Logan hebt genoemd: leg eens uit!

“Ik ben koning Logan, dus is hij de prins. (barst in lachen uit) Neen, het is zo gegaan. Er zitten originele voornamen in de familie. Ik heb een broer die Douglas heet. En mijn dochter heet Destiny.”

Heeft je club je bijgestaan bij het beheer van je geld?

“Helemaal niet. Het bestuur heeft me alleen enkele kleine dingen verweten toen het slecht ging met de ploeg. Zo hebben ze me gevraagd om niet meer in een grote chique auto naar het stadion te komen.”

Ik zag toch niet veel bescheiden wagentjes staan op de parking …

“Nee, maar ik had een Lamborghini en een Ferrari. Hoe kan je nu geen boetes oplopen met zulke wagens? Het is moeilijk. (lacht) Ik heb soms grote risico’s genomen, maar ik heb nooit een botsing gehad. Ik heb geen spijt van alles wat ik heb gedaan. Nu ben ik meer volwassen en heb ik twee kinderen: ik heb geen zin om mijn leven te vergooien. Ik heb nog maar drie auto’s. Ik heb er tot vijf gehad … Iedereen heeft recht op zijn foliekes. Je hebt er die met geld smijten in het casino, die het aan uurwerken of vakanties besteden. Ik heb alleen een zwak voor auto’s en schoenen.”

DOOR PIERRE DANVOYE

“Het bestuur heeft me gevraagd om niet meer in een grote chique auto naar het stadion te komen.”

“Een week vakantie in volle seizoen, dat is toch bizar.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content