België heeft de oefenwedstrijden tegen Luxemburg en Zweden winnend afgesloten. Leuke opsteker daarbij is dat Romelu Lukaku in beide wedstrijden scoorde. Lukaku is een ander type speler dan Christian Benteke, minder die spits met de rug naar de goal – al is hij daar het afgelopen seizoen al beter in geworden – maar daar tegenover staat dat hij, alvast voor België, trefzekerder is dan de spits van Aston Villa.

Ondanks die winstmatchen mag België niet blind zijn voor de gebreken van de ploeg. Vooral de backposities kunnen in Brazilië een probleem gaan worden. Thomas Vermaelen tegen Zweden was, zeker in de eerste helft, een klein drama. Positioneel aan het zwemmen, fases verkeerd inschatten, zich te makkelijk laten uitschakelen man tegen man,… Het is niet zijn positie en de kans dat hij daar gaat spelen in Brazilië is klein, maar moed geeft het de burger in geval van nood alvast niet.

Ook Toby Alderweireld doet het op de rechtsback niet beter. In balverlies soms nuttig al laat ook hij zich te vaak te makkelijk uitspelen. Je voelt ook bij hem dat hij geen geboren flankverdediger is. Niet alleen in balverlies zijn de twee backposities een probleem, ook in balbezit. Jan Vertonghen op links zorgt af en toe nog eens voor gevaar, voornamelijk met het inschuiven bal aan de voet. Alderweireld echter is ook in balbezit geen troef voor de Duivels, een zeldzame lang bal nagelaten. Het is geen speler die de achterlijn haalt, een man opzoekt en uitschakelt of voor extra opties op de flank zorgt. Daar liggen zijn kwaliteiten ook niet en dus mag je hem daar eigenlijk ook niet op afrekenen. Je kan je wel de vraag stellen waarom bondscoach Marc Wilmots op rechts niet de voorkeur geeft aan de enige echte rechtsback in de kern, namelijk Anthony Vanden Borre. Die laatste speelde een heel seizoen op niveau bij Anderlecht, is gedisciplineerd in balverlies en een extra wapen in balbezit: hij is goed in de combinatie, zoekt geregeld de achterlijn, kan doorsteekballen geven en een man uitschakelen.

Wat al langer een probleem is bij de nationale ploeg is het te trage spel. Te veel spelers die te lang lopen met de bal, deels ook door te weinig afspeelmogelijkheden op de flanken en te weinig overlapping van de backs. Aanvallen van de Rode Duivels nu lijken vooral voort te komen uit flitsen van klassespelers, eerder dan van gevarieerd aanvalsspel en heldere combinaties. Iets wat met het huidige spelersmateriaal nochtans zou moeten kunnen gebracht worden.

Tot slot is het mooi om zien hoe Adnan Januzaj en Divock Origi meteen het niveau van de Duivels lijken op te pikken en zelfs omhoog trekken. Die laatste zou trouwens een extra troef kunnen worden op de flanken, al lijkt Wilmots hem in Brazilië toch vooral als alternatief voor Lukaku te beschouwen.

De nationale ploeg wordt de laatste maanden wat té veel bejubeld en omhoog geschreven. Voordat al het potentieel uit deze groep gehaald kan worden, moeten er echter nog zaken verbeterd en aangepast worden. Benieuwd of Wilmots het aandurft om bepaalde wijzigingen in zijn elftal door te voeren.

Dries Stuyven, Leuven