Davy Janssens, geen familie van boegbeeld Jean, begon op zijn 39e aan een missie: meer sfeer brengen in Blok E bij Waasland-Beveren. Het was soms hard trekken, want telkens vocht de club tegen degradatie en daar wordt zelfs een ‘capo’ moe van.
D AVY JANSSENS: ‘Ik heb altijd in Kruibeke gewoond, maar door omstandigheden ging ik pas laat naar het voetbal. Mijn papa was bakker en ik moest in het weekend helpen. Bij de jeugd van Bazel was ik keeper, maar hij zei: ‘Op woensdag kun je gaan trainen, want dan zijn we gesloten, maar op zaterdag zal spelen niet lukken. Dan moet je helpen.’ Ik heb daar veel traantjes voor gelaten, maar in die tijd was dat zo. Veel van mijn vrienden waren supporter van Antwerp, maar daar kregen ze mij niet naar toe, ik was geel en blauw, al van in de periode van Marc Baecke en Jean. Mijn eerste vrouw ben ik gevolgd naar Aalst, zodat ik alleen de topwedstrijden in Beveren zag. Toen ik scheidde en weer verhuisde naar hier, had ik plots in het weekend vrije tijd. Tijd voor het voetbal. Ik zag wat mensen zingen in de tribunes en dan heb ik de slechte gewoonte te zeggen: dat kan ik beter. Met een paar kameraden zijn we gaan brainstormen om een groep op te richten. Geen ultra’s, voor dat gebeuren ben ik niet zo, al is een sfeergroep eigenlijk just hetzelfde. Zo is de sfeergroep Blok E ontstaan. Familiaal, voor alle supporters. Ik werd zo’n beetje de sfeermaker. Eerst nog op die blauwe steunpalen in de tribune, later op een verhoogje. Mét megafoon.
‘In het begin was het heel plezant. Daar met standjes staan, kleren ontwerpen. We werden gesponsord door een goeie supporter van Beveren, Filip Hoskens van Fasttel. Onze eerste grote tifo was met het logo van KSK Beveren, want dat blijft in ons zitten. Dat ‘Waasland-Beveren’ bekt niet. Die naam alleen… Het is net alsof wij elke week een interland spelen. Maak er desnoods Beveren-Waas van. Negentig tot 95 procent van de supporters zijn fans van KSK Beveren! Ons grote geluk is geweest dat we op de Freethiel konden blijven, want anders… Als je na zes jaar analyseert, vind ik niet dat we grote stappen hebben gezet. Integendeel. Nu dat verhaal van deze zomer… Als je wéét dat je onschuldig bent, doe je die transfers op tijd. Misschien waren spelers minder geneigd om te komen, maar spelers vind je altijd. En dan vertrek je nu niet met een achterstand van drie maanden. Veel mensen hebben geen abonnement meer gekocht, ze denken dat dit de doodsteek zal zijn. Ik kan hen begrijpen, maar anderzijds: we hebben elk jaar het geluk dat er eentje nóg slechter is.
‘Ik zie dingen en denk weer: dat kan beter. Een fandag om de kloof met de bevolking te dichten en daar vijftien euro voor vragen: maak dat gratis. Bij andere ploegen krijgen sfeergroepen geld van de club, vijf-, zesduizend euro om dingen te organiseren. Maar bij ons kan dat precies allemaal niet. Nu de jonge gasten het hebben overgenomen, de ultra’s van UB14, heb ik me wat terug getrokken. Het is niet meer hetzelfde als vroeger, hoor ik van de mensen. Allicht een teken dat ik het toch goed heb gedaan. Want de capo had in het begin ook veel tegenkanting. ( lacht) Toen dat verhoogje er na anderhalf jaar kwam… Veel tralalie, want de mensen hadden hun vast plekje en als ik daar kwam staan, zagen ze niks meer.’ ( lacht)
Kippenvel
‘Qua sfeer zou er wel nog veel mogen verbeteren, mocht er wat meer worden toegelaten. Vroeger hadden we een soort van pyroshow, waarbij de brandweer klaar stond met emmers. Nu mag dat niet meer. Dus verbergen ze dingen onder een doek en krijg je rook in de tribune, die pakt op de adem van de mensen… Dan denk ik: organiseer dat als club wat beter. Je zou alles zoveel veiliger en beter kunnen doen. Zoveel supporters van de tegenpartij die bij ons binnen kunnen… Op den duur speelt de tegenstander een thuismatch. Dat steekt bij veel supporters, die het gevoel krijgen dat ze niet meetellen. We hebben allemaal een membershipkaart, maar member zijn we niet. Ik ben daar nuchter in. Wij zijn klanten. En voetbal is zo duur, dat veel van die klanten denken: voor 15 of 16 euro per maand zie ik alles op tv. Wil je dát publiek lokken, dan moet je goed spelen.
‘Af en toe doe ik het nog, sfeer maken. De mannen meekrijgen als het goed gaat is geen probleem, maar als je achter komt laten de jonge gasten wat rapper de kop hangen. Ik trek me dat niet aan, een paar jaar geleden stonden we tegen Oostende ver achter, 5-1 denk ik, maar zijn we toch blijven zingen. Het publiek moet zien: hij blijft er voor gaan, waarom wij dan niet? Zelf zie je niet veel van de match. Ik heb jaren gehad dat ik thuis de match opzette om te zien hoe het was. ( lacht) Nu kijk ik tussendoor ook al eens. Het is alsof je een concert geeft, hé. Het is al gebeurd dat ik tot maandagavond geen stem had, wanneer de batterij van de megafoon net dan plat ging. Maar dat pak je erbij. Je moet dat durven, maar je krijgt zoveel terug. Mensen die je naam scanderen als je het stadion binnen komt. Daar voor drieduizend man staan en iedereen meekrijgen… Kippenvel. En soms wordt het ons te veel en roepen we om het ontslag van een trainer. Of tegen het bestuur. Vooraf is daar dan overleg rond, meestal tijdens verplaatsingen, dan zijn de grootste supporters mee. Wat druk leggen, hé. ‘
