Ahmed Hossam (33), roepnaam Mido, is terug in België. Tweedeklasser Lierse SK stelde de voormalige topspits aan als technisch adviseur. ‘Ik voel nu veel meer passie voor het voetbal dan als jonge speler.’

Mido, het is een naam die klinkt alsof er net een bataljon artillerie wordt aangerukt. Dat heeft te maken met een carrière die gekenmerkt werd door vele schermutselingen, een aantal rake kogelinslagen en een paar losse flodders. In 2000 streek Ahmed ‘Mido’ Hossam neer in Gent, als zeventienjarige wonderboy uit Caïro. Met zijn gestroomlijnde lokken en nog elegantere voetbalspel veroverde hij meteen de Buffaloharten. Een jaar en elf doelpunten later ging het al naar Ajax Amsterdam, waar hij met Zlatan Ibrahimovic een explosief aanvalsduo vormde (op en naast het veld), tot Ronald Koeman hem na een zoveelste aanvaring uit de A-kern verbande. De start van een ware odyssee doorheen Europa: Celta de Vigo, Marseille, AS Roma, Tottenham, Middlesbrough, Wigan, Zamalek, West Ham, opnieuw Ajax en Barnsley. Nergens bleef de Egyptische spits langer dan twee jaar. Op zijn dertigste was het heilige vuur gedoofd.

Drie jaar na zijn voetbalpensioen strijkt Mido opnieuw neer in België. Het land waar hij zijn Europese voetbalcarrière lanceerde wil hij nu gebruiken als springplank naar een trainerscarrière. Liersevoorzitter Maged Samy, landgenoot en vriend des jaren, bood hem een functie aan als technisch adviseur van zijn club.

Een woensdagochtend tijdens de voorbereiding van Lierse SK. Om 11 uur, stipt op de afgesproken tijd, arriveert Mido aan het oefenterrein in Pulderbos. Van artillerie valt weinig te merken. Die zal hij ook tijdens het interview ongebruikt laten, le nouveau Mido est arrivé. Gemoedelijker en pragmatischer, hetgeen zich misschien ook wel vertaalt naar een iets minder afgetraind lichaam. Een fotosessie buiten heeft hij liever niet, enkel foto’s tijdens het gesprek mogen, met de tafel als beschutting. Pragmatisch of niet, de trots van een farao bezit hij wel nog.

‘Ik ben België altijd blijven volgen, maar eerlijk: ik had nooit gedacht dat het voetbal hier zo een hoge vlucht zou nemen’, steekt Mido van wal. ‘Zoveel topspelers in één generatie, daar kunnen veel landen alleen maar van dromen. Het kan niet louter toe te schrijven zijn aan geluk. Het niveau van de opleidingen en jeugdtrainers ligt hoog. Daarom is het voor mij nu ook een goede stap in mijn carrière om naar hier te komen. Mijn UEFA C- en B-licentie heb ik al, komend jaar wil ik mijn A-diploma behalen. Ondertussen kan ik hier het vak leren.’

Naast technisch adviseur bij Lierse zal je ook analyses blijven doen voor de Arabische televisie in Qatar. Hoe denk je dat praktisch te combineren?

MIDO: ‘Voor de Arabische tv volg ik de Italiaanse en Franse competities, ik ga geregeld wedstrijden live bekijken. Ook in de Champions League. De studio’s liggen inderdaad in Doha, waar ook mijn gezin woont. We zijn heel gelukkig in Qatar, prachtig land. Daarom heb ik met Samy de regeling dat ik maar af en toe in België zal zijn. Het zal afhangen van de periode. Voor de eerste competitiewedstrijden zal ik hier zijn.’

Is het geen probleem om als technisch adviseur zelden op de club te zijn? Dat gebrek aan betrokkenheid werd in het verleden ook al Maged Samy verweten.

MIDO: ‘Je hoeft niet altijd fysiek aanwezig te zijn om goede dingen te verwezenlijken voor een club. Maged zal komend seizoen trouwens veel vaker in België zijn. Hij wil echt terug naar de hoogste afdeling.’

Wat ga je juist doen voor Lierse?

MIDO: ‘Het is niet de bedoeling dat ik mij met de coaching ga bezighouden. Dat is het domein van Eric Van Meir. Maged heeft me naar hier gehaald om bepaalde structuren uit te werken. Bij Zamalek was ik ook meer dan louter coach. Ik was er bijvoorbeeld ook hoofd van de jeugdacademie. Door mijn uitgebreid netwerk en goede contacten kan ik samenwerkingsverbanden opzetten die Lierse ten goede komen. Met AA Gent bijvoorbeeld, waar ik steeds een goede band heb onderhouden met Michel Louwagie. Ik ben zeer blij dat het nu zo goed gaat met hen, Michel heeft altijd goed gezorgd voor zijn club. En misschien heb ik met mijn transfer naar Ajax destijds ook mijn steentje bijgedragen aan de heropleving van Gent.’ (lachje)

Heeft Maged Samy je voordien nooit als speler naar Lierse proberen halen?

MIDO: ‘Neen, daar is nooit sprake van geweest. Maar ik was blij toen hij me benaderde voor deze functie. Lierse moet volgend jaar niet enkel terug in eerste klasse actief zijn, ze moet ook meteen een rol van betekenis kunnen spelen. We zijn op de goede weg, onze kern was al voor 95 procent rond bij het begin van de voorbereiding, dat is een grote troef. Vorig jaar had Lierse veel jong talent, maar er ontbrak ervaring. In deze reeks heb je ook taaie mannen nodig. Bij AA Gent destijds kon ik ook alleen maar groeien omdat er ervaren kerels rondliepen zoals Frédéric Herpoel, Vital Borkelmans, Jacky Peeters en Gunther Schepens.’

Luisterde jij dan naar hen?

MIDO: ‘Geloof mij, ik luisterde naar iedereen. Zeker als ik voelde dat ik kon bijleren. Maar ik had natuurlijk mijn eigen karakteristieken. Ik wilde voetballen zoals ik dacht dat het moest. Dat is de denkfout van veel trainers: ze willen iedereen gelijkstellen of identiek behandelen, maar iedere voetballer is anders. Geef jonge talenten de ruimte om hun eigen persoonlijkheid te creëren. Ze moeten fouten kunnen maken of hun gedacht durven te zeggen. Alleen zo leer je hen omgaan met de druk in dit wereldje. Want druk is er: als je geblesseerd bent, naast de ploeg valt of niet naar de verwachtingen presteert. Je kunt een tiener uit Egypte niet op dezelfde manier behandelen als een jongen die opgroeide in België.’

Zoals jij ondervond toen je op je zeventiende bij Gent belandde.

MIDO: ‘Absoluut. Alles was hier anders. Maar omdat ik een sterk karakter had, overleefde ik. Soms was ik misschien té sterk.’

In Egypte was je een ster, in Europa moest je vanaf nul beginnen. Je was te vroeg een vedette, beweerde men toen.

MIDO: ‘Dat klopt volledig. Op mijn zestiende speelde ik in Egypte al wedstrijden voor 50.000 man. Toch voelde ik nooit druk of stress. Ik werd er als een ster aanzien, maar dan kwam ik hier en werd ik als een nobody behandeld. Zeker bij Ajax was dat het geval. Op die jonge leeftijd was dat zeer moeilijk om te plaatsen. Maar vergis je niet, ik was zeer gemotiveerd om te slagen. Zonder die volharding was ik na een jaar al teruggekeerd naar Egypte.’

EEN VERKEERD IMAGO

Je speelde in tal van competities: Spanje, Nederland, Engeland, Italië, België, Frankrijk. Welke competitie schonk de meeste voldoening?

MIDO: ‘De Belgische en de Nederlandse vind ik de perfecte competities voor een jonge speler om zich te ontwikkelen. Hier krijg je kansen. Ze leren je hier de basics, dat wordt in andere landen wel eens vergeten. Wat beleving van het spelletje betreft, kan niets op tegen Engeland. Die stadions, die sfeer.’

Als jonge voetballer dweepte je nochtans met de Serie A.

MIDO: ‘Ja, omdat ik er toen nog niet gespeeld had. (lacht) Op voetbalvlak viel dat zeer goed mee. Ik speelde bij AS Roma, een mooie club, omringd door topspelers, maar buiten het veld is er veel politiek mee gemoeid. Misschien was ik nog te jong om daar mee om te kunnen.’

Wie was de beste speler met wie je ooit speelde?

MIDO: ‘Francesco Totti. Fantastische voetballer en fantastische kapitein. Zijn winnaarsmentaliteit, zijn vista en zijn afwerking zijn fenomenaal.’

Van welke trainers heb je het meest geleerd?

MIDO: ‘Van Ronald Koeman, Luciano Spalletti, Martin Jol. Stuk voor stuk verschillende opvattingen, maar van iedereen kan je iets leren.’

Verrassend dat je Ronald Koeman noemt. Hij is de reden waarom je bij Ajax moest vertrekken.

MIDO: ‘Het heeft inderdaad vaak gebotst tussen ons, maar dat had vooral te maken met wat ik je eerder vertelde: hij wilde me op dezelfde manier behandelen als de Nederlanders. Dat werkte niet. Ik was nog jong toen, maar Koeman had ook nog niet de ervaring die hij nu heeft. Misschien zou hij de hele situatie nu anders aanpakken.’

En jij?

MIDO: ‘Waarschijnlijk niet! (gulle lach) Ik heb nooit spijt van gebeurtenissen in mijn leven. Als ik terugblik op mijn carrière stel ik vast dat ik er misschien meer had kunnen uithalen, want de kwaliteiten had ik, maar tegelijkertijd ben ik zeer tevreden dat ik zoveel verschillende landen en culturen mocht leren kennen. Het maakte van mij een rijker en beter mens. Ik ben nu vader van drie kinderen, ambitieus trainer en gevierd analist. Dat komt allemaal door die ervaringen.’

Je stond te boek als een losbol en iemand die van het leven genoot.

MIDO: ‘Een verkeerd imago. Ik leefde echt wel voor mijn sport. Ik denk niet dat ik ooit iets gedaan heb waardoor ik niet presteerde op het veld. Daarin ben ik soms unfair behandeld, vind ik. Als je een uitgesproken karakter hebt, zoals ik, Zlatan Ibrahimovic of José Mourinho, heb je ook tegenstanders. Zo werkt het nu eenmaal.’

Café The Sunset in Gent zegt je niets meer?

MIDO: (lachje) ‘Ja ja, daar trokken alle spelers van Gent naartoe na de match. Maar ik vertoonde me daar enkel als het toegelaten was.’

Bij Ajax speelde je nog samen met Ibrahimovic. In een documentaire over hem zei je zelf: we hadden evenveel talent, maar hij was slimmer.

MIDO: ‘Je kon ons niet helemaal vergelijken. Ik was een echte negen, ik maakte goals. Ik was ook sneller volgroeid als voetballer. Zlatan kwam pas kijken. Maar hij heeft hard gewerkt. Dat hij het zo ver schopte, is omdat hij niet toegelaten heeft dat anderen zijn persoonlijkheid veranderden. Hij is altijd zijn eigen weg blijven volgen.’

Hij kon zich soms inhouden, jij niet. Is dat niet het verschil?

MIDO: ‘Wanneer hij botste met iemand, kon hij inderdaad soms de boel even laten bekoelen. Ik niet, ik ging all the way en dreef de ruzie op de helling. Ik geloof niet dat iemand volledig kan veranderen, maar nu gedraag ik me toch anders: ik ben niet meer de high flying footballer, hè. Al zal ik nog altijd rechtuit mijn mening zeggen.’

Met Zlatan had je een haat-liefdeverhouding. Jullie maakten veel plezier samen, bijvoorbeeld door autoraces te houden, maar je gooide ook eens een schaar naar hem.

MIDO: (ontwijkend) ‘Nee hoor, tussen ons was er niets dan liefde. We zijn ook altijd in contact gebleven. Mensen noemen hem arrogant, maar dat is hij niet, hij staat gewoon zelfverzekerd in het leven. Daarom maakte hij die grote carrière.’

HET KIND DAT NOOIT STERFT

Je bent op je dertigste teruggekeerd naar Zamalek om daar je carrière af te sluiten, maar uiteindelijk werd het een roemloos afscheid bij Barnsley in de Engelse tweede klasse. Vanwaar dat bizarre slotakkoord?

MIDO: ‘Ik was in 2011 naar Egypte teruggekeerd om mijn carrière een nieuwe impuls te geven, maar jammer genoeg brak net op dat moment de revolutie uit. De competitie werd stilgelegd. Daarom koos ik een uitweg naar Barnsley, dat niet te ver lag van mijn huis in Londen. De stap terug naar Europa viel zwaar en ik werd afgeremd door verscheidene blessures. Ik kon nog blijven voetballen in lagere afdelingen, maar dat zag ik niet zitten.

‘Bovendien was ik in mijn hoofd al langer bezig met mijn leven na het voetbal. Al twee jaar voor ik stopte, deed ik analyses voor televisie en schreef ik me in voor een trainerscursus bij de Egyptische voetbalbond. We zijn nu drie jaar later en ik ben zeer trots te kunnen zeggen dat ik al coach was van Zamalek, de grootste club in Afrika, en zelfs de jongste cupwinnaar in de Egyptische voetbalgeschiedenis.’

Mis je het voetballen?

MIDO: (kijkt naar buiten, waar de eerste ploeg van Lierse traint) ‘Natuurlijk. Dat is het kind in jou dat nooit sterft. Je wil daar buiten zijn. Maar ik had geen moeite met mijn afscheid, ik was er al een tijdje klaar mee. Niet vergeten dat ik al vanaf mijn 16e prof was, ik heb altijd geweten dat ik niet tot mijn 35e zou voetballen. Tegen mijn familie en ploegmaats heb ik trouwens altijd verklaard dat ik op mijn 30e zou stoppen.

‘Ik moet bekennen dat ik nu enorm geniet van het trainerschap. Het is vreemd om te zeggen, maar eigenlijk had ik gewild dat ik als jonge gast evenveel passie had voor voetbal als nu. Toen leek alles zo normaal, ik teerde puur op talent.’

DOOR MATTHIAS STOCKMANS – FOTO’S BELGAIMAGE

‘Als je een uitgesproken karakter hebt, zoals ik, Zlatan Ibrahimovic of José Mourinho, heb je ook tegenstanders.’ MIDO

‘Francesco Totti was de beste speler met wie ik ooit in de ploeg zat. Een fantastische kapitein.’ MIDO