Een op revanche beluste Christian Benteke keert voor de derde keer terug naar de club van zijn stad. De aanvaller is van plan daar dit keer ook te blijven.
Amper twintig is Christian Benteke en toch heeft hij met Luik, Genk, Kortrijk en Mechelen al bijna heel België doorkruist. Het moet gezegd dat hij die steden niet zelf uitkoos. Als 16-jarige is onder meer hij de inzet van de koude oorlog tussen Racing Genk en Standard. Uiteindelijk speelt Benteke twee en een half jaar in Genk, waarna hij in januari 2009 terugkeert naar Standard. Zijn werkijver op training is echter zo laag dat het Laszlo Bölöni op de zenuwen werkt. In juli trekt Benteke naar KV Kortrijk waar hij onder Georges Leekens een fenomenale tweede ronde afwerkt. Niet veel later mag hij tegen Bulgarije zelfs zijn eerste minuten bij de Rode Duivels meepikken. Standard ziet hem weer als een titularis, maar ook die comeback draait op niets uit na nul goals in de eerste vijf wedstrijden. Uiteindelijk dient Benteke in de laatste uren van de transferperiode als pasmunt voor Aloys Nong.
Deze keer kwam de terugkeer van Benteke iets minder aan bod in de pers. Niet verwonderlijk na een seizoen bij KV Mechelen waarin hij slechts zes doelpunten scoorde. Toch zegt Benteke, die vorige winter nog flirtte met Rennes, dat hij Achter de Kazerne wel degelijk vooruitgang geboekt heeft.
Schrik je er zelf van dat je de voorbereiding bij Standard mocht aanvangen?
Christian Benteke: “Ik wist wel dat ik, als er geen bod binnenkwam, zou terugkeren. Ik heb hier nog een contract tot 2014, hé. Er is ook het een en ander veranderd binnen de club natuurlijk. Enkele maanden geleden had ik nooit durven vermoeden dat Luciano D’Onofrio zou vertrekken. Ik heb altijd gedacht dat mijn lot met het zijne samenhing. Het vertrek van Luciano verandert nochtans niet veel. Ik ben teruggekeerd met een andere gemoedstoestand. Dat Standard me nu al voor de tweede keer terugneemt, geeft toch aan dat het vertrouwen in mij heeft.”
Toen de club je vorig seizoen naar KV Mechelen liet gaan, was je nochtans niet mals: ‘Standard toonde geen respect’ en ‘Ik speel nooit meer voor Standard’.
“Die uitlatingen dateren uit de periode vlak na de transfer. Ik was nog over mijn toeren en vooral niet te spreken over de manier en de timing waarop de zaken zijn afgehandeld. Ik was aan het werk met de Rode Duivels en de transfer werd op de laatste dag van de transferperiode geregeld. Men heeft mij gedwongen om naar KV Mechelen te gaan. Maar ja, de werkgever beslist, hé … Ik heb nu wel door dat emoties niet bestaan in de voetbalwereld.”
Nochtans had je een jaar geleden een beresterk seizoen bij KV Kortrijk achter de rug.
“Ik scoorde geen enkele keer, maar ik was niet de enige die nog niet klaar was om het seizoen te beginnen. Iedereen kon zien dat Standard in het begin nog moest zoeken. Ik had de pech dat ik geslachtofferd werd voor mijn mindere prestaties.”
Waaraan lag dat? Te grote verleidingen in Luik?
“Ik had te veel vrienden, ja. (lacht) Niet dat ik sléchte vrienden had, maar er waren er gewoon te veel. Een van de redenen waarom ik in Kortrijk zo goed presteerde, was omdat ik er niemand kende. Ik heb nu een schifting doorgevoerd in mijn vriendenkring. Ik vertrouw alleen nog mijn familie en de vrienden die ik al jaren ken: Mehdi Carcela, Réginal Goreux en Eliaquim Mangala.”
Heb je al gesproken met José Riga?
“Ja. Je voelt meteen dat Riga een trainer is die de jeugd een kans wil geven. Hij is een strenge coach die goed communiceert. Hij maakte ook meteen duidelijk dat iedereen weer van nul moet beginnen. José weet wat hij wil en laat je voelen tot waar je mag gaan. Hij vindt het belangrijk dat spelers zelf goed het onderscheid maken tussen rustmomenten en momenten waarop er gewerkt moet worden.”
Door het (mogelijke) vertrek van sterkhouders zoals Witsel, Defour en Carcela wordt de groep onthoofd. Vrees je niet voor een herhaling van wat je vorig jaar meemaakte?
“Neen. Die ‘onthoofde’ groep zie ik als een kans voor andere spelers. Pape AbdouCamara bewees vorig jaar ook dat hij Defour kan vervangen toen die geblesseerd was. Deze spelersgroep zit barstensvol talent. Misschien niet om het vertrek van Witsel of Defour meteen op te vangen, maar wel op middellange termijn. Vorig jaar hadden veel spelers nog nooit samen gespeeld. Nu zijn er veel meer automatismen.”
Hoe voel je je in deze groep?
“Goed. Het belangrijkste is dat het in mijn hoofd goed zit. Mijn transfer naar KV Mechelen heeft me volwassener gemaakt. De eerste maanden van vorig seizoen waren moeilijk voor mij. Gelukkig kon ik rekenen op de steun van JoachimMununga. Dankzij Joe vond ik er mijn weg.”
Hoe kijk je terug op dat seizoen? Je scoorde maar zes keer …
“Ik was een tijdje geblesseerd, maar ik geef toe dat ik een moeilijke periode heb doorgemaakt. In Mechelen leerde ik hoe belangrijk het is om ook op training voluit te gaan. In het begin deelde ik de grote werkijver van mijn KV-collega’s niet, maar na verloop van tijd heb ik die typisch Vlaamse mentaliteit opgepikt. Ik ben van plan die ook te behouden.”
Hoe denk je dat de mensen jou zien?
“Ik denk dat de meesten me een koele, nonchalante voetballer vinden. Ik besef dat ik dat imago moet veranderen. Dat kan alleen door altijd mijn voet te zetten en de duels niet te schuwen. Ik moet mijn spel verbeteren en vooral meer doelpunten maken. Want bij Kortrijk kwam die nonchalante speelstijl amper ter sprake.”
Waarom klikte het met Georges Leekens zo goed?
“Hij is niet de man van de lange speeches, maar zegt kort en krachtig wat hij te zeggen heeft. Hij heeft alles gehaald uit een groep die vooral bestond uit spelers die op revanche belust waren. Laurent Ciman, DavidVandenbroeck en ikzelf werden allemaal elders op een zijspoor gezet en daardoor speelden we met een haat die Leekens kon ombuigen in zegedrang.”
Riga zei over jou dat je ‘soms verdwijnt tijdens een match’. Wat vind je van die opmerking?
“Als hij het zegt, betekent het dat er een grond van waarheid in zit. Misschien heeft hij het over de momenten waarop ik even mijn tweede adem aan het zoeken ben of over de keren dat ik het goede moment afwacht. Mij hebben ze altijd geleerd dat een aanvaller geduldig moet zijn.”
Op welk vlak moet je nog verbeteren?
“Mijn killersinstinct. Ik moet ook meer aanwezig zijn op het veld en vaker wíllen winnen. En aan mijn ploegmaats tonen dat ze op me kunnen rekenen. Een jaar geleden was dat nog niet het geval. Ik was toen nog te braaf.”
Vrees je niet dat je de trein een beetje gemist hebt wat de Rode Duivels betreft?
“De Rode Duivels zijn op dit moment niet aan de orde. Ik moet in eerste instantie op Standard focussen. Als ik het hier goed doe, zie ik niet in waarom ik niet meer opgeroepen zou worden voor de Rode Duivels.”
DOOR THOMAS BRICMONT
“Bij KV Mechelen heb ik die typisch Vlaamse werkijver opgepikt. En ik ben van plan die te behouden.”
