Het laatste interview van Carlos Rodriguez met Sport/Voetbalmagazine dateert van 2007, het jaar waarin Justine Henin Roland Garros, de US Open en de Masters won. Nu zit hij opnieuw voor ons, in diezelfde tennisclub in Limelette.

De comeback van Justine Henin nadert met rasse schreden. Op 3 januari is het zover. Dan wil de Waalse er staan op het toernooi van Brisbane, als voorbereiding op de Australian Open. Samen met Henin keert ook coach Carlos Rodriguez terug op de voorgrond.

Heb je zin om de tenniswereld opnieuw te betreden?

Carlos Rodriguez: “De tenniswereld op zich, daar kijk ik niet zo naar uit. Ik heb vooral zin om de competitie te herontdekken en om de adrenaline weer door mijn lijf te voelen stromen.”

Hoe voelt Justine zich momenteel?

“Ze weet dat de technische kant van het tennis geen probleem zal zijn, maar het is nog wat zoeken naar het juiste evenwicht.”

Heb je ondertussen een verklaring voor haar mindere resultaten in 2008?

“Als ik er achteraf over nadenk, kan ik eigenlijk alleen maar zeggen dat wat moest gebeuren, ook is gebeurd. In elke car-rière op het hoogste niveau zijn er periodes van succes en periodes van overdaad. En hoe nauwer je bij zo’n carrière betrokken bent, hoe moeilijker het is om die overdaad te herkennen. Zonder arrogant te willen zijn, Justine en ik hadden het gevoel dat er ons niets kon gebeuren. Daar kwam nog eens bij dat er een soort van vermoeidheid optrad. De combinatie van een topcarrière en een aantal emotionele gebeurtenissen in haar privéleven heeft haar werkelijk uitgeput. Twee jaar na elkaar op nummer één staan, vraagt enorm veel van je.”

Is het die vermoeidheid die geleid heeft tot haar afscheid?

“Onder andere. Maar ze wilde ook gewoon rust. Justine heeft die beslissing in eer en geweten genomen. Zo verrassend als haar comeback was, zo voorspelbaar was haar afscheid voor mij.”

Heb je haar niet kunnen doen inzien dat ze een vergissing beging?

“Nee, omdat het me, onbewust, eigenlijk wel goed uitkwam. Want ook ik had nood aan een adempauze. Het is misschien flauw, maar ik denk dat de vermoeidheid ook mij te pakken had gekregen.”

Jij was even moe als zij, maar je kon het haar niet zeggen?

“Inderdaad, en daarom was ik ergens wel blij dat ze die beslissing nam.”

Hoe voelde je je de dag na de persconferentie waarop ze haar afscheid aankondigde?

“In eerste instantie was er een vorm van euforie. Je blijft natuurlijk nog een tijdje in de belangstelling staan, maar beetje bij beetje word je minder belangrijk. Je beseft niet meteen dat het over is. Ik had pas na een paar weken door dat het echt voorbij was. Jus-tine had dat ook. Eens je dat beseft, komt er een grote rust over je heen. En daar had vooral Justine nood aan.”

Onmogelijke vriendschap

Heb jij in die rustperiode het echte gezinsleven ontdekt?

“Mijn vrouw en ik waren aanvankelijk bang dat we er niet in zouden slagen om een evenwicht te vinden. Ik was immers al van in het begin van onze relatie vaker op reis dan thuis. Het heeft een aantal weken geduurd vooraleer ik me goed voelde, maar vanaf dan heb ik geleerd om veel tijd met mijn kinderen en mijn familie door te brengen. Ik heb een familiaal geluk ontdekt waarvan ik vroeger niet eens wist dat het bestond.”

Had je op dat moment nog een hechte band met Justine?

“Neen. We zagen elkaar niet vaak meer. Het enige wat ons verbond – ons beroep – was immers weggevallen. En zeg nu zelf, wat hebben een vrouw van 26 en een man van 45, afgezien van het tennis, met elkaar gemeen? We leefden in twee verschillende werelden. We hebben het daar wel eens over gehad en dan bleek dat zij het daar enorm moeilijk mee had.”

In een vorig interview zei je al dat je als coach onmogelijk een vriend voor haar kon zijn, en dat je achteraf wel zou merken of er een vriendschap ontstond of niet …

“Dat heb ik inderdaad gezegd.”

En? Zijn jullie vrienden geworden?

“Neen, dat lag nogal moeilijk. Jus-tine heeft me dat, terecht, kwalijk genomen. We hebben een heel aparte band, maar we hebben allebei verschillende verwachtingen. Ik verwachtte niets van haar, terwijl zij verwachtte dat ik vaker bij haar zou zijn dan het geval was. Vriendschap is iets moeilijks.”

Justine verscheen na haar afscheid in tal van tv-shows, er was sprake van een theaterstuk en ze heeft zelfs een defilé gelopen. Miste ze in haar nieuwe leven de gids die jij voor haar was in het tennis?

“Ze had wel nood aan een gids, maar ik denk niet dat ze nood had aan ‘iemand zoals ik’. Als u me die vraag enkele maanden geleden had gesteld, dan zou ik u geantwoord hebben dat ze niemand nodig had. Achteraf bekeken, denk ik dat het inderdaad beter was geweest als ze ook daar door iemand bij de hand zou zijn genomen.”

Vreesde je dat het slecht zou aflopen voor haar?

“Ergens wel, maar ik was de slechtst geplaatste persoon om het daar met haar over te hebben. Ik was immers haar tenniscoach en ik vond dat Justine op eigen benen moest leren staan. Door haar te blijven helpen, zou ik haar echt geen dienst bewezen hebben. Ik heb trouwens niet de gewoonte om mij ergens op te dringen. Ik wil niemand storen. Het is daarom dat ik vaak als koel en afstandelijk word afgeschilderd.”

Heb je daar veel kritiek op gekregen?

“Ik kan u verzekeren dat ik in die periode talloze slagen onder de gordel heb gekregen. Men verweet me dat ik haar aan haar lot overliet. Justine vond dat aanvankelijk ook, maar nu begrijpt ze wel dat ik wat meer afstand wilde houden. Ik ken haar al van toen ze nog een puber was, maar ik kon niet de coach van haar leven zijn. Zelfs mijn vrouw begreep niet dat ik het er moeilijk mee had om zo dicht bij Justine te blijven staan. Die periode heeft ons wel duidelijk gemaakt dat Justine en ik echt als dag en nacht van elkaar verschillen. Dat is trouwens waarom we zo complementair zijn.”

Nog niet klaar

Hoe komt het dat je vrouw, Elke Van Dongen, plots ook in het team van Justine is opgenomen?

“Mijn vrouw heeft altijd al dichter bij Justine gestaan dan ik.”

Maar tot nu toe maakte ze niet officieel deel uit van haar entourage.

“Die samenwerking is er op vraag van Justine gekomen. Ergens is het voor mij ook wel een geruststelling dat Elke mee over haar waakt.”

Even terug naar de aankondiging van haar comeback. Hoe ging dat?

“Mijn gezin en ik waren in een Brusselse tennisclub omdat een meisje van de academie er de finale van een 10.000 dollartoernooi moest spelen. Elke kreeg er telefoon van Justine. Ze wou de volgende dag met ons rond de tafel zitten. Ik weet nog dat ik meteen dacht ‘Jus-tine vraagt dit niet als het niet om iets belangrijks gaat’, maar ik had geen idee waarover ze het met ons wou hebben.”

Echt niet?

“Ik zweer op het hoofd van mijn kinderen dat ik in eerste instantie niets in de gaten had. De volgende dag schoot het me ineens te binnen. Justine had toegezegd om deel te nemen aan een exhibitietoernooi in Dubai. Eerst was er gezegd dat ze het daar tegen andere ex-speelsters moest opnemen, maar eind juni kwam het bericht dat Dinara Safina, Ana Ivanovic en Svetlana Kuznetsova haar tegenstanders zouden zijn. Ik twijfelde of Justine tegen hen zou willen spelen. Die twijfel nam ze van bij het begin van onze babbel al weg. Ik zei: ‘Oké, we hebben tijd om je goed voor te bereiden, maar gaan we werken als gekken voor een exhibitietoernooitje? Of komt er nog een vervolg?’ Toen zei ze: ‘Wel, eigenlijk …’ En de rest van het verhaal is bekend.”

Heb je meteen ‘ja’ gezegd?

“Ja, ik kon niet anders. Ik had haar gezegd dat ik er voor haar zou zijn als ze me nodig had. In het begin dacht ik alleen maar aan de goede dingen van een comeback, maar na een tijd kwam ik tot de vaststelling dat we nog heel wat werk voor de boeg hadden. We hebben besloten dat we nu andere doelen gaan stellen dan tijdens haar eerste carrière. We gaan daarom niet minder ambitieus zijn, maar we moeten wel redelijk blijven. We gaan er alles aan doen om zo ver mogelijk te raken en tegelijkertijd willen we er ook van genieten. Ik heb immers niets meer te bewijzen.”

Heeft Justine nog iets te bewijzen?

“Ja en neen. Ze heeft uiteraard nieuwe doelen – zoals een nieuwe zege op Wimbledon en een gouden medaille op de Olympische Spelen – gesteld, maar het belangrijkste doel is haar carrière op een andere manier beleven. Ze zal proberen om te genieten van elke minuut op de baan. De vraag is nu of dat zal lukken.”

Heeft de comeback van Kim Clijsters ervoor gezorgd dat Justine (sneller) terug wilde komen?

“Neen, Kims comeback geeft de terugkeer van Justine hooguit een extra dimensie. Justine ziet het als een bijkomende uitdaging.”

Betekent Justines terugkeer niet dat de vrouw Justine Henin niet in haar opzet is geslaagd?

“Dat zou ik zo niet durven stellen, maar ze heeft tijdens die rustperiode ook beseft dat ze nog niet klaar was met het tennis. Als ze in het tennis alles bereikt zal hebben wat ze wou bereiken, dan pas zal ze klaar zijn om een nieuw leven aan te vatten.”

Bedoel je dat ze nog geen evenwicht in haar privéleven heeft gevonden omdat ze nog te veel met tennis in haar hoofd zat?

“Inderdaad, al is ze zich daar misschien niet helemaal van bewust. Ze zal pas klaar zijn voor haar leven als vrouw nadat ze haar tenniscarrière met een goed gevoel heeft afgesloten.”

Wat vind je van de Zwitserse journalist die Justine van dopinggebruik beschuldigd heeft?

“Ik weet dat Justine door die uitspraak heel erg aangedaan was. Haar beschuldigen van dopinggebruik, dat is echt een brug te ver. Justine en ik weten dat we het spel eerlijk gespeeld hebben en dat volstaat voor ons.”

Verstoord evenwicht

Even terug naar je gezinssituatie. Je had nu net een evenwicht gevonden en nu zal je opnieuw vaak moeten reizen. Hoe reageerde je gezin daarop?

“Mijn oudste zoon had het er het moeilijkst mee. Maar hij weet dat je een gegeven woord niet mag breken. Wat mijn vrouw betreft, dat is een ander paar mouwen. Zij heeft enorm geleden onder mijn lange afwezigheid en mijn bekendheid. Ze vreest dat ons hervonden evenwicht weer verstoord gaat worden. Als je een kampioene als Justine traint, weet je dat dat risico’s inhoudt. Justine weet dat en heeft me op het hart gedrukt dat ik eens goed moest na-denken alvorens ik er weer aan begon. Ik beklaag het me niet, maar ik besef wel dat ik een risico neem.”

Gaat jullie samenwerking nu anders zijn?

“Niet noodzakelijk. Ze zal de toernooien, de winst en het verlies wel anders moeten benaderen. Ik zal altijd met haar meereizen als ze dat wil, maar ik heb haar al gezegd dat ze zich ook eens door een vriendin mag laten vergezellen. Ze moet daarin soepeler worden. Zij moet nu het initiatief nemen, niet ik. Maar het kan net zo goed zijn dat we hervallen in onze oude gewoontes.”

door patrick haumont

Wat heeft een man van 45 met een vrouw van 26 gemeen, afgezien van het tennis?