Peter Maes zag zijn dochter naast de top in het zwemmen grijpen, maar Maes zou geen topsporter zijn geweest als daarmee de kous af was. ‘Ze moet de wil hebben om te laten zien : ik ben een winnaar.’

C harlotte Maes (16) : “Ik ben beginnen te zwemmen toen ik drie was, want ik had wat last van allergie aan de luchtwegen. Ik vond dat zwemmen wel plezant en toen ik naar het middelbaar ging, vroegen ze mij om naar de topsportschool te komen. Ik had veel potentieel, zeiden ze.”

Peter Maes : “Vóór ze naar de topsportschool ging, kon ze al eens een Belgische titel halen in haar beste slag, de crawl. Ze had duidelijk nog progressiemarge, maar in die twee jaar topsportschool is dat er door meer arbeid, meer begeleiding en meer mentale druk te creëren niet echt uitgekomen. Op een gegeven moment is dus de evaluatie gemaakt om haar niet verder te subsidiëren en is ze moeten overstappen naar een andere school. Dat is natuurlijk jammer, omdat je er tijd in geïnvesteerd hebt. Afvallers zijn er in de sport altijd, maar het is heel jammer dat er dan geen vangnet is. Dat stukje opvolging geven ze vanuit de topsportschool helaas niet meer. Ze leven op de toppen van hun tenen en ineens komen ze in een zwart gat terecht.

“Op het vlak van zelfstandigheid – weten wat het betekent te leven als een prof en omgaan met mentale druk – heeft ze positieve dingen geleerd. Het enige negatieve is dat topsport ook het ego enorm vormt : ík moet overleven, ík moet dit, ík moet dat. Alles draait rond hen. Als het dan niet lukt, moet dat ego maatschappelijk weer andere accenten leggen en dat is moeilijk. Op den duur gaan topsporters niet meer kijken naar wat rondom hen gebeurt. Je laat dat toe omdat je wilt dat ze er het maximum uithalen. In alle vakanties zijn er stages, dus ze vervreemden van je. Als ze dan thuiskomen, moet je veel kunnen verdragen, want ze zijn dan eindelijk eens thuis en dan vinden ze dat ze zich alles kunnen permitteren. Ik moet eerlijk zeggen: bij ons heeft dat serieus gebotst soms.”

Charlotte : “Ik had op zulke momenten met mijn trainer een betere band dan met onze papa. Met de trainer kon ik dan beter praten.”

Peter : “Mij aanvaardde ze niet als trainer. Ze vindt dat ik haar váder moet zijn. En dat is ook zo.”

Altijd die kritiek

Charlotte : “Soms vind ik het wel een nadeel dat papa topsporter is geweest, want hij heeft veel kritiek. In het begin had ik het daar heel moeilijk mee. Soms had hij gelijk, maar soms had hij nog altijd kritiek als ik goed gezwommen had. Het moment was soms verkeerd, maar het is een heel goeie leerschool geweest. Ik presteerde altijd wel beter wanneer ons mama erbij was dan wanneer papa erbij was. Zij is rustiger.”

Peter : “Ik zette haar eigenlijk te veel onder druk. In een wedstrijd voelde ze al zo veel spanning en ik gaf dan nog extra stress. Maar er zit nu eenmaal zo veel prestatiedruk in mij dat ik ook bij haar minder kan relativeren dan bij mensen die verder van mij afstaan. Ze moet de wil hebben om te laten zien : ‘ik ben een winnaar’. De mentaliteit die je als sporter kweekt, neem je later in je maatschappelijke carrière mee.”

Dubbel zoveel plezier

Charlotte : “Ik voelde aankomen dat het voorbij zou zijn en dat was een ontgoocheling. Een paar weken voor de examens vertelde mijn trainer mij dat het beter was dat ik naar een andere school ging omdat ik de druk mentaal niet aankon. Hard werken alleen was niet genoeg.”

Peter : “Ze hebben het eerst aan haar gezegd en dat vond ik niet zo verstandig. Wij als ouders wisten van niks, dus wij konden haar niet opvangen. Soit, haar lichaam is door het zwemmen gevormd en dat is, vind ik, al heel belangrijk. Als ze nooit iets van sport had gedaan, was ze nu misschien … euh …”

Charlotte : “… zeg het maar, een dikke papzak.” (lacht)

Peter : (schatert) “Ik ben trots op allebei mijn dochters. Dat heeft niks met sport te maken. Constateren dat de limiet bereikt is, ook daar moet je trots op zijn, alleen al omdat ze er alles voor gedaan heeft. Maar ze moet niet zeggen dat het voorbij is. Misschien kan ze in clubverband nog iets moois bereiken.”

Charlotte : “Ik moet gewoon verder blijven doen, maar nu met dubbel zoveel plezier.”

Peter : “En haar lichaam in orde houden, zodat ze een mooi meiske blijft. Dat is ook belangrijk.” (lacht) S

door raoul de groote – foto: christophe vander eecken