Ben jij gevoelig aan je oorlelletjes?

( lacht) “Niet echt. Ik begin vooral te kronkelen als mijn vriendin met haar nagels over mijn voetzolen gaat.”

Wie zou eens aan je oorlelletjes mogen sabbelen?

” Jennifer Aniston kan mij wel bekoren. Ze heeft mooie ogen, vind ik. Dat trekt mij aan. Mijn vriendin heeft er ook zulke mooie.”

Gebeurt het soms dat je nummerplaat ergens omgeroepen wordt met daarna de mededeling dat de lichten van je auto nog branden?

“Dat overkwam mij nog niet, maar ik ben soms wel verstrooid. In Center Parcs verloor ik bijvoorbeeld mijn gsm al eens. Als Karolien en ik tegenwoordig ergens naartoe gaan, geef ik mijn sleutels, mijn portefeuille en gsm aan haar.”

Als je gitarist zou zijn in een rockband, zou je dan af en toe eens een gitaar kapotslaan op het podium?

“Ik zou dat dan toch eens proberen, ja. ( lacht) Maar hevige rockmuziek is eigenlijk niet aan mij besteed. Ik houd meer van R&B en hiphop, van nummers met een zuiders tintje, zoals Danza Kuduro. En als ik zoiets hoor en er zijn niet te veel mensen in de buurt, dans ik af en toe.

“Op de hogeschool moet ik ook geregeld dansen. Ik volg regentaat lichamelijke opvoeding-bewegingsrecreatie, met als specialisatie fitness-wellness. In die opleiding komen verschillende dansgenres aan bod, ook jazz en partnerdansen bijvoorbeeld. Dat is tof. Zolang ze niet met popping afkomen tenminste, dat robotachtige dansen. Dat ligt me niet zo.

“Karolien danst ook graag. Zij is zesvoudig Belgisch kampioene in disco en hiphop.”

Las jij vroeger De Stipkrant?

“Ik ben pas twintig, dat is van voor mijn tijd, denk ik. En sowieso las ik als kind enkel strips. Anakwaboe van Jommeke was mijn favoriet.

“Als we vroeger met het gezin op reis gingen, namen mijn broers en ik altijd een berg strips mee. Die zaten we dan met ons drieën op de achterbank te lezen, daar waren we even zoet mee. De rit duurde meestal ook een tijdje, we reden doorgaans naar Oostenrijk of Zwitserland om er te wandelen in de bergen. Als tijdens die lange autorit de ene dan wat moe werd en zijn hoofd op de schouder van de ander legde, begon het geduw en getrek.

“Ik vond dat wel plezante reizen, de natuur spreekt mij aan. Luieren op het strand is niks voor mij.”

Sloten je ouders je vroeger soms op in het kippenhok?

( lacht) “Neen. Als mijn broers en ik iets mispeuterden, vlogen we wel af en toe in de berging. Dan moest de deur dicht en het licht uit. Maar dat was niet zo erg, want in de berging stond het snoep en de weg naar de chocolade vonden we ook blindelings.

“Ik was nooit een echte deugniet. Maar ik groeide op in Handzame, bij Torhout – op den buiten dus – met veel vogeltjes in de buurt. Pieter, mijn twee jaar oudere broer, en ik durfden af en toe wel met een loodjesgeweer naar die vogels te schieten. Als papa ons daarop betrapte, was het onze beste dag niet. Rond mijn dertiende schoot ik eens een roodborstje dood met zo’n loodjesgeweer. Als ik daar nu aan terugdenk, heb ik wel wat spijt, al gaven we dat beestje een mooie begrafenis.”

Vraag jij je soms af of het woord ‘altijd’ eindigt op een d, een t of dt?

( lacht) “Ik zondig af en toe tegen de dt-regels, maar het woord ‘altijd’ kan ik nog correct spellen. Nederlands was nochtans een van de vakken die mij minder goed lagen op de middelbare school. Daar volgde ik eerst economie-wiskunde en in de laatste twee jaar biotechnische wetenschappen.

“Ik was in het secundair een doorsneestudent; ik leerde niet zot veel, ik deed gewoon wat nodig was om te slagen. En dat lukte meestal. Alleen voor godsdienst raakte ik eens in een semester niet verder dan 33 procent. In die periode was het ook mode om onnozele antwoorden te geven als je tijdens een examen iets niet wist. Onder bepaalde vragen schreef ik: ‘Dat weet God alleen.’ Ik herinner me ook dat gevraagd werd om de bomen des levens te geven, of zoiets. Ik schreef op: ‘De boom der appelen en de boom der peren.'”

DOOR KRISTOF DE RYCK