Knipt je vriendin je teennagels?

( lacht) “Nee, dat doe ik. En de nagels van mijn vingers verzorg ik ook zelf, met een nagelknipper. Je zult me er niet gauw op zien bijten. Ik vind dat niet proper en ik ben niet zenuwachtig van aard. Nerveus word ik alleen als mensen op de snelweg links blijven rijden met honderd kilometer per uur. Die mannen zouden mij wel mijn nagels kunnen doen opvreten.”

Welke schoonheid zou je teennagels eens mogen knippen?

” Gaëlle Garcia Diaz ( in 2009 bij P-magazine verkozen tot ‘Lezeres van het Jaar’, nvdr) vind ik wel iets hebben.”

Heeft er ooit al eens een duif op je hoofd gescheten?

“Nee. Soms trap ik wel in een stront als ik aan het wandelen ben met mijn hond Oscar, een Engelse bulldog, maar echt vaak gebeurt dat niet, want ik ga niet elke dag met hem op stap. Eigenlijk doe ik hem geen plezier met een wandeling. Dat is zo’n lam beest, die ligt liefst een hele dag plat in zijn kot of in de tuin. Als ik hem zijn leiband omdoe, begint hij al tegen te wringen.

“Meestal neem ik hem wel mee naar de crosses. Daar ligt hij dan de hele dag in onze mobilhome, of eronder. Ik denk dat hij wat last heeft van al het lawaai. In Wuustwezel wonen we in een bos, daar hoort hij op sommige dagen geen enkele auto voorbijkomen.”

Als jij een vis tekent, lijkt die dan ook veeleer op een geamputeerde vogel?

“Waarschijnlijk wel, want ik teken nog vissen zoals in de kleuterklas. Tekenen en knutselen waren op school niet de vakken waarin ik uitblonk, ik had daar te weinig geduld voor. Het enige wat mij lag, was godsdienst. Geen idee hoe dat kwam. Ik leerde daar nooit voor en toch haalde ik elke keer 90 à 95 procent. De rest lukte niet zo goed, zeker omdat ik naarmate ik ouder werd almaar minder naar school ging. Mijn ouders probeerden er in het begin nog voor te zorgen dat ik deftige punten haalde, maar gaandeweg zagen ze in dat mijn toekomst eerder in het motorcrossen lag. Al vanaf mijn vierde rijd ik wedstrijden. Ik rolde daarin omdat mijn vader en moeder zelf motorcrossers waren, op amateurniveau.

“Eerst miste ik op school enkel lessen als ik wedstrijden moest rijden, maar vanaf mijn veertiende spijbelde ik ook om te kunnen trainen. Zolang ik in de klas niets mispeuterde, deden de leraars daar niet al te moeilijk over, maar na elke afwezigheid moest ik in principe mijn notities aanvullen en dat deed ik niet. Op een keer legde ik een eindexamen af nadat ik weken niet op school geweest was. Ik wist van toeten noch blazen. Ik vulde mijn naam in en gaf af. ‘Nu al klaar?’, vroeg de leraar. Ik antwoordde: ‘Ja, ik ben heel slim.’ Ik wist dat ik sowieso niet zou slagen, waarom dan nog moeite doen? Uiteindelijk haalde ik mijn diploma middelbaar onderwijs niet. Gelukkig heb ik altijd kunnen leven van de motorcross.”

Als jij foto’s neemt, hou je dan ook meestal per ongeluk een vinger voor de lens?

“Nee. De foto’s die ik neem, zijn veeleer wazig. Als ik op vakantie ben, denk ik er meestal niet eens aan om mijn fototoestel boven te halen. Ik heb dan meer oog voor mijn snowboard. Na het seizoen, in de periode oktober-november, vind ik het fantastisch om naar de sneeuw te trekken, maar tegenwoordig gaan we meestal naar de zon, omdat Yentl dat liever doet. Ik vind dat eigenlijk saai, een hele dag aan het zwembad of op het strand liggen.”

Je vriendin is Nederlandse. Aan welke Nederlandse gewoonte erger jij je dood?

“Het is moeilijk om één ding te kiezen. ( lacht) In het begin was het soms frustrerend dat er misverstanden ontstonden. Als een Belg zegt: ‘Ik heb chance gehad’, bedoelt hij dat hij geluk gehad heeft. Bij Nederlanders betekent het dat je geflirt hebt. Toen ik in het begin aan Yentl van alles aan het vertellen was, dacht ze: amai, wat voor een player heb ik hier aan de haak geslagen?”

In deze rubriek komen dit seizoen Belgische sportfiguren uit verschillende disciplines aan bod.

KRISTOF DE RYCK