Net nu Sven Vermant in Duitsland doorbreekt bij Schalke 04, krijgt hij geen kans meer in de Belgische nationale ploeg. ‘Het verrast mij,’ zegt hij, ‘dat de bondscoach het niet in mij ziet.’

Soms zijn de dingen moeilijk te rijmen. De dag van dit interview wordt middenvelder Gerald Asamoah, sedert een aantal weken bankzitter bij Schalke 04, opgeroepen voor de Duitse nationale ploeg, “terwijl ik hier al van voor de winterstop vast in de basis sta en niet word opgeroepen voor de Bélgische nationale ploeg”, grijnst middenvelder Sven Vermant. “Duitsland is toch een sterkere ploeg dan België ? Of niet ? Maar ja, in België krijg je dikwijls meer aandacht als het slecht met je gaat in het buitenland dan als je er speelt, hé. Zie je wel dat hij er niet speelt. Zo is de mentaliteit in ons klein Belgenlandje nu eenmaal een beetje, hé. Je krijgt meer telefoons als het slecht gaat dan als het goed gaat. Met Emile Mpenza is het net zo.

“Ach, gelukkig is de appreciatie die ik hier krijg van het management, de supporters en de medespelers enorm. Hier is nooit aan mij getwijfeld. Een schande is het niet hier op de bank te zitten, als je ziet wie er allemaal op zit, maar nu speel ik dus altijd.”

Wat is voor jou het verschil met vorig seizoen, je eerste jaar bij Schalke 04 ?

Sven Vermant : Toen was ik nieuw en kwam ik in een ploeg die succes had gekend. Ik heb toen zelfs links en rechts op de flank gespeeld, terwijl ik toch vooral kwaliteiten heb voor de centrale as. Op de zijkant ben ik natuurlijk niet de man die constant over zijn tegenstander heen gaat, maar wel iemand die naar binnen komt en een dubbelpass zoekt. Nu speel ik uitsluitend centraal op het middenveld. Achter de spitsen, voor de verdediging of als verbindingsman die goed aanvoelt waar hij nodig is. Toen speelde ik twee weken wel en daarna twee weken niet, nu blijf ik gewoon altijd negentig minuten staan.

Is dit je doorbraak ?

Ja, zo zie ik het. Ik ben basisspeler, scoorde ook al vier competitiegoals waaronder één tegen Dortmund die ik niet snel zal vergeten. Ik heb een heel goed gevoel. Van alle ervaringen die je hier opdoet, kom je altijd maar sterker en sterker te staan. Op mijn eerste seizoen hier kijk ik terug als een aanpassingsjaar, ook omdat het in Duitsland toch een beetje wennen is aan de andere manier van denken en voetballen.

Hoe ervaar je die ?

In Duitsland spelen ze een beetje koeler, realistischer. Als je niet beter bent dan de tegenstander, ga je vanuit je verdedigende stelling voetballen. Bal bijhouden en rondspelen tot zij dan komen. Dat is een beetje typisch Duits. Thuis proberen we wel vanaf het begin het tempo hoog te leggen en direct een goal te maken om de tegenstander kapot te maken. Zeker nu Marc Wilmots trainer is, gaan we er vanuit onze eigen kwaliteiten gewoon tegenaan. Voorheen was het meer : oppassen voor dit, oppassen voor dat. Voorzichtiger.

Waarom werd Frank Neubarth ontslagen ?

Grotendeels omdat de beleving weg was. Neubarth was iemand die niet echt openstond voor de spelers en de supporters. Eigenlijk is dat de reden waarom het op een bepaald moment niet meer verder kon. De supporters hebben hem ook nooit echt aanvaard. Schalke is passie en dat moeten de fans ook van de trainer voelen. Een stijf iemand past hier niet zo. Huub Stevens was één en al passie en Marc is niet anders. Die staat ook mee te springen en te koppen langs de zijlijn. Met zijn verleden bij Schalke kan Marc hier ook niet veel verkeerd doen bij de supporters.

Vanaf de eerste dag heeft Marc op training met veel wedstrijdvormen het plezier en de spontaniteit teruggebracht. Hij probeert zijn eigen wil, kracht en overtuiging op de ploeg over te brengen en dat lukt ook.

Van de resultaten valt het de laatste weken anders niet meteen af te leiden.

Tegen Bochum verloren we zeer ongelukkig, maar kregen we achteraf niks van dan applaus omdat we er zo hard voor gegaan waren. In Rostock leidden we bij de rust en hadden we de wedstrijd helemaal onder controle, tot Hajto rood pakt en we het zo nog weggooien. De vijfde uitsluiting al trouwens. Het is tekenend voor ons hele seizoen, dat door allerlei omstandigheden veel te onregelmatig is.

Pijnlijkste moment moet geweest zijn de 1-4 thuis tegen Wisla Krakow en de uitschakeling in de Uefabeker. Hoe kwam dat ?

Dat lag aan de wanorde op het veld, denk ik, het gevolg van het feit dat de trainer het niet kon overbrengen zoals het zou moeten. Misschien had hij een beetje te weinig gezag. Het was zijn eerste jaar in de Bundesliga – voorheen trainde hij de amateurs van Werder Bremen – en hier moet je toch wel heel stevig in je schoenen staan, hoor, zeker om een groep met zoveel ervaren spelers mee te krijgen. Het is niet evident voor een debutant van veertig jaar.

De keuze voor Marc Wilmots als trainer leek anders ook niet zo evident. Zo goed lag hij bij Schalke toch ook niet in de groep, kregen we wel eens de indruk ?

Vooraf is er aan de spelersraad gevraagd of zij het mogelijk zagen met hem als trainer, en daar is positief op geantwoord. Ik zou ook niet weten waarom niét. Tijd om een externe man in te passen, was er ook niet. Marc heeft het grote voordeel dat hij hier alles en iedereen kent. Men heeft hem ook genomen om de verantwoordelijkheid bij de spelers te leggen. Tenslotte maakte hij dit seizoen nog deel uit van de spelergroep, hé.

Ben je verrast, Sven, dat je nu je basisspeler bent bij Schalke blijkbaar niet meer in aanmerking komt voor de nationale ploeg ?

Ik ben zéker verrast. Uiteindelijk was iedereen het er toch over eens dat ik in die ontzettend belangrijke barragewedstrijden tegen Tsjechië heel goed gespeeld had, bewezen had dat ik het kán. Maar ik stel vast dat dit blijkbaar allemaal heel snel vergeten wordt. Ik ben ook mee geweest naar het WK in Japan. Sedertdien zijn er van die groep met pakweg Gert Verheyen, Eric Van Meir, Danny Boffin, Johan Walem en Marc Wilmots een aantal ouderen gestopt. Zelf ben je dan dertig jaar, op je sterkst met de ervaring van acht jaar Club Brugge en inmiddels toch ook al twee jaar Bundesliga. Je denkt dat je ook met de manier waarop je bent, de Belgische ploeg een en ander zou kunnen bijbrengen. Maar dan blijkt dat je opeens volslagen kansloos bent geworden, dat je dus niet één keer meer bent opgeroepen. Al moet ik er eerlijkheidshalve wel aan toevoegen dat ik altijd al bericht heb gekregen dat ik tot de ruime preselectie behoor ( schiet in een lach).

Waarom ben je nog niet één keer opgeroepen, denk je ?

Ha, alles wordt verantwoord met de verjonging, zeker ? Akkoord dat je moet verjongen, maar ik ken geen land waar er gezegd wordt : we verjongen, en kwalificeren we ons niet voor het EK, dan is dat ook maar zo. Tenslotte heeft België al lang en al vaak genoeg bewezen dat het wel degelijk de kwaliteit heeft om mee te doen. Er is in binnen- en buitenland voldoende kwaliteit beschikbaar om een goeie mix te creëren tussen ervaren en jonge spelers, maar in Kroatië heb ik die alleszins gemist. Het is daar als een kaartenhuisje in elkaar gestuikt zoals internationaal nog maar heel zelden vertoond, omdat er centraal iemand ontbrak die de rest kon meetrekken in zijn positivisme en drang om te winnen.

Jezelf ?

Ik bedoel niet noodzakelijk mezelf, maar ik vind wel dat ik dat zou kunnen met de ervaring van twee jaar Bundesliga in zo’n rol. Maar als een trainer het niet in je ziet, dan kan je doen wat je wilt, hé.

Ach, wat kan ik verwachten als zelfs iemand met in de veertig internationale selecties als Nico Van Kerckhoven blijkbaar niet het respect waard is een telefoontje te krijgen om hem te zeggen waar hij aan toe is ? Nico is 32. Wat schieten we op met praatjes dat hij in 2006 al 35 zal zijn ? Niets. Het is onzin. Wat telt is : nú, nu winnen. Wat hebben jongeren eraan als we ons niet kwalificeren voor het EK 2004 ? Niets. Dat we moeten verjongen en dat het moeilijk en met vallen en opstaan zal gaan, is natuurlijk niet meer dan een makkelijke uitleg waarmee je jezelf indekt voor het geval het niet zou lukken. Moediger is het, vind ik, te zeggen dat je ervoor gaat zonder schrik om een paar keer op je bek te gaan.

Je bent zwaar ontgoocheld ?

Ja. Ik besef ook dat bij al wat ik zeg, gedacht zal worden : het is uit ontgoocheling omdat hijzelf niet wordt opgeroepen. Misschien zou het beter eens gezegd worden door iemand die ertussen staat of iemand die niet meer voetbalt, maar mag ik daarom mijn mening niet geven ? Ik vind dat wij Belgen zeker genoeg kwaliteiten hebben om het tegen ploegen als Kroatië of Bulgarije goed te doen. Waren de resultaten goed, dan had ik mij veel makkelijker kunnen neerleggen bij het feit dat deze bondscoach het blijkbaar niet met mij ziet zitten.

Nu komt die Mudingayi erbij. Met alle respect voor die jongen en zijn kwaliteiten, maar waarom moet iemand die dit seizoen niet eens vijf keer in de basis van AA Gent stond, er op dit moment bij komen ? Als er een EK of een WK op het spel staat, dan doe je er álles aan om te kunnen gaan, vind ik. Als dat het is wat je nodig hebt om te kunnen gaan, dan mag je spelers van 35, zelfs van 40 jaar selecteren. Zonder ervaring kan je niet. Dat is zo op clubniveau en bij de nationale ploeg is het niet anders.

Ach, het helpt wel een beetje om de ontgoocheling opzij te schuiven, hoor, als Nico en ik tegen elkaar zeggen : prioriteit is nu Schalke.

Iets anders. Hoe ernstig, Sven, was de belangstelling van Schalke voor Timmy Simons ?

Heel ernstig en heel concreet. Hier is ook het geld om te kopen wat ze willen, twijfel daar maar niet aan ( lacht), maar het is wel niet de stijl van de club om zoals meneer Vanhove het eiste een bod te doen per fax. Als het niet op een fatsoenlijke manier kan via een gesprek, dan hoeft het voor hen al niet meer. Dan was het aan Timmy om van Club Brugge te eisen dat het eens met Schalke rond de tafel ging zitten, maar daar is hij te braaf voor, denk ik. Maar hij heeft absoluut zeker de kans gehad om naar hier te komen voetballen.

Komt er nóg een kans ?

Ik vrees van niet. Schalke is niet een club die als het niet lukt nog een keer gaat proberen. Het is ja of het is neen. Ondertussen kochten ze trouwens ook al een jonge Braziliaan voor de verdediging. Schalke is ook wat ze hier noemen een cultclub die moet merken, vóélen dat je er als spelers absoluut wilt spelen. Het zal zijn dat Timmy bij Brugge wou blijven zeker ( lacht).

Dat geloof je toch zelf niet ?!

Maar anders zou hij toch nooit bijgetekend hebben ( lacht) ?! Ikzelf snap het alleszins niet, moet ik zeggen, omdat ik weet hoe het hier is : wat je er kunt verdienen, hoe de sfeer is en hoe de speelomstandigheden zijn. Maar vooral : ik ben niet vergeten hoe ik hem aan de telefoon heb ervaren. Volgens mij moest hij absoluut geen schrik hebben om naar hier te komen, want Schalke is een ploeg die als het iemand haalt er ook in blijft geloven. Neen, ik snap Timmy niet, vooral omdat hij hier geweest is, het gezien, gehoord, gevoeld, meegemaakt heeft.

Heeft Schalke jouw advies gevraagd ?

Ja, maar ook dat van Emile. Dat is normaal. Wij kennen veel beter België, wij kunnen dat beter inschatten. Veel wedstrijden in de Belgische competitie zijn ook helemaal geen goeie waardemeter voor de Bundesliga. Daarom ook wordt er vijf, zes of nog meer keer gescout. Zelf ben ik met de trainer en de manager mee geweest op scouting in de bekerwedstrijd op Lommel.

Wat was je advies ?

Ik heb een positief advies gegeven, zoals ook de andere Belgen van Schalke dat deden, denk ik.

Kaufen !

Ja, ik heb hem zeker aangeprezen, ook omdat hij qua mentaliteit perfect bij de club past.

Gaat hij er spijt van krijgen ?

Dat moet je hemzelf vragen ( lacht).

Wat denk jij ?

Wel, ik ken natuurlijk wel de verhalen van andere spelers die lang bij Club Brugge zijn gebleven. Ik ken hun verhalen zeer goed, ik weet zéér goed hoe het hen is vergaan ( lacht).

Misschien dat het Club Brugge van Michel D’Hooghe anders wordt ?

Ik hoop het, voor iedereen die van Club houdt.

Ga je nog wel eens kijken ?

Neen, omdat er mij zo weinig tijd rest. Als er dan eens een dag tijd is om naar België te komen, dan spreken we graag eens af met vrienden. Bovendien kochten we in Knokke een appartement en is daar ook veel tijd ingekropen om alles op punt te zetten, al kenden we het geluk met André Vandecandelaere een schitterende binnenhuisarchitect te treffen.

Je mag toch nog het stadion binnen ?

Wel, de laatste keer dat ik ben geweest, tegen Genk vorig seizoen, heeft meneer Vanhove alles in het werk gesteld om mij niet binnen te laten, maar tevergeefs. Tenslotte heb ik acht jaar bij Club Brugge gespeeld en heb ik er meer dan een paar vrienden. Het is kleingeestig natuurlijk, zoals meneer Vanhove met ex-spelers omgaat. In Duitsland stel ik vast dat in alle clubs op alle niveaus heel veel ex-spelers werken. Daar valt van te leren.

Je bent 30 en hebt na dit nog seizoen nog één jaar contract bij Schalke. Hoe zie je het vervolg van je carrière ?

Bijtekenen ( lacht), de droom verlengen met nog een jaar of twee, drie. Ik ben dertig en voel dat mijn beste jaren zijn aangebroken. De Duitse bekerfinale won ik vorig seizoen al, mijn ultieme droom is met Schalke kampioen te spelen. Het is, hoor ik, al 58 jaar geleden dat het voor het laatst gebeurde.

Het liefst speel ik hier tot het einde van mijn carrière. Schalke haalde veel gasten van 21, 22 jaar met nog veel progressiemogelijkheden en ook in dat opzicht zie ik mij hier wel goed passen : ik ben iemand die behulpzaam is en het beste uit iedereen wil halen – én ik ben zelf ook nog jong van geest ( lacht).

Zal Sven Vermant nog moeten werken na zijn carrière ?

Het is te hopen van niet, hé ( lacht). Feit is dat ik hier heel goed verdien en dat ik het geld niet door ramen en deuren gooi, ook omdat ik daar een goed vrouwtje voor heb.

Wat wil je na je carrière nog doen behalve door Knokke flaneren ?

Ik weet het niet ( lacht). Hetgeen je het best kent, is het voetbal natuurlijk, dus denk ik toch vooral aan een functie in het voetbal.

Het liefst wil je trainer worden ?

Niet direct, ook omdat er in Duitsland veel meer openheid is en een veel directer contact met het management, doe ik hier op dat vlak onschatbare ervaring op. Ik denk eerder aan een job in de begeleiding van jonge gasten.

Hen realisme bijbrengen ?

Ja. Als je maar zorgt dat je goed genoeg bent, komt het geld wel. Hoe vaak gebeurt het niet dat een jonge speler een contract tekent en dat je er twee jaar later niks meer van hoort. Opgeleefd. Hier hoor ik dat ook geregeld. Ze zijn pas dertien jaar, komen toe met een makelaar en zeggen : als we dit en dat niet krijgen, gaan we elders. Het is fout én in het nadeel van henzelf. Dat inzicht wil ik jeugd graag helpen bijbrengen.

door Christian Vandenabeele

‘Ik besef dat bij al wat ik zeg, gedacht zal worden : het is uit ontgoocheling omdat hijzelf niet wordt opgeroepen.’

‘Wat hebben jongeren eraan als we ons niet kwalificeren voor het EK 2004 ? Niets.’

‘Ik snap niet waarom Timmy heeft bijgetekend.’