In zijn debuutjaar in de Eredivisie groeide onze landgenoot Dries Mertens (23) meteen uit tot de regisseur van FC Utrecht. En ook nu heeft Dekselse Dries de competitiestart niet gemist. Morgen speelt hij de terugmatch tegen Celtic en ondertussen trekken verschillende clubs aan zijn mouw.

Hoewel de competitie prioriteit heeft, is heel FC Utrecht erop gebrand de groepsfase te bereiken van de Europa League. Daarvoor moet het wel voorbij het Schotse Celtic geraken en dat wordt nog een flinke klus want Utrecht verloor de heenwedstrijd met 2-0. In de vorige ronde tegen FC Luzern was Dries Mertens de uitblinker . Hij speelde weergaloos en scoorde in de thuiswedstrijd op magnifieke wijze de 1-0. Steeds meer ontpopt Mertens zich tot de leider van de ploeg. Zelf wil hij daar niets van weten. “Ik voel me geen leider, dat zijn types als Jan Wuytens, Alje Schut en Michael Silberbauer, zij houden de boel bij elkaar. Ik ben wel heel belangrijk voor de ploeg. Elke bal wil ik hebben. Ik voel me goed, het kan een heel mooi seizoen worden.”

Geen druk

De verwachtingen in de Domstad zijn hooggespannen. Sinds voorzitter Frans van Seumeren de club in handen heeft en de selectie vorige zomer drastisch versterkte met onder anderen Mertens, is alles anders in Stadion Galgenwaard. De toekomstplannen zijn gedurfd en groots, met als streven AZ en Feyenoord uit te dagen om de plaatsen vier en vijf in de Eredivisie. “Zelf voel ik geen druk”, stelt de beste speler van het elftal. “Natuurlijk wil de club hogerop. Dat vind ik ook heel normaal, zeker omdat bij ons de selectie bij elkaar is gebleven. Het gevaar is alleen dat de verwachtingen te hoog kunnen zijn en dat de teleurstelling dan des te groter is als we na de competitie met lege handen staan. Vorig seizoen hebben we meegemaakt dat na de wedstrijd tegen ADO Den Haag een groep supporters ons trainingsveld opliep. Het wás ook een slechte wedstrijd, we verloren met 2-0, maar we stonden wél op de zevende plaats. Dat was echt heel bizar. Daarom zeg ik: we willen graag vierde worden, maar dat is wat anders dan dat we het ook echt worden.

“Vorig seizoen had Utrecht heel veel nieuwe jongens, voor een aantal was het zelfs hun debuut in de Eredivisie, dat gold ook voor mijzelf. Iedereen wilde zich vanaf dag één bewijzen en zijn plaatsje veroveren, dan is het normaal dat je midden in het seizoen een dipje hebt. Vermoeidheid. Zelf kwam ik uit de Eerste Divisie en de overgang naar de Eredivisie is heel groot. En dan kwam ik ook nog over van AGOVV Apeldoorn, een club die toen plaats twaalf, dertien speelde, naar een club die op het hoogste niveau rond de zevende plaats speelde. Mijn voordeel was dat ik een paar jaar in de Jupiler League ( de naam van de Eerste Divisie, nvdr) heb gespeeld en daarin ook uitblinker was. Alleen Keisuke Honda bij VVV-Venlo was beter dan ik. Ik wilde zelf zo snel mogelijk naar de Eredivisie, om geen jaren te verliezen. Maar trainer John van den Brom adviseerde mij nog een jaar te blijven. Ik ben hem dankbaar. Hij maakte mij aanvoerder en gaf mij op die manier veel verantwoordelijkheid. Dat laatste jaar AGOVV was een heel belangrijke ervaring voor mij, zeker als kapitein kijk je anders naar voetbal, dan moet je naar de hele ploeg kijken.”

Superjaar

“Ik heb bewust gekozen voor FC Utrecht. Ik had met meer clubs gesproken, zoals met AZ en FC Groningen, maar het gaat erom hoe ze bij een club met je praten. Hier had ik het idee dat ik serieus werd genomen en dat ik zou gaan spelen. Ik kreeg rugnummer 11, daaruit sprak genoeg vertrouwen. Het werd een superjaar. Ik won zelfs de Zilveren Schoen, als op één na beste speler van de Eredivisie achter Luis Suárez en vóór Demy de Zeeuw. Dat zijn namen waar ik wel tussen wil staan. Het zegt echter niets meer als ik komend seizoen slecht presteer en op de bank terechtkom.

“Naar het verleden kijk ik niet, ik wil nóg beter spelen en nóg belangrijker zijn voor het team. Vorig seizoen maakte ik zes competitiedoelpunten, komend seizoen wil ik er tussen de tien en de vijftien maken. Dat kan ook, we spelen aanvallender en ikzelf speel echt als een nummer 10, dus kort achter de spitsen in plaats van vanaf de rechterkant zoals vorig seizoen. Zo speel ik ook het liefst: centraal en uitwijken naar de flanken wanneer het kan en dan een actie maken. Of vanuit 10 opendraaien en dan meteen de steekpass geven. In een vrije rol ben ik het best. Ik ben wel tevreden over mijn spel van vorig seizoen. Fysiek ben ik ook sterker geworden. Daar heb ik aan gewerkt, nog steeds doe ik dat trouwens, om nóg sterker op mijn benen te staan. Ik zit regelmatig in het krachthonk, twee à drie keer per week. Als je naar de top wilt, moet je daar alles voor overhebben. Dat is toch logisch?! Daarom woon ik bijvoorbeeld ook in Utrecht. Liever zou ik bij mijn familie wonen in België, maar ik ben hier voor het voetbal. Om beter te worden.”

Als Iniesta

“FC Utrecht is niet mijn eindstation. Een carrièreplanner ben ik niet, maar waar ik graag naartoe zou willen, is Spanje. Naar een topclub. Ik vind het spel zó mooi, dat korte combinatievoetbal. Als je ziet hoe het Spaanse elftal op het WK iedereen wegspeelde, zó mooi om te zien. Xavi en Andrés Iniesta, briljant op het middenveld. Maar het is meer dan hen alleen. Als je spelers in je team hebt die geen bal kunnen aannemen, kom je niet veel verder. Xavi en Iniesta zijn voorbeelden voor mij, ook omdat zij mijn lengte hebben en ondanks hun gebrek aan kracht de beste spelers van de wereld zijn. Ik leer van die spelers als ik ze bezig zie. Ik zie mezelf als hetzelfde type voetballer als Iniesta, hij speelt ook tussen de linies en maakt daarbij ook zijn acties.

“Een transfer speelt nu niet voor mij. Ik heb wel gehoord dat er interesse is van clubs, maar dat is niet officieel. In deze transferperiode gaan er zo veel geruchten. Ik vind het trouwens niet gek dat er belangstelling voor mij is, na zo’n seizoen.”

door anton lippold

Ik vind het niet gek dat er belangstelling voor me is, na zo’n seizoen.