Zijn contract loopt straks af, maar van Club Brugge vernam Rune Lange nog altijd niets. ‘Ik maak me er niet druk om’, zegt hij. ‘Als ze hier nog in mij geïnteresseerd zijn, hoor ik het nog wel.’
Wie blijft vasthouden aan zijn meninkje dat Rune Lange (28) maar een beperkte voetballer is, heeft het niet altijd gemakkelijk. Zelfs met een gebroken rug en op één been bewees de Noor Club Brugge al diensten. Toen hij twee jaar geleden terugkeerde na een delicate rugoperatie waarbij zelfs voor invaliditeit en dus het einde van zijn carrière werd gevreesd, scoorde hij meteen als vanouds. Twee tegen Westerlo, twee tegen Moeskroen, één tegen Celta de Vigo, één tegen Ajax, één tegen Lierse. Nu, na zijn kuitoperatie, is het niet anders. Vijf in twee wedstrijden met de reserves, één tegen Zulte Waregem en één tegen La Louvière in evenveel invalbeurten. En : zonder Trond Sollied.
“Ik denk niet dat het dankzij Trond was dat ik speelde, maar wel omdat ik het team iets bijbracht, omdat ik scoorde, ruimte maakte voor anderen en hen kansen aanbood”, redeneert hij. “Trond was ook niet de enige trainer die ik in mijn carrière had. We zullen zien hoe het de volgende maanden gaat, maar ik denk niet dat het voor mij veel verschil maakt wie de trainer is. Ik begrijp de mensen die anders denken niet. Omdat Trond weg is, zou ik nu niet meer kunnen voetballen ? Trouwens, we spelen bijna altijd hetzelfde systeem als onder hem. Ik zie echt het probleem niet, hoor. Hoe je dat systeem speelt, hangt ook af van de spelers die meedoen, maar ik zie weinig individueel kwaliteitsverschil met vorig seizoen. De spelers zijn nu vrijer in hun rol, maar waar gaat het om ? Wat is creativiteit ? Volgens mij is dat het vermogen om kansen te creëren en doelpunten te maken. Waar gaat het in voetbal anders om ? Je kunt discussiëren over stijl en je kunt voor of tegen iemand zijn, maar ik zie alleen de feiten. Als ik de verhouding zie tussen mijn aantal gespeelde wedstrijden en mijn aantal gemaakte doelpunten, dan kan ik een goed cv voorleggen, denk ik.
“In principe gooiden we al te veel punten weg om weer kampioen te worden, maar omdat andere clubs het ook al geregeld lieten liggen, krijgen we toch nog een kans. Maar we moeten er dan wel de fouten uithalen. Oordelen is moeilijk voor mij. Ik was lang geblesseerd, trainde de eerste maanden niet en was niet op het oefenkamp. Ik speelde zelf niet mee, ik was niet bij het team en ik zag ook niet alle wedstrijden. In de wedstrijden die ik de eerste maanden wel zag, waren de keepers, Tomislav (Butina, nvdr) of Stijn (Stijnen, nvdr), vaak de uitblinkers. Ik stelde vast dat er niet zoveel kansen werden gecreëerd en dat er meer werden weggegeven dan normaal. Een van de redenen daarvoor kan zijn dat er wat spelers vertrokken en dat er anderen bijkwamen, maar dat mag geen excuus zijn. Nogmaals : ik merk weinig kwaliteitsverschil. Bovendien zorgt het nieuwe bloed in de trainersstaf voor meer competitie. Dat is positief.”
Andere schoenen
Voor de tweede keer al in drie jaar verscheen Rune Lange geblesseerd op de eerste trainingsdag van het seizoen. Destijds was zijn rug het probleem, nu de rechterkuitspier. “Deze keer ging het om een blessure die al dateerde van in februari”, vertelt hij. “Na de wedstrijd tegen Cercle Brugge voelde ik pijn in mijn rechtervoet. Mijn been zag blauw. Mijn enkel bloedde van binnen, maar was niet gezwollen. Tot het einde van de competitie trainde ik niet meer aan honderd procent. Na een wedstrijd kon ik één, twee of drie dagen niet meer meedoen. Pas als de volgende dichterbij kwam, herbegon ik. Ik had veel pijn, maar we vonden niet wat de reden was. Een vreemde blessure. Misschien kwam het wel door mijn schoenen. Nu speel ik met een ander model.
“De slotfase van vorig seizoen was zwaar met de titelstrijd en bekerwedstrijden tot en met de finale. Er was toen te weinig tijd om te rusten en daar betaalde ik nu de tol voor. Toen ik in het tussenseizoen in Tromsø mijn individueel loopprogramma afwerkte, voelde ik op een dag plots een pijnscheut in mijn kuit op de plaats die al sinds februari blauw uitsloeg. Ik dacht aan een verrekking of een scheurtje, maar drie, vier dagen later kon ik weer zonder problemen lopen. Mijn conditie was dan ook goed toen ik in Brugge toekwam. Ik denk zelfs dat ik de beste looptests van de hele groep aflegde. Maar ik kende problemen als ik zijwaarts moest bewegen. Uit onderzoek bleek dat de spier die langs mijn kuit en langs en onder mijn enkel loopt, was afgescheurd, zwak geworden door met de blessure te blijven spelen waarschijnlijk. Ik werd geopereerd : 53 hechtingen, 30 in mijn kuit en 23 in mijn voet. Achteraf denk je : beter was geweest om te rusten in plaats van met medicatie door te bijten. Maar op dat moment zelf wilde ik al die belangrijke wedstrijden eigenlijk niet missen.
“Ik ben vrij goed in orde nu. Ik kan zonder problemen negentig minuten spelen, maar verloor door de operatie en de tijd in het gips spiermassa. Mijn rechterenkel, de spieren errond en de kuitspier zijn nog niet zo sterk als voorheen. De sprongkracht in mijn rechterbeen is nog niet optimaal, maar het hindert mij niet. Mijn enkel is nog wat stijf, ik kan hem nog niet stretchen zoals het zou moeten, maar als ik hem tape en mij goed opwarm, gaat het wel.
“Omdat ik tijdens mijn revalidatie te hard trainde, met de groep en ook nog eens individueel om snel weer in topvorm te raken, kreeg ik last van overbelasting van mijn enkel en achillespees. De laatste twee weken moest ik daardoor wat gas terugnemen en kon ik dus ook minder intensief werken aan de versterking van de verzwakte spieren. Ik hoop dat tegen januari alles weer perfect in orde is.
“Ik ga iedere dag met plezier naar de training en wil uiteraard graag aan de wedstrijden beginnen, want het is niet gemakkelijk om in te vallen en op korte tijd iets te bewijzen. Maar de trainer beslist of hij mij wil gebruiken. Ik kan maar mijn best doen en de kansen proberen te grijpen die ik krijg. Daar ben ik dan ook op gefocust.
“Mijn rug is soms nog stijf, maar dat hindert mij niet. Kwestie is vooral om hem voldoende te stretchen. Die hernia sloeg mij wel terug. Zonder die zware rugblessure had ik meer vooruitgang kunnen boeken. Maar oké, je wilt het liefst altijd zonder pijn of blessure kunnen spelen, maar in voetbal is dat onmogelijk : het is een harde contactsport, er wordt zwaar getraind en vaak en scherp gespeeld. Er zijn op dat niveau nog maar weinig voetballers die een jaar doorkomen zonder fysieke ongemakken. Vorig seizoen was er bij Club Brugge niemand die geen problemen kende, denk ik.
“Een voetbalcarrière is kort, de concurrentie is groot en dan wil je niet graag lang uitvallen, ook niet omdat het zo’n mooi spel is. Je verdient minder als je niet speelt en geld speelt uiteraard ook een rol in profsport, maar je mist toch vooral het spelplezier als je niet meedoet. Ik hoop dat ik na mijn carrière geen spijt krijg van het feit dat ik zo vaak ben blijven voortdoen met pijnstillers en ontstekingsremmers en mijn lichaam daar geen dienst mee bewees. Ik denk wel dat ik er hoe dan ook vrede mee zal hebben met wat ik op de momenten zelf besliste. Wat je in het verleden deed, kan je niet meer veranderen, dus is het best om het te aanvaarden.”
Topjaren
Eind dit seizoen loopt zijn contract af en Club Brugge liet nog altijd niets van zich horen. V°alerengen, Lillestrøm, Rosenborg en Tromsø daarentegen wel. “Op dit moment denk ik dat ik mijn carrière zal afsluiten in Noorwegen”, zegt hij. “Maar omdat ik verwacht dat ik zonder ernstige blessure nog een jaar of zes zal voetballen, vraag ik mij af of het niet te vroeg is om nu al naar huis terug te keren. Ik twijfel. Misschien is het een paar jaar te vroeg. Ik heb nog niets beslist, ik laat alles open. In voetbal is het moeilijk ver vooruit te kijken. Wie weet sluit ik mijn carrière wel af in een ander continent in plaats van in Noorwegen, inderdaad. Nieuwe ervaringen, nieuwe plaatsen. Azië, Oceanië of Afrika, ja. Dat is ook een optie, maar nu nog niet. Het is te vroeg om daaraan te denken. Ik wil in elk geval naar een club waar ik gewenst ben, waar veel mensen komen kijken, de sfeer goed is en waar ik een uitdaging zie.
“Van Club Brugge vernam ik nog niets. Ik weet niet wat ze denken, ik weet eigenlijk van niets. Als ik Marc Degryse zie, praten we over andere zaken. Mijn blessure, de wedstrijden. Ik verwacht ook niets en ik vind evenmin dat het initiatief van mij moet uitgaan. Als ze nog in mij geïnteresseerd zijn, hoor ik het wel. Ik ben 28, misschien wel in mijn topjaren gekomen en ik vrees zeker niet dat ik volgende zomer zonder werk zal zitten. Het enige negatieve van deze situatie is dat ik niet weet waar ik dan zal leven. Daarom wil ik nu ook een contract van meer dan één jaar. Het is een beetje verwarrend om elk seizoen rond Kerstmis bezig te zijn met : wat zal ik komende zomer doen ? Ik wil mij meer gesetteld voelen, ik wil zeker zijn van wat ik de volgende jaren ga doen.
“Maar ondanks die onzekerheid ben ik rustig. Ik ben volledig gefocust op mijn comeback. Want transfervrij worden is pas comfortabel als je blessurevrij bent, geregeld en goed speelt. Dat is nu het belangrijkste, want als je iets nieuws wilt, moet je topfit zijn en ritme kunnen opdoen. We zullen zien wat er gebeurt, maar tot nieuwjaar zal ik er mij niet druk om maken.” l
CHRISTIAN VANDENABEELE
‘WAT IS CREATIVITEIT ? VOLGENS MIJ IS DAT HET VERMOGEN OM KANSEN TE CREëREN EN DOELPUNTEN TE MAKEN.’
