De elfde plaats in het eindklassement doet het niet meteen vermoeden, maar Moeskroen kende verre van een rustig seizoen. Trainer Enzo Scifo schoof zichzelf aan de kant: ‘Ik wou niet opnieuw zo’n beproeving doorstaan.’

Begin juni kondigde Enzo Scifo zelf aan dat hij zijn contract bij Excelsior Moeskroen niet zou verlengen. Scifo komt op die manier – opnieuw – terecht in het rijtje van werkloze trainers waartoe ook Jacky Matthijsen, Walter Meeuws en René Vandereycken behoren. Een gesprek over de redenen van zijn vertrek, de onzekere toekomst van Moeskroen en Scifo’s carrière als trainer.

De eersteklassers zijn er intussen opnieuw aan begonnen, maar jij zit werkloos thuis…

Enzo Scifo: “Dat was in ieder geval niet wat ik gepland had. Tijdens de laatste weken van de competitie keek ik er al enorm naar uit om Moeskroen opnieuw klaar te stomen voor een volgend seizoen. Ik was zelfs bezig met de voorbereiding, alle praktische details in verband met de trainingen en de stage waren al overlegd met mijn staf: Francky Vandendriessche, Geert Broeckaert en Gil Vandenbrouck. Ik lig nu wel even stil, maar dat is niet de eerste keer natuurlijk. Hopelijk raak ik nu wel sneller aan de slag dan na mijn periodes bij Charleroi en Tubeke.”

Waarom ben je zelf gestopt? In principe kon je toch blijven?

“Toen de competitie volledig afgelopen was, ben ik beginnen denken dat het misschien toch beter was om te stoppen bij Moeskroen. Ik heb er graag en goed kunnen werken, in de heenronde zelfs in uitstekende omstandigheden. Maar toen de financiële kopzorgen steeds meer op de voorgrond kwamen, kreeg ik het erg lastig. Het was uitputtend zelfs. En aan het eind van het seizoen wist ik dat die problemen nog niet definitief van de baan waren. Ik heb dit jaar veel van mezelf gegeven, maar wou het volgende seizoen niet opnieuw zo’n beproeving doorstaan. Daarom heb ik beslist om geen nieuw contract te tekenen. Ik kon niet garanderen dat we onder dergelijke omstandigheden opnieuw dezelfde goede resultaten als dit seizoen zouden behalen. En wie zou dan de prijs betaald hebben, denk je? Dat risico wilde ik in elk geval niet nemen. Ik vind dat je als trainer sereen je werk moet kunnen doen, en dat zou bij Excelsior zeker niet altijd het geval zijn.”

Maar Moeskroen lijkt toch gered? Er is een financiële injectie geweest, de club heeft zijn licentie gekregen en mag opnieuw transfers verrichten…

“Tja, wat is gered? Dat is wat de buitenwereld er nu over denkt. Maar wanneer je, zoals ik, echt op de club geleefd hebt, dan bekijk je de zaken anders. Er zijn een aantal gaten gevuld met een paar duizenden euro’s, maar zijn de problemen daarmee opgelost? Nu, sinds mijn vertrek ben ik uiteraard niet meer op de hoogte van alle financiële details bij Moeskroen. Misschien is de club nu wél definitief gered, ik zou het niet weten…”

Bureau leegmaken

Volgens een gerucht wist je al in april of mei dat Amedeo Carboni met zijn gevolg in Moeskroen zou neerstrijken. Je zou dus sowieso plaats moeten ruimen. Dus speelde je korter op de bal door zelf je vertrek aan te kondigen.

(lacht)

Dat is dus het juiste verhaal over jouw vertrek?

“Ik ontken het niet. Laat het me uitleggen… Al een week voor er aangekondigd werd dat Carboni misschien naar Moeskroen zou komen, sprak ik met de rest van de trainersstaf. Het bestuur communiceerde namelijk amper nog met ons en ik heb toen gezegd tegen mijn assistenten: ‘In die omstandigheden kunnen we niet werken, dus ik ga vertrekken .‘ Pas daarna werd ik gebeld door een journalist om te vragen of ik wist welke grote veranderingen er op til waren. Normaal ben ik op de hoogte van alles wat beweegt binnen de club, maar nu hoorde ik het in Keulen donderen. En zo is de bal aan het rollen gegaan: ik probeerde naar Philippe Dufermont te bellen, maar hij nam twee dagen lang zijn telefoon niet op. Intussen hoorde ik van een andere journalist dat Dufermont hoogstwaarschijnlijk voor Carboni zou kiezen. Wat later kreeg ik de voorzitter toch aan de lijn, voor vijf minuten. Ik vertelde hem dat ik zou vertrekken: ‘Ik weet niet wat je precies gaat doen, maar ik ga je van een heel vervelend probleem verlossen .‘ Hij klonk enigszins gegeneerd en antwoordde dat er nog niets beslist was. Waarop ik zei dat ik in ieder geval niet voor een oplossing van de financiële perikelen zou kunnen zorgen. Maar in datzelfde gesprek heb ik Dufermont ook op het hart gedrukt dat ik Moeskroen beschouw als een positieve ervaring en er ook zo over zou spreken. Kortom: ik wou geen obstakel zijn voor de toekomst van de club.”

Als je toen had geweten dat Moeskroen intussen zijn licentie behaald heeft en zich terug op de transfermarkt mag wagen, zou je dan gebleven zijn?

“Ja. Maar op het moment dat ik mijn beslissing nam, was het onmogelijk om te blijven.”

De nieuwe structuur bij Moeskroen ziet er niet bepaald homogeen uit: een Servische trainer, Miroslav Djukic; een Italiaan als sportief manager, Amedeo Carboni; en als adjunct van Carboni de Spanjaard Juan Sanchez. Ex-ploegmaats bij Valencia, maar van het Belgisch voetbal hebben ze waarschijnlijk niet veel kaas gegeten.

“Ik heb er vorige week over gesproken met Philippe Dufermont. We blijven een goede verstandhouding hebben, wat logisch is gezien onze uitstekende samenwerking bij Moeskroen. Hij heeft me uitgelegd hoe het in elkaar zat: op een bepaald moment kreeg hij een opportuniteit waarmee hij een deel van de financiële problemen kon wegwerken, en hij heeft niet getwijfeld. Maar Dufermont kan niets garanderen op lange termijn natuurlijk. Als hij van alles op de hoogte was geweest voor hij de club overnam, zou hij de stap wel nooit gezet hebben. En als hij de kans krijgt om Moeskroen gezond achter te laten, dan vertrekt hij meteen. Maar ik ken hem als een oprecht en goed persoon. Hij heeft een negatief imago omdat hij maar zelden aanwezig is op Le Canonnier. Maar dat is normaal: een zakenman als Dufermont heeft wel meer te doen dan alleen een voetbalclub te besturen.”

Carboni en Sanchez krijgen een percentage op een eventuele doorverkoop. Niet echt een ‘gezonde’ praktijk.

“We zullen zien. Zoiets kan werken, maar het kan ook tegenvallen. De grootste fout zou zijn om geen vertrouwen meer te geven aan de ploeg van vorig seizoen. Die spelers hebben zich namelijk meer dan genoeg bewezen. Ik weet niet of zo’n systeem echt ongezond is. Maar als ik voorzitter van Moeskroen was geweest, zou ik me in ieder geval niet aan zo’n regeling wagen…”

Twijfels

Je bent telkens zelf opgestapt als trainer bij Charleroi, Tubeke en Moeskroen. Ben je zeker dat de job je volledig bevalt?

“Absoluut wel. Op dit moment vind ik het echt vervelend dat ik zonder job zit. Mijn plaats is op de bank, de rol van trainer zit me als gegoten. Maar ik besef wel dat niet iedereen dat gelooft. Trouwens: nadat ik er jaren over ben lastiggevallen, heb ik nu eindelijk ook mijn trainersdiploma behaald.”

Maar je bent in het verleden niet altijd zo verzot geweest op het trainerschap?

“Neen, maar dat is normaal. Op de duur begin je aan jezelf te twijfelen. Op het moment dat ik ergens ging coachen, verwachtte men van mij dat ik de nieuwe Messias was. Maar die fase van twijfels heb ik intussen achter mij gelaten. Dezelfde personen die oordeelden dat ik geflopt ben bij Charleroi en Tubeke, hebben nu moeten toegeven dat ik goed werk heb geleverd bij Moeskroen. En dat doet natuurlijk plezier.”

Je bent op een bepaald moment uitgesloten geweest uit de trainersschool omdat je te veel sessies afwezig was. Dan zegt men snel dat de motivatie er niet echt is…

“Dat is inderdaad nog een extra argument voor zij die altijd aan mij en mijn motivatie hebben getwijfeld. Maar je moet dat feit binnen zijn context zien. Ik had net mijn vader verloren in een ongeval. Ik had even nergens meer zin in. Daarom ben ik toen met alles gestopt. Maar daarna besefte ik dat ik alleen maar in de voetbalwereld kan en wil werken. Dus ben ik er opnieuw tegenaan gegaan. Van één ding ben ik zeker: ik heb als trainer sinds het begin van mijn carrière al serieuze vooruitgang geboekt. Ik garandeer je dat ik met Moeskroen, zonder de financiële donderwolken die plots op-doemden, dit seizoen zeker in de top vijf geëindigd zou zijn!”

door pierre danvoye – beelden: reporters

De rol van trainer zit me als gegoten, al lijkt niet iedereen dat te geloven.