Khalilou Fadiga (ex-Club Brugge en -Gent) is tegenwoordig vaak te zien op de Waalse voetbaltalkshow ‘La Tribune’, maar naast zijn geliefde sport praat de voormalige Senegalese international even graag over jazz of zijn oog voor modieuze kledij. Een portret.

Rock-‘n-roll-look

Khalilou Fadiga: “Mensen zeggen me meestal dat ik er nogal rock-‘n-roll uitzie. Nochtans beschouw ik mezelf niet als excentriek, eerder als avant-gardistisch. Momenteel draag ik een combinatie van The Kooples en Yves Saint Laurent, maar ook Viktor&Rolf en BurberryProrsum kunnen op mijn interesse rekenen. Wat polo’s betreft, heb ik een zwak voor de klassiekers van Lacoste. John Richmond en Alexander McQueen zijn dan weer mijn favoriete ontwerpers. Al moet ik nu ook weer niet doen alsof ik de mode op de voet volg. Ik heb zo mijn eigen stijl en die is eerder sober en neutraal. Truien waar in koeien van letters Gucci op staat, zijn echt niet aan mij besteed. Ik hou van discrete kledij, waar het merk alleen op het etiket terug te vinden is. Ik draag dan wel uitsluitend merkkledij, toch pronk ik daar niet graag mee. Mijn hemden zijn meestal van Gucci of Dolce&Gabbana – en dan nog het liefst van al een gecentreerd model. Ik zie er niet als de doorsneevoetballer uit. En ik denk dat dat ook mijn charme is.”

Hoge sneakers

“In Brussel vind ik zelden wat ik zoek. Mijn kleren koop ik meestal in Londen, Parijs of Antwerpen. In Parijs ga ik het liefst van al naar L’Eclaireur op de Champs-Elysées. Ook in de boetieken van Yves Saint Laurent en John Richmond kun je me weleens terugvinden. De kleine winkeltjes van de Marais vind ik geweldig. Dsquared2 vind ik het ideale schoenenmerk. Mijn nieuwste aanwinst is een paar hoge sneakers.

“Ze hebben me al meermaals gevraagd voor een modeshow, maar ik heb dat steevast afgewezen, zowel in België en Italië als in Senegal. Kleren kopen en dragen is voor mij net zo vanzelfsprekend als eten, praten en ademen. Het is de normaalste zaak van de wereld voor me. Ik ben dan wel erg op mijn gemak bij mensen die ik goed ken, bij andere mensen ben ik toch eerder een teruggetrokken persoon. Gereserveerd, zeg maar. Mijn schoonfamilie heeft trouwens wel wat met mode. Zelf blader ik weleens door een modemagazine om een beetje up-to-date te blijven, maar uiteindelijk maak ik altijd een eigen mengeling van stijlen en looks.”

Alles van Miles Davis

“Muziek is een andere grote passie van me. Ik luister vaak naar rock en blues, maar mijn favoriete muziekstijl is zonder enige twijfel jazz. Ik heb elke plaat van Miles Davis en ik ben dol op JohnColtrane, Django Reinhardt en Nina Simone. Ik ben dan ook altijd te vinden op festivals zoals North Sea, Blue Note en Jazz Marathon. Een marathon is trouwens ook wat ik heb ondernomen om de expo van Miles Davis in Parijs te zien. Wat een helse tocht met wagen, trein en taxi was me dat! Erykah Badu, John Legend, Keziah Jones, MosDef, Macy Gray en ga zo maar door, ik hoor het allemaal graag. Maar ook van FranzFerdinand en de ArcticMonkeys kan ik genieten. Ik ga zo vaak mogelijk naar concerten. Ik was bij een van de laatste concerten van The Streets. “Mijn radio staat doorgaans op Pure FM. Ik wil altijd en overal muziek kunnen beluisteren. Mijn iPod, mijn gsm, alles kan dienen als stereo-installatie. Het merendeel van mijn muziekmateriaal is van B&O. Ik wil het gevoel hebben dat Jimi Hendrix in mijn woonkamer staat als ik naar Purple Haze zit te luisteren.”

Biografieën verslinden

“Als ik op restaurant ga, weet ik op voorhand wat ik ga eten. Heb ik zin in een goeie entrecote dan ga ik naar Vieux Saint Martin in Brussel. Kip eet ik het liefst in Canterbury, in Elsene, en La Crèche des Artistes is dan weer een van de beste Italiaanse restaurants van het land. Alles is er lekker, maar de pasta met rivierkreeftjes is echt overheerlijk. “Lezen doe ik zo mogelijk nog liever dan eten. Ik verslind biografieën. Ik lees vooral om bij te leren, eerder dan om me te ontspannen, maar ik kan er echt van genieten. A muslim American Slave: The life of Omar Ibn Said heb ik net uit. Een waargebeurd verhaal van een Senegalees die als slaaf is verkocht in Amerika. Daarvoor heb ik de biografie van KeithRichards gelezen. Het is een wonder dat die man nog leeft met al wat hij al meegemaakt heeft. Je kunt hem geen voorbeeldige figuur noemen, maar hij is wel het levende bewijs van het feit dat het alleen God toekomt om mensen te beoordelen.”

DOOR JULIEN BROQUET

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content