Ex-bondscoach Frank Vercauteren wacht de lastige opdracht om het zwalpende Racing Genk alsnog in de top zes te loodsen. Sport/Voetbalmagazine volgde hem in zijn eerste week bij zijn nieuwe werkgever. ‘Ik heb niet lang getwijfeld toen Genk me belde.’

Het was geleden van 12 november 2007, de pijnlijke dag waarop Anderlecht hem aan de deur zette, dat Frank Vercauteren (53) nog eens op het trainingsveld had gestaan als clubcoach. De man van wie Roger Vanden Stock in een interview ooit zei dat hij zoals Guy Roux bij Auxerre desnoods twintig jaar bij Anderlecht mocht blijven, gaat in Limburg opnieuw aan de slag in de Belgische competitie. Vercauteren wil bij Genk niets liever dan zijn trainerscarrière weer op de rails krijgen na een troebele tussenperiode bij de nationale ploeg.

Exact dertien wedstrijden heeft de veeleisende Vercauteren om de ambitie van Racing Genk te realiseren: Europees voetbal halen en als het even kan na Nieuwjaar op het hoogste toneel meestrijden in play-off 1. Een quasi onmogelijke opdracht volgens analisten zoals Marc Degryse: de kern van Racing Genk is té middelmatig en een dergelijke reuzensprong in het klassement – Genk staat voorlopig twaalfde – is simpelweg ondoenbaar. Vercauteren denkt er het zijne van en neemt de handschoen toch op. De machine rustig op gang laten komen is geen optie: Vercauteren tekende maar een contract tot het einde van dit seizoen.

Het verslag van de eerste week bij zijn nieuwe werkgever, van de eerste training op maandag tot zijn debuut op de bank in Gent.

Maandag 7 december

Maandagnamiddag, halfdrie. Er is behoorlijk wat volk opgedaagd voor de eerste training van de week. De toegestroomde supporters, fotografen en journalisten krijgen echter drie kwartier alleen een keeperstraining als zoethoudertje te zien. Doelmannentrainer Guy Martens, Davino Verhulst en zijn Hongaarse stand-in Laszlo Köteles zijn de enigen die op het aangekondigde uur aanwezig zijn. In afwachting van de rest van de A-kern kibbelen de fans over hoe erg het wel gesteld is met hun favoriete ploeg. Een van hen had al meteen gezien dat Vanhaezebrouck niet lang zou blijven, “want in zijn huis in Maasmechelen hingen er nog niet eens gordijnen”. Een andere supporter, van Italiaanse origine, zegt dat het probleem heus niet alleen de trainer is: “Zelfs Trappatoni kan van die krabbers nog geen serieus elftal maken.” En Nemec, die hadden ze nooit weg mogen doen, mokt nog iemand anders, “want die scoorde vorig weekend nog maar eens bij Kaiserslautern”.

Nieuwe bazen, nieuwe wetten, dus komen Vercauteren en de veldspelers pas om kwart over drie het trainingsveld op gesloft. Het geklaag van de supporters verstomt. De nieuwe T1 loopt uiteraard op kop, rustig keuvelend met DanielPudil en DanielTözsér. Onder het geflits van de fotografen laat Vercauteren zijn spelers kalmpjes opwarmen om hen dan met een schreeuw uit het niets – ” Last in the middle!” – bijeen te roepen. De toon is gezet. Ook voor de rest van de training zal Vercauteren zijn spelers bijzonder scherp houden, in drie talen als dat moet. Er wordt meteen met bal getraind en Vercauteren zit zijn spelers vanaf dag één op de huid: ligt de bal even stil, dan volgt er onmiddellijk een kordate schreeuw: ” Play! Jouer!”

’s Avonds kondigt Racing Genk op zijn website aan dat Herman Vermeulen de nieuwe sportieve directeur wordt. De club probeert zijn ontstemde aanhang te sussen door de bekerwedstrijd tegen Roeselare gratis te maken voor abonnees. Sommige fans blijven echter ontevreden. Die avond eisen sommigen op het supportersforum een terugkeer naar het oude en sobere clublogo: de robuuste G die gevormd werd uit sterren. Genk hunkert nostalgisch naar betere tijden.

Dinsdag 8 december

Er waait een ijzige wind in Waterschei en het motregent, met als gevolg dat de belangstelling langs de lijn al serieus geluwd is. Toch staan nog een tiental fans paraat voor de ochtendtraining. Ze zien hulptrainer Hans Visser het eerste deel leiden: ballen inspelen en proberen een mannetje te passeren. Vercauteren schouwt letterlijk zijn troepen en loopt met een kritische blik tussen de verschillende groepjes door. Eens de spelers hebben opgemerkt dat hij in de buurt is, lijken ze net dat ietsje meer hun best te doen, net zoals kinderen uit de lagere school. Het begint nog harder te regenen, maar de 63-voudige international geeft geen krimp. Een supporter die met een kinderwagen naar de training is gekomen mompelt: “Als het water goot, trainde Hein tenminste op het veld naast het stadion, zodat de supporters beschut konden staan.”

In de namiddag wordt er opnieuw in wedstrijdvorm getraind. Vier ploegen van vijf nemen het tegen elkaar op in een minitoernooitje. Vercauteren prikkelt zijn spelers: de winnende ploeg van het toernooi hoeft niet op de rest te wachten en mag vroeger naar de kleedkamer. De losers – hij spreekt het met klemtoon uit – spelen achteraf nog een laatste wedstrijd en mogen daarna de over-gewaaide ballen bijeenrapen. Dimitri Daeseleire blaast als hij ons passeert: “Pittige trainingen, wel even aanpassen … Maar dat zal er wel bij horen zeker, de eerste dagen wil iedereen zich bewijzen.” Wanneer de doelen weer op hun plaats staan en al het materiaal is verzameld, verlaat Vercauteren als laatste het veld, grappend en grollend met zijn assistenten. “Tja, tachtig procent balbezit en nog verliezen, in het echt is het ook zo!” De verbitterde interim-bondscoach van een paar maanden geleden is in geen velden of wegen te bekennen.

Woensdag 9 december

De spelers krijgen een rustdag vandaag. We bellen met Tiago en polsen naar zijn indrukken over de eerste twee trainingsdagen. “Het valt me op dat de nieuwe trainer veel werkt op het kweken van duelkracht. Bijna alles gebeurt met de bal, en er gaat voorlopig minder aandacht naar het puur conditionele aspect.”

De Braziliaanse linksachter vergeleek Hein Vanhaezebrouck in oktober nog vol lof met Felipe Scolari. Hoe kijkt hij terug op de trainerswissel? ” I don’t feel sorry for Hein. Misschien is een andere manier van werken wel wat deze groep nodig heeft.”

In huize Vercauteren is de nieuwe Genkse T1 druk in de weer. “Af en toe werk ik ook thuis,” zet Vercauteren uiteen, “maar dat betekent niet dat ik minder hard werk. Integendeel, thuis is de beste plaats om me te concentreren. Ik denk niet dat het een probleem is als een trainer één keer per week afwezig is op de club, zolang hij maar niet afwezig is van zijn werk.”

22.43 uur. Sinan Bolat zet Standard op weg naar de Europa League met een magistrale kopslag in de slotseconden van de match tegen AZ. Vercauteren: “De tv stond aan bij mij, maar wel terwijl ik nog aan het werk was. Ik heb me enkel de laatste tien minuten in mijn zetel gezet, gelukkig maar. ( lacht)”

Donderdag 10 december

De training op donderdag is niet toegankelijk voor pers of publiek. Vercauteren heeft blijkbaar een tactisch plan en is niet zinnens om dat zomaar prijs te geven. De tegenstander van zondag, Michel Preud’homme, zal zich later in de week “ongerust” noemen over het feit dat hij geen zicht heeft op de tactiek van Vercauteren.

We ontmoeten een supporter die er het zijne van denkt: “Het is precies een trend aan het worden, die gesloten trainingen. Vanhaezebrouck deed dat ook regelmatig, dat vond ik nogal belachelijk. Waarom een gesloten training houden als je zelf altijd loopt te pronken met je eigen spelsysteem. Iedereen wist toch hoe hij ging spelen?” De veelbesproken 3-4-3 ligt duidelijk op de maag in Genk. Zelfs de voorzitter, notaris Herbert Houben, ging er zich op den duur mee bemoeien en veroorzaakte zo de nodige commotie.

Vercauteren trainde in alle rust.

Vrijdag 10 december

Ook vandaag heeft de sportieve staf besloten om achter gesloten deuren te trainen. Als we rond 11 uur even komen piepen, merken we dat het menens is: de poorten rond de oefenterreinen zijn op slot en over de afsluitingen zijn zeilen gespannen om pottenkijkers nog wat extra te ontmoedigen.

Dan maar een wandelingetje in het KRC-bos dat achter de oefenvelden ligt, in de schaduw van de mijnterrils van Waterschei. Vanop het bospad zien we in de verte de training, opnieuw in wedstrijdvorm. Vercauteren zit er net als de vorige dagen kort op. We zien hoe een hoekschop drie keer moet worden overgedaan en hoe hij Barda even apart neemt om nog wat instructies te geven.

Na de lunch is er een persmoment voorzien. Vercauteren laat eerst zijn assistent Pierre Denier aan het woord en antwoordt dan zelf alert op de vragen van de aanwezige journalisten. Wanneer hij zondag na de wedstrijd tevreden is? “Niet. Ik ben nooit volledig tevreden omdat ik te allen tijde naar perfectie streef”, antwoordt Vercauteren herkenbaar. Sommige journalisten kunnen een monkellachje niet onderdrukken. Na de persconferentie kunnen we Vercauteren even apart spreken (zie kader op de volgende pagina).

Zaterdag 11 december

De laatste training van de week, om 10 uur ’s ochtends, begint met een spelletje ‘kutbal’. Vier spelers spelen de bal rond, terwijl twee ‘jagers’ in het midden er proberen een voetje tussen te krijgen. Bij het laatste groepje, met Buffel, Koïta, Barda, Bakx en Tiago, is er één man te kort. Vercauteren lost het op en doet zelf mee. “Ik ga niet in het midden”, geeft hij voor de zekerheid mee aan het begin van het spelletje. Maar de aard van het beestje is te sterk: als Buffel een bal van hem onderschept, neemt hij zijn verantwoordelijkheid toch op.

De knieën van de voormalige linksbuiten van Anderlecht zijn duidelijk niet meer wat ze geweest zijn, maar dat kan Vercauteren niet deren. Hij pakt de bal vlot aan, zowel met rechts als met links, geeft listige balletjes buitenkant voet en laat zich één keer zelfs verleiden tot een bruggetje. Als Barda een slappe bal aflevert, kan er zelf een grapje van af: ” You wanna play tomorrow?”, schampt Vercauteren. Toch blijft hij de coach die zich af en toe duidelijk boven zijn spelers stelt. Buffel en Barda gaan even in de clinch over een verkeerd ingespeelde bal. Vercauteren grijpt meteen in: “Jullie twee willen discussiëren? Ga dan maar allebei in het midden staan.”

Terwijl de jongeren uit de kern, De Bruyne, Dugary, Dur-wael en co, nog wat extra oefenen op afwerking, beëindigt de rest de training met alweer een wedstrijdje, elf tegen elf. Vercauteren wil dat het spel geen seconde stilligt en hamert erop dat zijn spelers oplossingen zoeken, ook onder druk. Aan het eind van de training houdt Tözsér even halt bij een groepje supporters die hun hond hebben meegebracht. De Hongaar streelt het dier en vraagt hoe de nog jonge Duitse scheper heet. Birka, zo blijkt. Tözsér maakt een mekkerend geluid en lacht: “Dat betekent schaap in mijn taal!” Vercauteren wandelt voorbij en zegt met een knipoog: “Wie weet kunnen we die hond binnen een paar maanden nog gebruiken, om de discipline in de groep te bewaren.” De supporters heeft een relaxte Vercauteren voorlopig al op zijn hand. Nu nog resultaten boeken.

Zondag 12 december

D-Day voor Vercauteren en zijn ploeg. De weinige meegereisde Genkse supporters zien hoe hun nieuwe trainer opteert voor Ogunjimi als diepe spits en Barda rechts op de flank zet, twee mannen die dit seizoen nog maar zelden hun kans kregen. Voor de rest weinig veranderingen: ook Tiago en Matoukou, de twee backs die de laatste weken behoorlijk onder vuur kwamen te liggen, staan in de ploeg.

Vercauteren laat zijn elftal goed georganiseerd voetballen en slaagt erin om de gevaarlijke El Ghanassy en Leye voldoende onder druk te zetten. Enigszins tegen de gang van het spel in komen de bezoekers zelf op voorsprong via Joneleit. De hoop flakkert op bij Genk, maar een droomdebuut zit er voor Vercauteren niet in. Op slag van rust komt AA Gent op gelijke hoogte via een strafschop. En in de eerder povere tweede helft moet Verhulst zich vrij knullig gewonnen geven op een vrije trap van Maric.

“Ik ben ontgoocheld, maar heb toch ook veel goeie dingen gezien”, zo concludeert Vercauteren na de wedstrijd. Op een ontspannen manier legt de coach uit dat er nog werk aan de winkel is om het niveau op te krikken, maar dat sommige spelers hem wel in positieve zin hebben verbaasd. Volgende week volgt de echte vuurproef, thuis in de Cristal Arena tegen Zulte Waregem. Vercauteren, pintje in de hand, laat het voorlopig nog niet aan zijn hart komen en trekt de deur van de Gentse perszaal met opgeheven hoofd achter zich dicht: “Heren van de pers, tot de volgende!”

door bregt vermeulen – beelden: reporters

De supporters heeft Vercauteren voorlopig op zijn hand. Nu nog resultaten boeken.Ik probeer het maximum uit deze groep te halen, maar er is ook nog de transferperiode in januari.

(Frank Vercauteren)