Vorige zaterdag boekte Real Madrid zijn derde opeenvolgende zege door redelijk makkelijk Gimnastic Tarragona met 1-3 opzij te zetten. IvanHelguera ontpopte zich tot de held van de wedstrijd. JavierPortillo moest dan weer de wedstrijd, die hij nochtans zo graag had gespeeld, vanuit de tribune volgen. Toen hij afgelopen zomer voor twee jaar tekende, liet Real Madrid een clausule in zijn contract opnemen die bepaalt dat hij niet mag aantreden tegen zijn vorige club. Dit soort clausules ziet men nogal eens als een speler wordt verhuurd, maar toch hoogst zelden bij een definitieve transfer. De vraag die overigens nog steeds bij velen rijst is wat Portillo bij zo’n kleine club is gaan zoeken. “Ik had vertrouwen en speelminuten nodig. Ik voelde meteen dat men me bij Tarragona voor honderd procent zou steunen. En ik had na mijn jaar in België enorm veel zin om terug te keren naar de Liga.”
Met 712 doelpunten in 14 jaar, is Portillo de best scorende spits uit de hele geschiedenis van de jeugdelftallen bij Real Madrid. Toch slaagde hij er niet in om bij de club van zijn hart echt door te breken. “Dat er zoveel spitsen werden gekocht, is me uiteindelijk fataal geworden. Ook afgelopen zomer heb ik nog gehoopt dat ik een kans zou krijgen. In de voorbereiding scoorde ik immers vrij vlot. Maar toen de komst van RuudvanNistelrooij werd aangekondigd, wist ik het wel. Als het niet Ronaldo is die de weg verspert, komt er wel weer een andere. Ik wist dat ik mijn geluk daarom elders moest gaan zoeken. Hier bij Tarragona telt het individu niet. We proberen elke week een hecht blok te vormen. Ik was het gewoon geraakt om altijd voor de titel te strijden of voor een plaatsje in de Champions League, nu zal ik me erbij neer moeten leggen dat het een strijd wordt voor het behoud. Dat is een heel andere uitdaging, maar ze is er daarom niet minder om.”
Vindt hij ondertussen dat hij al opnieuw zijn beste niveau haalt ? “Als je maar om de drie maanden een match mag spelen zoals voor mij bij Real het geval was, dan verlies je uiteraard matchritme. Maar het feit dat ik vorig seizoen werd uitgeleend aan Brugge, heeft me veel goed gedaan. Ik speelde uiteindelijk 36 duels voor de blauw-zwarten. Ik denk dat ik er een completere en harder werkende voetballer ben geworden en dat ik toch mijn torinstinct niet ben verloren. Ik scoorde voor Club dertien goals, waarvan twee in de Champions League én één in de UEFA Cup. In Spanje hebben ze alleen de zeer mooie goal tegen Panathinaikos onthouden, maar ik weet wat ik waard ben en ik ben blij dat ik profvoetballer ben. Als ik maar kan spelen, maakt het eigenlijk niet zoveel uit bij welke club ik zit.”
DDV
