Voor het eerst sinds twaalf jaar, de regeerperiode van Roger Lambrecht, speelde Lokeren OV tegen Anderlecht nog eens voor een uitverkocht Daknam. ‘Zelfs de wisselspelers houden van Muslin.’
Een oorverdovend vuurwerk voor en vooral na de wedstrijd, spandoeken met de opschriften ‘Volzet !’ en ‘A.u.b. Roger, nieuwe tribune !’, de huidige generatie van Lokeren OV-supporters wist eventjes niet wat hen overkwam afgelopen vrijdag. Een uitverkocht huis, dat was geleden van het Europese duel tegen Manchester City in oktober 2003. Oudgediende en bestuurslid Fiel Laureys zegt, terwijl hij volop geniet, dat er tegen Club Brugge ooit 16.300 mensen de weg naar Daknam vonden. Oei, was dat niet in de gouden periode van Lokeren, eind jaren zeventig en begin jaren tachtig ? Het zegt veel, dat een dergelijke volkstoeloop niet vaak meer voorvalt op Daknam, waar enthousiasme en ambitie dit seizoen mekaar almaar beter vinden.
Revelaties
Een ontdekking is het, Hakim Bouchouari, die door Slavoljub Muslin tijdens de voorbereiding na amper drie dagen testen werd overgehaald om derdeklasser FC Nieuwkerken Sint-Niklaas te verlaten voor Lokeren OV. De Franse Serviër is net als de Marokkaanse Belg een opvallende verschijning in onze competitie. Door zijn kale knikker heeft Muslin een hoog Kojak-gehalte, alleen veel magerder. Een bijzonder innemend, sociaal en sympathiek persoon, ook al kijkt hij vaak wat stuurs en streng. Iemand die net als Albert Cartier zonder veel complexen zijn eigen stempel probeert te drukken en daarbij geen rekening houdt met gevestigde namen of de status van bepaalde voetballers. “Het wordt Runar Kristinsson of Arnar Gretarsson op het middenveld, want voor mij zijn het twee dezelfde types. Technische voetballers met een goede balbehandeling, maar met iets te weinig diepgang en recupererend vermogen. Daarom kies ik voor Arnar Vidarsson en Ivan Vukomanovic als controlerende middenvelders, met daarvoor Runar of Arnar”, zo onderstreepte Muslin bij de competitiestart nog zijn eigenzinnigheid. Gretarsson betaalde vanaf het begin het gelag. Hij verdween uit de ploeg omdat hij te veel met de bal loopt.
Toch volgden er ook nog duels waar het IJslandse duo samen aan de aftrap verscheen. Muslin is flexibel genoeg om iemand niet definitief af te schrijven, of om onbekenden een kans te geven. Zo zorgde hij ervoor dat een jong talent als Killian Overmeire veelvuldig speelkansen kreeg, terwijl ook Mamadou Diallo – onder andere door de blessures van Olivier Doll en Lezou Doba – vanuit het niets werd opgediept om aan de zijde van João Carlos Pinto Chaves centraal achterin een hoog niveau te halen. Tot beide spelers geblesseerd uitvielen en de gevestigde waarden opnieuw hun plaats opeisten.
Ondertussen greep ook de vorig seizoen afgeschreven Togolese international Mohama Zanzan Atte-Oudeyi als linksachter zijn kans, terwijl er met de 28-jarige Servische aanvaller Goran Drulic – aan de kant geschoven bij het Spaanse Real Zaragoza – nog een mooie mogelijkheid in huis werd gehaald. Een oude bekende van Muslin, want onder zijn leiding werd Drulic in 2000 met Rode Ster Belgrado met zes doelpunten topschutter in de Uefacup, wat hem een transfer (voor een recordbedrag van twaalf miljoen euro) naar Spanje opleverde. “Aan Goran zullen we nog veel plezier beleven. Zijn enkelblessure behoort nu definitief tot het verleden, terwijl hij ook stilaan geen last meer ondervindt van zijn conditionele achterstand”, weet Muslin. “Goran is een aanvaller met Torinstinct. Zo lopen er in België niet veel rond. Met zo iemand ben je als verdediger nooit klaar.”
Veeleisend
Na een uitstekende zeven op negen bij de competitiestart, met aanvallend gekruid propagandavoetbal op de openingsspeeldag tegen RC Genk, kende Lokeren OV tot nu toe één zware uitschuiver met het 4-0-verlies op en tegen SV Roeselare. Met de inhaalwedstrijd tegen Lierse (door overvloedige regenval midden september afgelast) op 9 november in het verschiet, schuiven de Waaslanders in alle stilte en in het geniep naar de topvijf toe. Mooi was het spel niet altijd, maar vaak wel bijzonder efficiënt. Dit tot grote tevredenheid van voorzitter Roger Lambrecht, die de ambitie al bijstuurde en meer dan ooit droomt van een plaats in de topdrie. Tegen Anderlecht bevestigde Lokeren OV zijn strijdbaarheid en voetballend vermogen.
Opvallend is het respect dat Muslin op vrij korte termijn bij zijn spelers afdwong. Er is weinig tot geen gemor te horen in de catacomben van Daknam, want iedereen wordt op gelijke voet behandeld. Muslin zorgt bij elke speler voor betrokkenheid. “Zelfs de wisselspelers houden van de trainer”, is een veelzeggende opmerking die João Carlos daarover al maakte. De trainingen van Muslin en assistent Aleksandar Jankovic worden als aangenaam en gevarieerd ervaren. Beiden zijn veeleisend naar de tactische opdrachten toe, ook in de wedstrijden, en leggen regelmatig een onderlinge partijvorm stil om zaken te corrigeren. Op een vrij rustige, maar kordate manier pakken ze alles aan. De spelersgroep, waar weinig moeilijke karakters tussen lopen ondanks de bonte mengeling van verschillende culturen, krijgt veel vrijheid van het trainersduo.
Inzake veldbezetting wordt meestel gekozen voor een 4-4-2. Tegen Club Brugge en Anderlecht werd het vaak een 4-5-1-variant, waarbij Bouchouari het middenveld meer moet steunen. De accenten die Muslin legt, zijn snel duidelijk en gemakkelijk te ontwaren : kort bij mekaar spelen van de linies, bij balverlies vrij snel en hoog druk zetten op de verdediging van de tegenstander, lange ballen verhinderen, plus meer geniepige en professionele fouten begaan zodat de volledige ploeg zich opnieuw kan organiseren. Vooral op dat laatste aspect hamert Muslin constant.
Collectief blok
Muslin smeedde een hecht collectief blok, met pionnen die direct vervangbaar zijn. Zo neemt onder de lat Jugoslav Lazic gemakkelijk de plaats in van Zvonko Milojevic, die na vier speeldagen (alweer) uitviel met een knieblessure. Door de klasse én flair van João Carlos, die gepaard gaat met de duelkracht en professionele leepheid van Olivier Doll, moet Muslin zich centraal achterin weinig zorgen maken. Een onwrikbaar duo. Vooral het intercepteren en nadien inschuiven van João Carlos, een absolute topper en misschien wel de beste verdediger die er momenteel rond loopt in België, zorgt altijd voor een toegevoegde waarde.
Op het middenveld kan João Carlos het spel mee helpen verdelen, waardoor Ivan Vukomanovic dichter bij de spitsen kan aansluiten, terwijl aanvoerder Vidarsson – die de boel op sleeptouw neemt en negentig minuten kan blijven lopen – en Doll de defensieve organisatie blijven behouden.
Bouchouari voorin is dé revelatie. Speelt heel complexloos en profiteert momenteel optimaal van zijn beweeglijkheid en snelheid. Durft de individuele duels op te zoeken en acties te maken. Alleen zijn efficiëntie voor doel moet nog beter. Hij kan echter profiteren van de ervaring van Drulic. Een betere kaatser, afwerker, sterk in de passing en technisch in de zestien meter. Kent de knepen van het vak, weet waar hij moet staan en op welk moment hij moet toeslaan. Bewonderenswaardig daarbij is dat hij altijd naar de eenvoudige oplossing zoekt : afhaken, kaatsen, diepgaan en scoren. Compenseert zijn conditionele achterstand door mentaliteit en werkkracht. Lukt die combinatie niet, dan heeft Muslin met Aristide Bancé nog een breekijzer achter de hand, terwijl de Kroaat Stjepan Jukic door zijn enthousiasme bij het aanjagen vooral opvalt met zijn zuivere linker, die goed van pas komt bij vrije trappen en zuivere voorzetten. Muslin beseft perfect wanneer hij invallers moet brengen, want ze zorgen altijd voor een surplus. Zonder complexen of druk voetballen, het is een mooie kunst. l
FRédéric vanheule
‘SLAVOLJUB MUSLIN ZORGT BIJ ELKE SPELER VOOR BETROKKENHEID.’
