Als kind van devote Evertonfans droomde de jonge Wayne Rooney (25) van een leven als voetballer. Hij werd meer dan dat, véél meer. Hij is een merknaam, een icoon, een financiële melkkoe en een fantastische inkomstenbron voor de Engelse boulevardpers.
Een tankstation langs de M62, de snelweg Liverpool-Manchester. Op een augustusdag in 2004 parkeert een motorrijder naast een kleine bestelbus, waarvan ineens de achterdeuren openzwaaien. Seconden later kijkt de man in de verschrikte ogen van Wayne Rooney. Die klimt uit de bus, stapt over in een geblindeerde zwarte Mercedes en verdwijnt richting Manchester. De motorrijder is verbijsterd. Natuurlijk heeft hij de sproetige tiener herkend. Heel Engeland lijkt naar de jongen op zoek.
Rooney is op de vlucht. Tientallen journalisten belegeren zijn huis in Croxteth, de wijk in Liverpool waar hij woont. Om die reden logeert de voetballer bij een oom en tante, die hem dagelijks de stad uit smokkelen. Een bittere noodzaak. Engelse boulevardkranten komen woorden te kort en beschrijven met giftig leedvermaak hoe Rooney eind 2002 bordelen heeft bezocht. Ontkennen is zinloos, want beelden van bewakingscamera’s zijn helder genoeg. Journalisten hebben zelfs prostituees gesproken die hij heeft betaald. Eén krant maakt hem volstrekt belachelijk. Gierend van de pret weet The Sun zeker dat hij als 17-jarige jongen seks heeft gehad met een 52-jarige grootmoeder.
Was hij in Croxteth nog maar veilig, dan zou het minder erg zijn. Maar de wijk spuugt hem uit en laat graffiti voor zich spreken. Judas, Rooney scum en Die Rooney is er op de muren gekalkt. Hij wil zijn eerste profclub Everton verruilen voor Manchester United, vandaar. Een openlijke ruzie met Evertonmanager David Moyes komt er nog bij. Rooneys media-adviseur Ian Monk is radeloos. Op het veld kan de voetballer immers niet antwoorden, hij herstelt nog van een gebroken linkervoet. De blessure heeft Rooney twee maanden eerder opgelopen tijdens het EK in Portugal.
Openlijk erkent de jongen ten slotte schuld. Hij is stom geweest om als beroemde voetballer bordelen te bezoeken. Tegelijkertijd haat hij alle Engelse journalisten die hem zo voor paal hebben gezet. Op 31 augustus 2004 ondertekent hij een zesjarig contract met Manchester United, wat het ergste leed verzacht. De Red Devils hebben liefst 30 miljoen euro voor hem over en op 28 september 2004 blijkt waarom: zijn officiële debuut voor Manchester United is verpletterend. Rooney scoort drie keer, onder meer uit een fraaie vrije trap. Tegen het Turkse Fenerbahçe in de Champions League helpt hij het elftal van Sir Alex Ferguson aan een 6-2-overwinning, waarmee hij zijn status als meest opwindende tienertalent van Engeland bevestigt.
Kauwgom
De jongen is pas achttien, maar heeft zijn vrijheid al verloren. Ontspannen uitgaan met vrienden lukt niet. Sommige journalisten lijken hem dag en nacht te volgen. Een onderdeel van een machine is de voetballer ook al, want miljoenendeals met grote bedrijven liggen klaar. Met zo veel buitenlandse sterren in de Premier League is de jonge Engelsman Rooney extra aantrekkelijk. Een langjarig contract met spelersagent Paul Stretford, die sluw beseft dat de jongen een goudmijn is, bepaalt dat Stretford liefst twintig procent opstrijkt van Rooneys toekomstige sponsorinkomsten.
Zijn uitzonderlijke talent maakt het mogelijk. Alle Engelse voetbalfans kennen Rooneys verhaal al door en door. Hij is een wonderkind en lijkt als voetballer te zijn weggelopen uit een stripverhaal. Roon van de Rovers. De media smullen. Een jongen uit het grauwe Croxteth, die als tienjarige al speelt als een puber, met brede dijen en een stierennek, wordt ontdekt door Evertonscout Bob Pendleton. Everton hoeft geen moeite te doen. Zijn ouders Wayne Rooney senior en Jeanette zijn devote Evertonfans, net als de speler zelf. Hij voetbalt steevast met jongens die ouder zijn, maakt de ene fraaie goal na de andere en is onstuitbaar. Rooney debuteert als zestienjarige in de competitie, op 17 augustus 2002, thuis tegen Tottenham Hotspur (2-2). Vijf dagen voor zijn zeventiende verjaardag, op 19 oktober dat jaar, viert hij zijn eerste competitiegoal. Thuis tegen Arsenal (2-1) verrast hij in blessuretijd doelman David Seaman met een ziedende knal in de linkerbovenhoek. Rooney lijkt dán al legendarisch.
Evertonmanager David Moyes doet alles om de jongen te beschermen tegen de valkuilen van de roem. Het lukt ogenschijnlijk, maar in de weken erna begint Rooney bordelen te bezoeken. Snel hebben journalisten het door. Om zo hoog mogelijke verkoopcijfers te genereren zal de boulevardpers wachten met de scoop tot hij bekender is. Lang duurt dat niet. Rooney blijft opvallen, soms om de verkeerde redenen. Op 26 december 2002 wordt hij de jongste voetballer ooit die rood krijgt in de Premier League. Zijn brute tackle op verdediger Steve Vickers van Birmingham City geeft arbiter David Elleray weinig keus. Enkele dagen eerder heeft Rooney ook al voor ophef gezorgd door sjofel gekleed en driftig kauwend op een stuk kauwgom live op televisie te verschijnen. Tijdens een BBC-gala krijgt Rooney van de Engelse bondscoach Sven-Göran Eriksson de prijs voor Jonge Sportpersoonlijkheid van het Jaar. Het lijkt hem niet te interesseren.
Wurgcontract
Rooney wordt international. Op 12 februari 2003 verliest Engeland met liefst 3-1 van Australië, maar kan invaller Rooney trots zijn. Hij is met 17 jaar en 111 dagen de jongste Engelse international aller tijden. Het maakt bokspromotor John Hyland nóg kwader. Samen met spelersmakelaar Peter McIntosh had hij dolgraag Rooney tijdens zijn doorbraak willen vertegenwoordigen, maar een concurrent heeft de stervoetballer uit hun stal weggekaapt. Ze lopen zeker lijkende miljoenen mis. Hyland verdenkt spelersagent Paul Stretford ervan de ouders van Rooney te hebben gepaaid met veel te gladde verkooppraatjes. Hij schreeuwt in zijn hart om wraak.
Stretford wil niet naar hem luisteren. De ruzie duurt maanden. Brute, meedogenloze afpersing is wat Hyland ten slotte bedenkt. Het decor is betoverend, op 4 juni 2003. Hotel Lord Daresbury nabij Warrington – halverwege Liverpool en Manchester – adverteert met een lobby die zó lijkt te zijn weggelopen uit Alice in Wonderland. Schrijver Lewis Carroll is vlakbij geboren. De volgende scene past beter in een misdaadroman. Op een tafel, waaraan Stretford discussieert met Hylands zakenvriend Dave Lockwood, ligt papier. Een wurgcontract. De voorwaarden? Stretford moet betalen. Voor een periode van tien jaar moet hij de helft van wat hij aan Rooney verdient, overdragen aan Hyland. Over Rooneys carrière mag hij niets zelf beslissen. Een handtekening, en snel graag. Stretford weigert. Twintig minuten later stormen drie mannen het hotel binnen. Hyland en twee bodybuilders. Huurlingen. Ze beginnen te schreeuwen. Een van de sterke mannen buigt zich vervaarlijk voorover richting Stretford. Krijtwit zakt de man onderuit in zijn stoel. Het lijkt een teken. Zijn bedreigers lopen weg, missie geslaagd.
Maar niet helemaal. Verborgen spionagecamera’s en afluisterapparatuur leggen alles vast. Stretford heeft het zien aankomen en blijft bij zijn weigering. Een week later doet hij bij de politie aangifte en klaagt hij John Hyland en de Australische bodybuilderbroers Chris en Tony Bacon aan wegens afpersing. In Waynes wondere wereld lijkt voortaan alles mogelijk. Op 6 juli 2003 schreeuwt News of the World: ‘Rooney moordcomplot: Gangsters dreigen zijn benen te breken en zijn agent te vermoorden’. Een tikje overdreven. Hyland en de gebroeders Bacon zijn geen criminelen. Ze voelen zich slechts gegrepen door Rooneys magie. Al is de voetballer zeker geen engel. Hij beëindigt het seizoen 2003/04 met meer gele kaarten dan competitiegoals, de verhouding is elf tegen negen.
Katzwijm
De gekte is nog maar net begonnen. Portugal, juni 2004. Rooneys status explodeert. In de groepsfase van het EK scoort hij zowel tegen Zwitserland (3-0) als tegen Kroatië (4-2) twee keer. Engeland valt in katzwijm. Groot is de ontreddering als Rooney in de kwartfinale tegen Portugal een middenvoetsbeentje breekt, waarna de Engelsen gelijkspelen (2-2) en verliezen met de strafschoppen. Maar Rooney is de held van de natie. Bondscoach Eriksson vergelijkt hem zelfs met Peléin zijn jonge jaren.
Rooney ruikt geld. The Sun betaalt hem liefst 250.000 pond voor een exclusief interview. Op 7 juli 2004 paait de sensatiekrant zijn lezers met een inkijkje in Rooneys leven. Negentien dagen later verandert dezelfde krant dat leven in een hel. Spetterend opent The Sun met zijn vele bordeelbezoeken. Andere boulevardkranten volgen, weken achtereen. Op zeven opeenvolgende pagina’s presenteert The Sunday Mirror op 22 augustus 2004 alle denkbare details van Rooneys seksuele avonturen. Zonder schaamte, uiteraard flink aangedikt, geïllustreerd met fotomateriaal afkomstig van bewakingscamera’s.
Hij is afgeperst. De bordelen zijn in handen van de onderwereld. Begin augustus 2004 kan de stervoetballer het uitlekken van de beelden voorkomen door fors te betalen. Zijn weigering zal ertoe leiden dat hij een week lang dagelijks in de witte bestelbus van zijn oom Shaun Liverpool zal ontvluchten. Ook de zwarte Mercedes van Paul Stretford fungeert als mobiele schuilplaats. Op hetzelfde moment wordt hij verketterd door de Evertonfans, die laaiend zijn omdat de spits verhuist naar het door hen gehate Manchester United.
Onder immense druk bezwijkt Rooney niet. Zijn droomstart tegen Fenerbahçe krijgt een vervolg. Hij speelt goed en combineert op hoog niveau. Stretford is minder gelukkig. In september en oktober 2004 komt zijn rechtszaak tegen Hyland en de gebroeders Bacon voor. Rooneys vader zorgt als een van de getuigen voor ophef. Hij verklapt dat Stretford hem in juni 2002 al een contract heeft laten ondertekenen om de zaakwaarnemer te kunnen worden van zijn zoon, hoewel de voetballer op dat moment nog een lopende verbintenis bezat met spelersmakelaar Peter McIntosh.
Stretford zit in de val. Hij heeft immers beweerd dat hij pas in december 2002 met de vader is gaan praten. De leugen zorgt ervoor dat de rechtbank weinig waarde meer hecht aan Stretfords verklaringen. John Hyland heeft niets meer te vrezen. De zaak wordt geseponeerd, waarna de Engelse voetbalbond FA het dossier overneemt en een diepgaand onderzoek gelast.
Hoongelach
Elf competitiegoals maken van Rooney in zijn eerste seizoen op Old Trafford de clubtopscorer van Manchester United. Zijn schaduwkant is dan al berucht. Rooney is explosief. Met een intense woede over vermeend onrecht en gegromde stortregens aan vloeken kan de geblokte spits over het veld razen. Diezelfde woestheid maakt zijn spel zo apart. Rooney schiet als een kanon en jaagt op tegenstanders als een leeuw die voor het eerst in lange tijd weer een prooidier ontwaart. Niet te temmen.
Het voedt de hype. De aandacht voor zijn spel, zijn verleden en karakter maken de bewoners van Croxteth wanhopig. De vrienden en familieleden van Rooney worden overspoeld door de roddelpers. Alle mogelijke privédetails willen ze weten. Ook de familie van Rooneys vriendin Coleen McLoughlin ontsnapt niet. Paul Stretford slaagt erin zijn voetballer van de Roo-mania te laten profiteren. In maart 2006 sluit de aanvaller met de Engelse uitgever HarperCollins een unieke overeenkomst. Hij krijgt direct vijf miljoen pond voor de publicatierechten van vijf boeken over zijn leven, te verschijnen in een periode van twaalf jaar.
Op 30 juli 2006 ligt het eerste boek in de winkel. Wayne Rooney, een man van twintig, schrijft zijn memoires … Het ontlokt hoongelach. My Story So Far wordt in de recensies volledig vermorzeld. Het boek is een hagiografie, een verheerlijking zonder diepgang en boeiende onthullingen. Dat Rooney enkele weken eerder een rode kaart heeft gekregen op het WK in Duitsland – na een trap in het kruis van de Portugees Ricardo Carvalho – maakt de timing beroerd.
Niets kan de gekte in Rooneys leven beter illustreren dan het contract dat Coleen McLoughlin een jaar later voorgelegd krijgt. Ook zij mag haar levensverhaal in de winkels laten verschijnen, alleen omdat ze een relatie heeft met Rooney. Het boek Welcome To My World is bij vlagen vertederend openhartig. Rooney blijkt haar op de parkeerplaats van een benzinepomp ten huwelijk te hebben gevraagd. Engeland glimlacht meewarig.
Stretford is intussen zwaar gestraft. De FA concludeert dat hij op negen (!) verschillende manieren de bepalingen en gedragsregels van de bond heeft overtreden. Stretford heeft onder meer Rooney illegaal onder contract genomen, de verbintenis niet aangemeld en de maximale duur van twee jaar met liefst acht termijnen overschreden. Hij raakt zijn makelaarslicentie in 2008 voor negen maanden kwijt, maar Rooney zal Stretford trouw blijven. De voetballer weet dat hij zijn uiterste best doet zo veel mogelijk geld voor hem te verdienen.
Ziedende omhaal
Het pleit voor Rooney dat hij zich ondanks de druk blijft ontwikkelen. De voetballer wordt steeds completer. Sir Alex Ferguson dwingt hem lang vanaf de linkerflank te spelen, waar hij zich ontwikkelt tot een pure teamspeler. Met zijn inzet, combinatievermogen, spelinzicht, vlammende schoten en plotselinge invallen zet de Schot hem als een van de eersten op het wedstrijdformulier. Lang is Rooney dienstbaar aan Cristiano Ronaldo en kan hij het opbrengen zich weg te cijferen voor het elftal.
Zodra de Portugees in augustus 2009 verhuisd is naar Real Madrid, lijkt Rooney bevrijd. Meer vrijheden om te zwerven veranderen hem in een goalgetter. Liefst 26 doelpunten in het seizoen 2009/10 geven hem nóg meer aanzien. Maar in Rooneys leven lonkt altijd het onverwachte. Of het bizarre. Wéér heeft Rooney prostituees bezocht. Als gehuwde man dit keer, na zijn trouwerij in 2008 met Coleen. Een relatiecrisis is niet alles. Wat volgt is een ruzie met Alex Ferguson en een dreigend vertrek naar Chelsea of Manchester City. Het is 20 oktober 2010. Rooney wil Old Trafford verlaten. Zijn basisplaats is niet meer onomstreden en hij verwijt de club te weinig topspelers te kopen. De kolossale rel eindigt toepasselijk: op bizarre wijze. Rooney laat zich door Ferguson ompraten en verlengt twee dagen later monter zijn contract tot 2015.
Rooney is tijdens het rumoer herstellende van een enkelblessure. Op 20 november maakt hij zijn rentree, als invaller tegen Wigan Athletic. Toejuichingen en boegeroep vormen een curieus welkom. Lang blijft de voetballer op zoek naar zijn vertrouwde niveau. Het begin van 2011 verandert daar niets aan. Ook op 12 februari 2011 thuis tegen Manchester City oogt Rooney stroef. Tot de 78e minuut. In één actie vangt hij zijn hele wedstrijd. Nani laat op de rechterflank een voorzet los. Rooney ziet de bal achter zich aankomen, draait zich om, werpt zich in de lucht en dwingt miljoenen televisiekijkers tot een schreeuw van verrukking. Zijn ziedende omhaal lijkt in Engeland nu al het doelpunt van het jaar.
Rooney is een fenomeen. Hij sleurt, scoort, briest, werkt en roept zowel verering als afkeer op. Nu de slotfase van de competitie nadert, moet Sir Alex Ferguson hopen dat hij zijn niveau vasthoudt. Vanavond 4 mei wacht Manchester United de terugmatch tegen Schalke 04 in de halve finale van de Champions League.
DOOR MARTIJN HORN – BEELDEN: IMAGEGLOBE
Ontspannen uitgaan met vrienden lukt niet. Sommige journalisten lijken hem dag en nacht te volgen. Rooney is een fenomeen. Hij sleurt, scoort, briest, werkt en roept zowel verering als afkeer op. Spetterend opent The Sun met Rooneys bordeel-bezoeken. Andere boulevardkranten volgen, weken achtereen.
