Hoe zien de contouren van Club Brugge er straks uit ?
Eén niet onbelangrijk zinnetje gooide Michel D’Hooghe er in de stijl die de zijne is tussen toen hem werd voorgelegd dat Anderlecht in tegenstelling tot Club Brugge wel erg actief leek wat inkomende transfers betrof. Plus est en vous citeerde de Clubvoorzitter de heren van Gruuthuuse om aan te geven dat een aantal spelers beter konden.
Niet Salou Ibrahim, Timothy Dreesen, Daniel Chavez of Mustapha Diallo en wat nog komen zou, zijn de belangrijkste transfers, maar ook pakweg Bosko Balaban of Gaëtan Englebert kon een nieuwe meerwaarde brengen door de aanstelling van Emilio Ferrera als opvolger voor Jan Ceulemans.
Dat is bovendien niet louter gebaseerd op de uitstekende punten, 13 op 15, die de ploeg in de laatste vijf wedstrijden onder Ferrera haalde, maar ook op diens methodische manier van werken. Die richt zich vooral op de verdedigende organisatie, want aanvallers, redeneert Ferrera, moeten vrijheid krijgen. Dat Brugge afgezien van transfers ook met een nieuwe technische omkadering vooruitgang kan boeken, daarvan getuigt behalve de trainerswissel ook de aanstelling van een conditietrainer. Daar moet op langere termijn voor Club winst te boeken vallen, want het is inmiddels een publiek geheim dat het vorig seizoen met de conditie van de Clubspelers zienderogen bergaf ging.
Aanvallend liggen de eieren in het mandje van Bosko Balaban, die bijtekende, en de bij Zulte Waregem gehaalde Salou Ibrahim. Ibrahim – ondanks zijn gestalte geen echte kopper, maar het krachtige lijf maakt veel goed – is sterk met de rug naar doel, heeft geleerd wanneer de bal bij te houden en wanneer hem af te geven, waardoor spelers uit de tweede lijn en een tweede spits als Balaban ook in het spel betrokken worden. Want hij is niet de spits die in eerste instantie zelf veel scoort, maar wel veel láát scoren.
Met Timothy Dreesen weet Ferrera zich verzekerd van een speler die hij kent van bij Lierse. Dreesen is er kapitein geweest, is rechtsbenig, maar kan ook met links trappen, is groot, kopbalsterk en rustig, maar kwetsbaar op snelheid en wendbaarheid. Kwaliteiten en gebreken zijn het die ook opgaan voor Philippe Clement, maar hij zou in de verdediging wel eens heel lastige concurrenten kunnen hebben aan Dreesen en Vandelannoite. Ook al omdat Birger Maertens achterin als blijk van vertrouwen de aanvoerdersband toegewezen zou kunnen krijgen.
Op het middenveld, waar de vertrouwde driehoek met punt naar achteren onder de nieuwe trainer plaats ruimde voor twee verdedigende middenvelders en flanken die naar binnen moeten kunnen komen, zocht Brugge vorige week nog versterking. “Prioritair”, wist Marc Degryse toen, “zijn voorlopig middenvelders, om te kunnen voetballen zoals Club dat op het eind van afgelopen seizoen deed. Jongens die kunnen infiltreren, bijsluiten bij de spitsen en kansen creëren.”
In het internationale voetbal, zo stelde Emilio Ferrera vast, wordt de verdedigende middenvelder met offensieve impulsen de belangrijkste functie. Ivan Leko en Sven Vermant haalde Marc Degryse naar eigen zeggen binnen om Timmy Simons te kunnen vervangen door twee verdedigende middenvelders. Beiden waren het bij hun vorige clubs al : Vermant bij Schalke en Leko in Málaga. Bovendien hebben zij de pass naar voren die Gaëtan Englebert of Philippe Clement op die positie minder tot hun kwaliteiten kunnen rekenen. Op de flank bleek Englebert het voorbije seizoen door een gebrek aan infiltratie niet optimaal te renderen.
Transfers
“Het belangrijkste gegeven was”, zegt Emilio Ferrera, “iemand als Gert Verheyen te kunnen vervangen.” Dat betekent niet alleen voetballende kwaliteiten, maar ook persoonlijkheid.
Begrijpelijk dat Club Brugge daarvoor bij Koen Daerden uitkwam. Ofschoon het met onder anderen Grégory Dufer – als international gekomen, maar nog op zoek naar dat niveau – en IvanGvozdenovic of de verdedigend frêle Elrio Van Heerden al over flanken beschikt, zou het in de persoon van Koen Daerden de ideale vervanger vinden voor Gert Verheyen : Daerden heeft het naar binnen snijdend loopvermogen dat in het voetbal van Ferrera belangrijk is én Daerden is behalve een goede voetballer bovendien voor elke club een uitstekende investering : 24 pas, maar toch ervaren, met leiderscapaciteiten die een groep door mindere periodes heen kan sleuren, mentaal sterk genoeg om een constant niveau te halen, weinig geblesseerd, aanvallend gericht én linksvoetig. Zo iemand kan in de loop der jaren behoudens een ernstige blessure alleen maar aan doorverkoopwaarde winnen.
Dat geldt ook voor Karel Geraerts, voor wie Club Brugge belangstelling toonde. Alleen, zo moest Marc Degryse vorige week nog vaststellen, wou Standard niet over een overgang praten. Zoals ook Genk dat aanvankelijk niet wilde over Koen Daerden ? Een profiel als dat van Geraerts past in het plaatje dat Emilio Ferrera voor ogen heeft : spelend vanaf het centrale middenveld of de rechterflank, maar met de vrijheid om naar binnen te zwerven, zou hij net als Daerden op links voor aansluiting naar voren kunnen zorgen.
Lukt het om beiden naar West-Vlaanderen te krijgen, dan zou Club Brugge, dat aanvankelijk erg rustig leek te zullen blijven op de transfermarkt, zich aanzienlijk én Belgisch versterken en, zo er geen spelers vertrekken, over een brede kern beschikken. Hoewel ze daar eigenlijk zelf nooit aan twijfelden. Of zoals Emilio Ferrera zegt : “Als iemand naast je een huis wil bouwen, moet je dan nerveus worden ? Elk doet wat hij wil. Voor ons is dat nu nadenken hoe we kampioen gaan worden.”
RAOUL DE GROOTE
