Elke week verzamelt Sport/Voetbalmagazine meningen over een pertinente vraag.

De lat is alweer wat lager gelegd. Buitenlandse clubs komen hier nu niet alleen meer jongens met een beginnende baard in de keel wegplukken. Ze komen hier niet alleen meer spelertjes pikken die net aan hun humaniora begonnen zijn. Neen, we zijn nog een kwalijk trapje gezakt op de ladder. Pietro Tomaselli, een van de grootste talenten van Anderlecht, verhuist naar AS Roma. Leuk! Alleen is Pietro nog maar… negen jaar.

Technisch is hij een wonder. YouTubefanaten kennen hem ongetwijfeld van talloze filmpjes waarop te zien is dat het onmogelijk is om die kleine de bal te ontfutselen. Het is zo indrukwekkend dat zijn vader er helemaal de kluts van kwijt is. Tenminste, dat denken we toch als we er een bloemlezing van zijn uitspraken bij nemen: “We zijn buitengewoon goed ontvangen in Rome. (…) Ze denken dat mijn zoon beter gaat worden dan Maradona. Of het nu de voorzitter of de spelers van de A-kern zijn, iedereen kent hem al. (…) Roma, dat is de keuze van Pietro. Ik wilde hem ook niet laten kiezen uit vijftig mogelijke clubs. (…) We hebben het zeker niet voor het geld gedaan.”

Dit is geen verhaal zoals dat van een Eden Hazard, een Kevin Mirallas of een Thomas Vermaelen. Dat waren allemaal al pubers toen ze hun Belgische club verlieten. Pietro is nog niet groter dan de cornervlag. Bij Anderlecht is de nasmaak wrang. “De sociale media hebben van hem een genie gemaakt”, zegt de verantwoordelijke van de opleiding. “Ik zeg niet dat hij geen goede speler is, maar hij is nog zo jong! Wij laten de jongetjes deelnemen aan toernooien in het buitenland, maar er is een beurtrol wat dat betreft. Als ouders die beurtrol niet accepteren, dan wil dat natuurlijk al veel zeggen.” Papa Tomaselli was van mening dat Anderlecht zijn zoontje wilde verbergen voor de scouts van grote clubs omdat het hem niet meenam naar buitenlandse toernooien. Bijgevolg is het tot een woordenwisseling gekomen, wat geleid heeft tot de verhuizing naar Rome.

Een jongen van negen jaar transfereren: is dat uitzonderlijk, een eenmalig fenomeen? Of is Pietro de eerste van een reeks kinderen die voor verre (en onzekere) avonturen kiezen?

Ouders over de streep

“Anderlecht staat nu aan de klaagmuur, maar zijn ze zelf beter?”, steekt Pierre-Paul Verstappen, de verantwoordelijke van het opleidingscentrum van RAEC Mons, van wal. Na de degradatie naar tweede klasse is de club gepluimd. “Geplunderd is misschien een beter woord”, gaat Verstappen verder. “Ik denk bijvoorbeeld maar aan een jongen van de U7 die Anderlecht is komen halen. Zes jaar is hij, u hoort het goed, ja! Sorry, maar als je een jongetje van die leeftijd verplicht om drie keer per week naar Brussel te gaan, dan is dat voor hem al een beetje het buitenland. Of vindt u dat normaal? Hij woonde op honderd meter van ons stadion, maar Anderlecht heeft hem een ‘project’ voorgesteld, zoals ze dat noemen, en de vader is gezwicht.”

“Het is duidelijk: de leeftijdsgrens zakt almaar verder”, bevestigt makelaar Daniel Striani. “Het nieuws over die jongen van Anderlecht is onbegrijpelijk. En dan reageer ik als vader van kinderen in dezelfde leeftijdscategorie. Het is weerzinwekkend. Eerst concentreerden de buitenlandse clubs zich op de 15-tot-16-jarigen, dan werden het eerder de 12-tot-14-jarigen. En nu: 9 jaar. Dat zal waarschijnlijk wel een uitzondering blijven, maar het bevestigt alleen maar de tendens.” Het geliefkoosde doelwit in zulke gevallen: de ouders. “Steeds meer ouders gaan door de knieën voor de business.”

Pierre-Paul Verstappen signaleert dat “een grote Belgische club enveloppen geeft aan ouders” en hij weet ook dat Belgische en buitenlandse scouts vaak eerst het sociale en financiële profiel van de ouders doorlichten. “Als ze welgesteld zijn, zal de geïnteresseerde club het accent leggen op het sportieve luik, de infrastructuur, de mogelijkheid om in een hogere leef-tijdscategorie te spelen… Als ze er niet warmpjes voor zitten, dan wordt een financieel interessant aanbod op tafel gelegd: internaatkosten die betaald worden, een auto, een tankkaart…” Striani vult aan: “Neem een jongen wiens ouders zonder werk zitten. Als je hen allebei een job aanbiedt, wordt het wel heel verleidelijk.”

Te gek voor woorden

Koen Daerden, nog maar net op voetbalpensioen, houdt zich nu bezig met de U15 van KRC Genk. “We moeten met onze eigen wapens vechten om de beste jongeren te behouden. Geld hebben we niet. Op dat vlak zijn we al op voorhand geklopt door de buitenlandse clubs, wat ook de leeftijd van de spelers is. Wij moeten het hebben van onze infrastructuur, het professionalisme, de kwaliteit van de trainers. We moeten de ouders zover krijgen dat ze zeggen: ‘Waarom zou het, afgezien van het geld, op een ander beter zijn?’ Maar ik ben er wel van overtuigd dat clubs gaan proberen om ze steeds jonger te komen weghalen. De trein is vertrokken, we gaan die tendens niet meer kunnen omkeren.”

“Een transfer naar Italië op je negende, dat is te gek voor woorden”, zegt Jean-François de Sart, die lang op de Académie van Standard toefde. “Het grote gevaar zijn al die makelaars die wind verkopen aan jonge spelers en ouders die zich het hoofd op hol laten brengen. Eerlijk, ik zie er het nut niet van in om een makelaar te hebben wanneer je vijftien of zestien jaar bent. Spelertjes van veertien jaar die nu naar Standard komen, worden begeleid door een manager of een raadsman die vaak deel uitmaakt van de familie.”

Verboden onder de zestien

“Er zijn voetballers die heel jong vertrekken en die slagen, maar de andere verhalen zijn natuurlijk niet zo bekend”, zegt Daniel Striani. “Het percentage mislukkingen is indrukwekkend. Als een jongen goed is op zijn twaalfde, zal hij dat op zijn achttiende ook nog zijn. Ik heb een zeer beloftevolle U16 bij Anderlecht. Hij is al benaderd geweest door andere makelaars, die hem hebben gesproken over Manchester United, over City, over Juventus. Toch hebben de ouders beslist voorlopig niets te veranderen. Maar zo zijn ze niet allemaal.”

Jean-François de Sart brengt de Europese regelgeving in herinnering: “Internationale transfers van voetballers onder de zestien jaar zijn verboden in de Europese Unie, dat staat zwart op wit. Vorig jaar heeft Porto twee jongens van dertien jaar gehaald bij Standard, maar ze hebben zich daar niet kunnen inschrijven in de club en zijn moeten terugkeren. Soms vinden ze wel achterpoortjes, hoor, bijvoorbeeld de verhuizing van de ouders vóór de transfer van het kind. Maar de UEFA en de FIFA houden een oogje in het zeil. Michel Platini is heel gevoelig voor de problematiek. Hij heeft die nieuwe reglementen doorgedrukt omdat hij het beu was dat Engelse clubs de beste Franse spelertjes kwamen wegroven.”

DOOR PIERRE DANVOYE

“Waarom moet je op je vijftiende al een makelaar hebben?” Jean-François de Sart

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content