Wie het ochtendprogramma in Osaka, de reeksen dus, live wil volgen, zal vanwege het tijdsverschil lang wakker moeten blijven – of vroeg moeten opstaan zo u wil. Het schrikt Ivan Sonck alvast niet af. “Ik denk dat ik weer alles zal zien. Ik ben nu eenmaal zo gek. Het kogelstoten voor vrouwen is mij even lief als de 100 meter bij de mannen. Vanwaar die passie ? Ik heb het niet van thuis uit, maar wel van jongs af. Toen ik een jaar of acht was, ging ik al te voet vanuit Oudergem naar het Drie Lindenstadion in Bosvoorde. Vaak glipte ik binnen, waarbij de controleurs een oogje dichtknepen ( lachje). Mijn liefde voor de atletiek heeft zeker iets te maken met getalletjes. Ik ben erg begaafd in hoofdrekenen en meer dan gepassioneerd door cijfers. Op autosnelwegen zit ik verlichtingspalen te tellen en ik weet dat er hier ( wijst naar het raam dat de keuken scheidt van de tuin) zes vlakken zijn. Atletiek is natuurlijk bij uitstek een sport van cijfers. Ik ben ook heel gevoelig voor de schoonheid van het lopen. Tijdens het WK atletiek in Göteborg in 1995 ging ik op een ochtend lopen, heel vroeg. En wie komt er uit een zijstraatje ? Elana Meyer, de Zuid-Afrikaanse langeafstandsloopster. ( lyrisch) Ze liep heel traag, waardoor ik haar gemakkelijk kon volgen. Het was zo vredig stil op die ochtend, een mooie brede laan, haar mooie stijl… Merlene Ottey bijvoorbeeld, of Larisa Berezhnaya, een Oekraïense verspringster destijds, dat vond ik ook vrouwen die iets hadden. Dat heeft geen enkele seksuele connotatie, het gaat gewoon om de schoonheid van de atlete.

“Merkwaardig is dat uit de stamboom van de familie Sonck blijkt dat wij uit Finland komen, hét atletiekland bij uitstek. Enkele dagen geleden merkte ik het nog bij het bekijken van uitslagen : op een meeting in het Finse Kuortane eindigde Juha Sonck tweede op de 110 meter horden. Verhalen over reïncarnatie vind ik flauwekul, maar het volgende is toch treffend : een aantal jaren geleden ging ik de dag na de meeting in Helsinki lopen in het bosrijke gebied achter het Olympisch Stadion. Hoewel ik daar nog nooit een voet gezet had, leek het alsof dat wel zo was. Diezelfde dag snuisterde ik wat in een krantenwinkeltje op de luchthaven. Ik deed het boekje History of Finland open en – geloof het of niet – op die pagina stond een foto met eronder het bijschrift ‘Binnenzicht van het buitenverblijf van Jan Sibelius, ingericht door Lars Sonck.’ Dus misschien… ( lacht).”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content