Niemand gaf een cent voor de kansen van Charleroi onder leiding van Yannick Ferrera, maar de Carolo’s verzekerden zich zonder al te veel moeite van het behoud. Nu wacht hen het jaar van de bevestiging en dat is altijd het moeilijkste jaar. De jonge Ferrera heeft zijn plaats afgestaan aan de nieuwbakken coach Felice Mazzu, maar Charleroi is er wel in geslaagd de bepalende spelers langer aan zich te binden. Daar komen nog enkele jonge talenten bij die wel eens voor de verrassing zouden kunnen zorgen.
VERDEDIGING
In de defensie is er het meest geschoven. Mandanda blijft wel de uitgesproken nummer een. Door het vertrek van Grieks international Sifakis is de concurrentie er zelfs een stuk minder op geworden. Mandanda begon aarzelend aan het seizoen, maar herpakte zich al snel en zal nu bijgestaan worden door Renard. De voormalige doelman van KV Mechelen is op fysiek vlak misschien niet meer top, met zijn ervaring en tomeloze inzet kan hij Mandanda wel perfect begeleiden. Voor Mandanda zal de Spanjaard Martos staan. Die werd aanvankelijk als rechtsback uitgespeeld, maar bloeide pas echt open in het hart van de verdediging. Zijn maatje Bojovic vertrok evenwel naar Waasland-Beveren. Dzinic werd dan weer doorgestuurd wegens te traag. Met Dewaest (Roeselare) en Mrabet (Tubeke) trok Charleroi twee snelle jonge verdedigers aan. Marcq, de Franse nieuwkomer van Sedan, voelt zich meer op zijn gemak als verdedigende middenvelder, maar werd tijdens de voorbereiding al enkele malen als centrale verdediger uitgespeeld. Op links gaat de van Rijsel overgekomen Willems de concurrentie aan met Fransman N’Ganga. Die laatste lijkt het pleit voorlopig te winnen. Op rechts hebben het doorschuiven van Martos en het vertrek van Fabris ervoor gezorgd dat er geen echte titularis meer is. De Griekse international Marinos – een 25-jarige ex-Panathinaikosverdediger met een naar Belgische normen meer dan indrukwekkend cv – kan die leemte perfect invullen. Ook Vervoort (ex-Anderlecht), Satli – die eveneens in het centrum uit de voeten kan – en François – die tijdens de voorbereiding al een paar keer als rechtsback speelde – kunnen op die positie depanneren.
MIDDENVELD
Het sterke punt van Charleroi! Het middenveld van de Zebra’s is zowat de perfecte mix van jeugdig enthousiasme en ervaring, snelheid, speldoorzicht en automatismen. Vorig seizoen speelde Charleroi vaak met twee verdedigende middenvelders en twee creatieve aanvallende flanken. Een (succes)recept waar ook Mazzu maar beter aan vasthoudt. Met niet minder dan vijf verdedigende middenvelders in de kern heeft hij keuze te over voor die positie. Marcq en Ederson hebben bakken ervaring, terwijl de van Anderlecht overgekomen Daf hoge ogen gooide op het toernooi van Viareggio. Kumedor kan dan weer zijn indrukwekkend fysieke kwaliteiten in de strijd gooien. Voor Houdret zal het een zware concurrentiestrijd worden, al liet hij tijdens de voorbije play-offs wel een aantal aardige dingen zien. Op de flanken zijn Milicevic en Kaya certitudes. Beide flankaanvallers begonnen vorig seizoen op de bank, maar groeiden uit tot de technische metronomen van Charleroi. Dankzij het vertrek van Kage en Badibanga hebben Milicevic en Kaya zelfs geen rechtstreekse concurrenten. Alleen François maakt nog aanspraak op een plaats op de flank.
AANVAL
In het aanvallende compartiment hebben de Carolo’s vier zogoed als evenwaardige spitsen lopen. Het aanvalsduo Pollet-Rossini vertrekt met een aardige voorsprong, maar Gnohéré zou met zijn indrukwekkende fysieke kwaliteiten wel eens brokken kunnen maken. Thiaré viel eind vorig seizoen op en brengt de nodige diepgang in het spel van Charleroi. Een kwaliteit die hem wel eens de titel van seizoensrevelatie zou kunnen opleveren.
CONCLUSIE
Charleroi kocht verstandig en goedkoop in. Daartegenover staat wel dat de spelers zich aan de werkwijze van Mazzu zullen moeten aanpassen en niemand kan garanderen dat de mayonaise ook echt zal pakken.
DOOR STÉPHANE VANDE VELDE
