Niets zo verrijkend als een ongehoorde mening die inspireert. Deze week: Jan Callewaert, CEO van het technologiebedrijf Option, over zijn keuze om zich als OHL-voorzitter in de media low profile op te stellen.

J an Callewaert: “Leuven heeft eindelijk opnieuw een voetbalclub in de eerste klasse, maar moest daar wel 61 jaar op wachten. Dan is het toch normaal dat je een zekere bescheidenheid aan de dag legt? Voor een promovendus lijkt het mij aangewezen om in de hoogste afdeling eerst een luisterend oor te hebben. Niks zou slechter geweest zijn dan hoog van de toren te blazen en wat later weer in de tweede klasse te spelen.

“Daarnaast ben ik pas sinds begin vorig seizoen voorzitter, en dus een nieuweling. Ook voor mezelf besloot ik om tijdens het eerste seizoen op dit niveau vooral te leren.”

Eerst huiswerk maken

“Of ik als CEO van Option of als voorzitter van OHL interviews afhoud of niet, hangt af van de periode waarin mijn bedrijf of voetbalclub zit. Toen we met Op-tion enkele hoogjaren beleefden, stuurden wij veel persberichten de wereld in. Zo werd ik vaak gevraagd voor interviews, die ik dan ook deed. Maar toen er daarna enkele mindere jaren volgden, onder meer omdat de Chinezen aan dumpingprijzen in onze markt kwamen werken, moest Option het roer omgooien en een nieuw businessmodel uitstippelen. Op zo’n moment heb je in de media niks te winnen. Je moet dan een krokodillenvel hebben, niet ingaan tegen de commentaren, in alle sereniteit je huiswerk maken en dán weer naar buiten komen.

“Met OHL zitten we nu in een opbouwfase. Ook daar is veel huiswerk mee gemoeid. Ook dat willen wij eerst in stilte maken. Vooraleer je met een visie naar buiten komt, moet je er eerst een ontwikkelen.”

De instantkoffiementaliteit

“Om OHL uit te bouwen tot een stabiele eersteklasser hebben we een driejarenplan. We willen ons huiswerk dus niet alleen in stilte maken, maar er ook onze tijd voor nemen. Niemand in onze maatschappij heeft tegenwoordig nog geduld, er heerst een instantkoffiementaliteit, zoals ik ze noem. Alles moet rap-rap gaan en we moeten tien dingen tegelijkertijd doen. We kunnen dat allemaal wel, maar na een poosje is de vraag: zijn we nog wel goed bezig? Dat bedenk ik soms als ik collega-voorzitters zie die direct in de voorlinie willen spelen.

“Ik denk dat het wijzer is om eerst vanuit de achterlinie naar de middenlinie te gaan en om pas dan naar de voorlinie op te schuiven. In het bedrijfsleven zie ik zo veel start-ups waarbij mensen de wereld gaan veroveren. Ze nemen een bazooka, schieten op alle wild dat passeert en halen niks binnen. Mocht ik na mijn studie aan de universiteit direct mijn eigen bedrijf opgestart hebben, dan was ik waarschijnlijk ook in die val getrapt. Maar ik begon bewust met een omweg; ik deed eerst ervaring op bij Bull, een IT-bedrijf, en bij Ericsson, een telecombedrijf. Aan die omweg is het te danken dat ik niet zo’n Sturm und Drang aan de dag leg, omdat ik in die twee bedrijven leerde dat focus een belangrijk woord is. Zowel bij de start-up van een bedrijf als bij een voetbalclub moet je weten waar je beperkingen liggen. En om je visie te kunnen realiseren met de schaarse middelen die er zijn, moet je focussen. Je kunt nu eenmaal niet alles doen en je kunt ook niet alles tegelijk veranderen. Ik heb de indruk dat de meesten die last hebben van Sturm und Drang, de focus verliezen.”

De filosofische fond

“Ik merk ook dat voetbalclubs nogal vaak een voorzitter op het schavot zetten wiens ego spreekt. Maar focussen wil ook zeggen: in teamverband naar je doelstelling toewerken. De ego’s, die overal zitten, moeten tegen de grond.

“Voorzitters die een hele voetbalclub voor zich nemen, hebben meer last om hun ego te bedwingen dan CEO’s in het bedrijfsleven. Dat is ook logisch. Een CEO moet rekening houden met zijn aandeelhouders en met zijn raad van bestuur. Iemand die op zijn eentje een club bezit, kan alles zelf doen. Ik wilde dat niet, alles zelf kunnen doen, hoewel ik bij OHL makkelijk honderd procent eigenaar kon worden. Maar als je vandaag alle lasten op je schouders neemt, ga je heel snel op je bek, denk ik. Je hebt mensen nodig die fouten mee kunnen opvangen.

“Ik probeer mij bewust te zijn van mijn ego en daar afstand van te nemen, ook al is dat verdomme moeilijk. Je wordt als voorzitter verondersteld naar buiten te komen, en dan voel je die neiging om een groot verhaal te vertellen. Het is zó verleidelijk om als ego op te treden, om te zeggen dat je het allemaal weet. Maar als je je daaraan laat vangen, krijg je binnen de kortste keren de wind van voren en dan duurt het lang vooraleer je weer recht kunt krabbelen. Ik probeer me daar dus nog van af te houden. Misschien helpt mijn filosofische achtergrond mij onbewust op dat vlak. Na mijn studie handelsingenieur in beleidsinformatica volgde ik aan de universiteit ook nog een opleiding filosofie. Die legde een bepaalde fond.”

Het principe van de schaarste

“Door niet veel interviews te geven, creëer je ten slotte ook een perceptie van schaarste, en een soort kwaliteitslabel. Als je maar heel af en toe eens een interview toestaat en ervoor zorgt dat je op die momenten echt iets te zeggen hebt, wordt er goed geluisterd. Als je elke week in de krant staat, denken de mensen: hij is daar weer. Daar moet je mee oppassen, ook al omdat zo de kans vergroot dat je een fout maakt, waarop men dan gretig pikt.

“Vaak is het trouwens de markt die probeert je iets te doen zeggen. Als in het bedrijfsleven je bedrijf altijd boven de verwachtingen van de analisten presteert, gaan die analisten je op den duur proberen te beaten. Dat is in de voetbalwereld niet anders. Ze leggen de lat zo hoog dat je er niet meer over kan. En dan is de markt ontgoocheld, krijgen de artikels een negatief tintje en ben je vertrokken. Dat maakte ik enkele keren mee met Option. Op die manier leerde ik dat je goed moet oppassen met wat je zegt en met hoe je iets zegt.

“Naast een stuk zelfbescherming spelen bij mij ook mijn professionele activiteiten een rol. Iemand als ik, die ook aan het hoofd staat van een publiek bedrijf, let maar beter op. Een scheve schaats in het sportgebeuren kan onmiddellijk afstralen op het bedrijf en dat is absoluut te vermijden.”

door kristof de ryck

“Ik probeer mij bewust te zijn van mijn ego en er afstand van te nemen, ook al is dat verdomme moeilijk.”