Terwijl Christian en Eden zaterdag de degens kruisen in Aston Villa-Chelsea, zullen hun broers Jonathan en Kylian naar de tactische bespreking van Dury voor Zulte Waregem-Lierse luisteren. Een wedstrijd die ze vanop de bank moeten bekijken. ‘Je kunt niet verlangen dat wij even goed zijn als onze broers toen zij 19 waren.’

We weten waarom jullie hier zijn. Niet om wat we al hebben getoond in eerste klasse. Met amper een paar minuten op de teller hebben we zelfs nog geen grote interviews gegeven”, lacht Kylian Hazard (19) bij aanvang van zijn eerste media- examen. Ook Jonathan Benteke (19), die bij zijn debuut in de basis van Zulte Waregem – de terugmatch voor de beker op Anderlecht – zijn eerste goal maakte, weet dat het geen reden is om te zweven. De weg richting Premier League, waar hun oudere broers wekelijks miljoenen voetbalfans begeesteren, is nog lang. Heel lang. Een pad bezaaid met de eeuwige vergelijkingen met hun broers. En met veel obstakels, zo ondervonden ze beiden vorig seizoen in tweede klasse, waar Kylian voor het White Star van de omstreden makelaar John Bico actief was, en Jonathan voor Visé, toen nog in handen van een Indonesische groep.

Wat onthouden jullie daarvan?

Jonathan: “Ik wilde het op mijn achttiende tegen volwassenen opnemen. Ondanks een moeilijk debuut en bizarre omstandigheden heb ik toch twintig matchen gespeeld en twee goals gemaakt. Ik was dus wel tevreden. Ik heb er meer geleerd dan als ik bij de reserven van Standard was gebleven.”

Wat waren die bizarre omstandigheden?

Jonathan: “In het begin werden we nog betaald, maar op het einde… Gelukkig woonde ik bij mijn ouders – geld was toen geen prioriteit. Voor mijn ploegmaats bleek dat veel moeilijker.”

Kylian: “Ik wilde ook ervaring opdoen bij de grote jongens, maar White Star, dat was nog wat anders dan Visé. Alles liep goed in het begin, maar toen wij (de familie Hazard, nvdr) de samenwerking met John Bico stopzetten (die zowel general manager als coach was, nvdr), werd het ingewikkeld. Bico had mij naar White Star gelokt met het aas dat hij jongeren een kans zou geven. Maar toen ik er aankwam, waren we met veertig tot zelfs vijftig spelers. En tegen hen allemaal had Bico gezegd dat ze zouden spelen. Na een paar maanden bleek dat voor bijna niemand het geval, waardoor de groep rap verdeeld geraakte. Ik werd bij de reserven gezet. Een zootje: twee trainingen per week van amper veertig minuten, gewoon wat toernooitjes spelen… Een verloren jaar, ja. Gelukkig kon ik op het einde van het seizoen twee weken meetrainen bij Zulte Waregem en gaf Francky Dury mij een kans na een gesprek met mijn vader. Die had veel respect voor hoe Dury Thorgan had begeleid, vanuit het niets tot Gouden Schoen. Toen Thorgan een contract kreeg, had hij dat zogezegd alleen aan zijn achternaam te danken, hé.”

Jonathan: “Achteraf gezien is het misschien zelfs goed dat we die slechte ervaringen hebben meegemaakt. Het doet ons beseffen hoeveel geluk we hebben om bij zo’n mooie club als Zulte Waregem te spelen.”

Kylian: “Hier krijg je een planning voor twee, drie weken. Bij White Star vroegen we ons ’s avonds af of er de volgende dag wel een training zou zijn. ‘We zullen bellen’, kregen we als antwoord. Alleen vergaten ze dan soms spelers te verwittigen…”

Serieus

Wat was of is het doel bij Zulte Waregem?

Jonathan: “Zo vlug mogelijk verbeteren. Tijdens de voorbereiding kreeg ik echter last van pubalgie (pijn aan het schaambeen, nvdr), een blessure die me twee, drie maanden heeft afgeremd. Sinds ik hervatte, loopt het wel goed en werk ik heel hard. Met als beloning die goal in de bekermatch op Anderlecht.”

Kylian: “Na zo’n moeilijk jaar heb ik geprobeerd om stapje per stapje weer aan te knopen met het niveau dat ik bij Lille haalde (waar hij, zoals broer Eden, werd opgeleid, nvdr). Niet vanzelfsprekend, want ik moest weer ritme opdoen en dat nam veel tijd in beslag. Nu moet ik vooral op mentaal vlak nog vooruitgang boeken. Maar ik word hier omringd door ernstige mensen, ik leer dus vlug.”

Jouw ex-trainers bij Lille hebben daar in het verleden vaker op gewezen.

Kylian: “Ik weet dat dit mijn job is, maar ik beschouw het voetbal nog te veel als een spelletje. Ik lach nogal veel en moet serieuzer worden.”

Jonathan: “Met de coach die we nu hebben, hebben we er alle belang bij om serieus te zijn.” (lacht)

Kylian, Eden kreeg ook lang kritiek wegens zijn gebrek aan ernst op training.

Kylian: “Omdat we hetzelfde gestel hebben en graag lachen, worden we vaak vergeleken. Alleen wordt Eden tijdens een match een andere persoon. Mijn probleem is dat ik op training te veel riskante trucjes uitprobeer… en dat ik nog geen wedstrijden speel. Ik weet dat ik geen simpele speler ben.”

Jonathan: “Wat Kylian heeft, moet hij behouden, want weinig voetballers hebben die gekheid, dat onvoorspelbare in hun spel. Ikzelf moet dan weer harder zijn in de duels, meer een killer. Christian had in het begin hetzelfde probleem, hij was ook te vriendelijk.”

Had je gedacht dat hij zo’n carrière zou uitbouwen?

Jonathan: “Hoewel hij veel problemen had toen hij jong was, wist ik dat hij zou slagen. Bij Standard hebben ze misschien te veel van hem verwacht, vooral omdat de concurrentie toentertijd moordend was: Jovanovic, Mbokani, De Camargo…”

Vinden jullie die eeuwige vergelijkingen met jullie broers vervelend?

Jonathan: “Ik ben heel gelukkig met een broer als Christian. Ik kan niet anders dan tevreden zijn voor hem. Hij is geslaagd in het leven. Een voorbeeld voor mij.”

Kylian: “Ze vergelijken mij met een van de beste spelers ter wereld, maar voor mij blijft Eden gewoon mijn broer. Wat hij in het voetbal bereikt, is niet belangrijk, wél zijn geluk in het gewone leven: zijn vrouw, zijn twee kinderen. Zelfs mocht hij zijn carrière door een zware blessure moeten stopzetten, dan zou dat voor mij niets veranderen.”

Jonathan: “Dat onze broers in de Premier League schitteren, is wel een grote motivatie om er zelf ooit te geraken. Het enige probleem is dat men verlangt dat Kylian en ik even goed zijn als onze broers toen zij negentien waren. Ik ken echter niet veel voetballers die op die leeftijd al doorbreken. Een ‘normale’ speler krijgt dan zijn eerste kansen in de eerste klasse – op dat vlak lopen we dus niet achter. Maar wij hebben nu eenmaal een bekende achternaam.”

Een voor- of een nadeel?

Jonathan: “Meer een nadeel. De verwachtingen zijn te hoog. Bij Visé spraken ze voortdurend over Christian. Ik probeerde er niet aan te denken. Langs de andere kant geeft hij me wel veel raad, en dat is wél een voordeel.”

Kylian: “Eden was amper zeventien toen hij verkozen werd tot beste jongere in het Franse voetbal. En dan zeggen ze tegen mij: ‘Wat heb jij bereikt op je negentiende?’ De mensen zouden me wat meer tijd moeten gunnen. Ik ben geen genie zoals Eden, dat besef ik heel goed.”

Een ‘normale’ speler zou na zo’n moeilijk jaar bij White Star wellicht geen kans krijgen bij een eersteklasseclub.

Kylian: “Als ik niet Hazard had geheten, maar euh…. Jean Dujardin, dan had ik misschien wel met voetballen moeten stoppen.”

Jonathan: “Je mag nog Benteke of Hazard heten, als je niet goed bent, dan ben je niet goed.”

Braine-le-Comte

Kylian, Eden heeft al vaak in interviews verteld dat jij de meest talentrijke van de vier broers Hazard bent. Heeft het dat voor jou niet moeilijker gemaakt?

Kylian: “Dat is een spelletje dat wij spelen in de familie. Volgens mij is Ethan (de jongste, 11 jaar, nvdr) zelfs de meest begiftigde. Het flatteert me wel dat Eden dat zegt, maar als dat waar zou zijn, zou ik niet voor Zulte Waregem spelen. Eden was op zijn zeventiende de beste speler in Frankrijk. Ik stond toen nog nergens.”

Ooit met jullie broers in dezelfde club spelen: is dat een realistische droom of een utopie?

Jonathan: “Voor mij is dat zeker mogelijk.”

Kylian: “Misschien speel ik ooit wel met Eden bij Braine-le-Comte (‘s-Gravenbrakel, waar de broers Hazard opgroeiden, nvdr).” (lacht)

Jonathan: “Ik denk dat als mijn vader Christian en mij ooit samen ziet spelen, dat hij zal huilen. Vanbinnen toch, want hij toont niet rap zijn emoties. Het is nu aan mij om die droom te realiseren door hard te werken, zoals mijn broer altijd heeft gedaan. Zonder die mentaliteit was hij nooit bij Aston Villa beland. Oké, hij heeft ooit stommiteiten begaan door te vriendelijk te willen zijn voor bepaalde vrienden en om hen te helpen. Maar Christian is intelligent, heeft me al vaak op het hart gedrukt dat je alleen maar kunt slagen door je in het zweet te werken.”

Kylian: “Eden zegt me dikwijls dat ik een voorbeeld moet nemen aan Thorgan, niet aan hem. En hij heeft gelijk, want het heeft niet veel zin om me te vergelijken met een genie dat geboren is met een bal. Maar bon, hij werkt ook hard hoor.”

Spelen Eden en Christian de rol van oudere broer?

Kylian: “Eden spreekt niet meer als een kind, maar als een familievader. Ik heb soms de indruk dat ik zelfs een tweede vader heb. Hij vraagt me soms of ik me thuis gedraag.”

Jonathan: “Christian is altijd heel volwassen geweest. Zelfs zonder voetbal ben ik er zeker van dat hij ook in het gewone leven was geslaagd. Onze vader heeft ons altijd gepusht om te studeren. Als ik geen voetballer was geweest, dan was ik allicht met universitaire studies begonnen – ik heb trouwens mijn diploma secundair onderwijs behaald.” (trotse blik)

Kylian: “Ik spreek liever niet over school. Daar was ik zoals in het voetbal: zelden serieus.” (lacht)

Jullie zouden met voetballen kunnen stoppen en ‘werken’ voor jullie oudere broer, zoals meer ‘broers van’ in het voetbal. Daar al aan gedacht?

Kylian: “Dat zou ik kunnen overwegen, zo’n leven zonder zorgen, maar dat is kiezen voor de gemakkelijkheidsoplossing en dat is geen familietrek. Voor mijn vader moet iedereen écht werken voor de kost.”

Jonathan: “Ik zeg altijd dat Christian mijn voorbeeld is, maar eigenlijk is dat mijn vader. Een ex-militair en agent in Congo, een beetje zoals de coach hier. (lacht) Jong zijn was nochtans niet gemakkelijk met hem. Hij wilde ons uit de armoede halen. Het doel was om van niemand afhankelijk te zijn. Zelfs toen we niets hadden, bleef hij dezelfde waarden behouden. En nu Christian goed geld verdient, vraag hij niks. Soms zeg ik: ‘Pa, koop toch iets.’ Maar dan antwoordt hij dat hij niets hoeft. Hij wil zelfs zijn huis in Droixhe (in Luik vaak bestempeld als een probleembuurt, nvdr) niet verlaten. Ik ben erg tevreden dat ik zo’n vader heb.”

Kylian: “Men praat altijd over mijn broers, maar als ik ooit kan worden zoals mijn vader, dan zal ik geslaagd zijn in het leven.”

DOOR THOMAS BRICMONT EN JONAS CRETEUR – FOTO’S BELGAIMAGE/DIRK WAEM

“Het heeft niet veel zin om me te vergelijken met Eden, een genie dat geboren is met een bal.” Kylian Hazard

“Die bekende achternaam is meer een nadeel dan een voordeel. De verwachtingen zijn te hoog.” Jonathan Benteke

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content