Elimane Coulibaly is de schrik van menig verdediger en daar is zijn imposante figuur niet vreemd aan. Maar achter dat imago schuilt een sympathieke dertiger met een groot hart. De spits van de Buffalo’s heeft het over Senegal, zijn privécoach en zijn eigen kleine pleziertjes.
Elimane Coulibaly: “Ik hou wel van merken zoals Gucci, Louis Vuitton en Diesel, maar ik kan net zo blij zijn met een kledingstuk uit de H&M. Ik val zowel op dure als op goedkope zaken. Ik heb enkele kostuums, maar ik kleed me eigenlijk zoals ik me voel. De typische Coulibaly-look is eerder cool, relaxed en chill. Shoppen doe ik meestal in Gent. Je hoeft niet ver te gaan om mooie dingen te vinden. Bij Jo Mode, onze sponsor, vind je bijvoorbeeld alle grote merken. En ik loop ook weleens graag in de G-Star Store binnen. Wat schoenen betreft, houd ik het tegenwoordig bij Adidas. Sinds ik een blessure opliep in een paar Nikes, draag ik ze niet meer. Bijgeloof. Qua voetbalschoenen kies ik steevast voor Predator. Ik ben een stevige kerel, dus ik heb stevige schoenen nodig. Toen Puma me een sponsorcontract voorlegde, heb ik het om die reden naast me neergelegd.”
Geen motor voor Elimane
“Net zoals alle mannen houd ik van auto’s. Al overdrijf ik daar nu ook weer niet in … Ik heb een kleine Mercedes Sport C-klasse. Goedkoop is anders, maar er zijn duurdere wagens. Ieder heeft zijn smaak, maar ik houd het liever discreet. Je moet je op het veld tonen, niet op de autosnelweg. Even gaan scheuren op een circuit heb ik nog nooit geprobeerd. Ik ken mezelf, ik ben bang dat ik dwaasheden ga uithalen. Beter voorkomen dan genezen, zeker op dat vlak. Dat is trouwens ook de reden waarom ik nooit een motor heb gekocht.
“Wat restaurants betreft, ken ik wel een paar leuke adresjes in Gent. In de Vlaanderenstraat zijn er wel wat goede Italiaanse en Griekse restaurants. Als je liever iets chiquer wilt, kun je maar best naar Café Théâtre gaan. Een bar-restaurant met een loungeachtige sfeer, vlak bij de Vlaamse Opera.”
Extra training
“Ik ben helemaal weg van muziek. Van Senegalese muziek, maar ook van reggae en rap. Dan denk ik in het bijzonder aan Soprano, Rohff en Sexion d’Assaut. Maar ik ben heel open minded hoor. Ik kan bijvoorbeeld ook enorm genieten van iemand zoals Nina Simone. Naast het voetbal is er niet veel in mijn leven. Ik let er heel erg op dat ik voldoende recuperatietijd neem, maar ik werk ook nog privétrainingen af met mijn privécoach. Hij is van Senegalese afkomst en werkte eerder al samen met Mohamed Sarr. Aanvankelijk was het vooral om in het tussenseizoen fit te blijven.
“Ik ben nu bijna einde contract en mijn situatie is niet ideaal dus ik werk sinds het begin van het seizoen zo’n drie à vier keer per week met mijn privécoach samen. Die extra trainingen zijn echt gericht op wat ik nodig heb. Afwerking of technische verfijning bijvoorbeeld.”
Iets voor Senegal doen
“Anderhalf jaar geleden heb ik een centre de formation in Senegal op poten gezet. De jongeren spelen pas sinds kort in de competitie mee omdat het een hele poos heeft geduurd vooraleer het administratieve gedeelte achter de rug was. Samen met mijn vrouw ben ik ook een sociaal project op touw aan het zetten.
“We willen de Senegalese bevolking helpen want daar hebben ze – geloof mij vrij – echt wel nood aan. In het dorp waar ik vandaan kom, en waar mijn ouders nog wonen, is het bijna onmogelijk om je van drinkbaar water te voorzien. Daarom zijn we bezig met het aanboren van waterputten. Maar we trachten ook vrouwen die aan kanker lijden, of geleden hebben, te helpen. Ik heb het geluk dat ik het tot profvoetballer heb geschopt en dat ik goed geld verdien. Waarom zou ik mensen niet proberen te helpen met dat geld? Toen ik twaalf jaar geleden in België arriveerde, had ik niet meteen een profvoetbalcarrière op het oog. Ik kwam hier studeren en was op zoek naar een beter leven. Voor ik doorbrak in de voetballerij heb ik een hele tijd moeten zwoegen en ploeteren. Zoals alle andere immigranten. Ik weet perfect wat ze doormaken.”
DOOR JULIEN BROQUET
