De massale invoer van buitenlandse voetballers in onze competitie beroert nu ook Aimé Anthuenis. Tijdens zijn periode als clubtrainer greep de Waaslander graag naar vreemd talent en leek de doorstroming van jongeren geen prioriteit, nu stelt hij zich vragen over de toekomst van de nationale ploeg. De noodkreet van de bondscoach is terecht, maar uiteraard niet nieuw. Het is typisch Belgisch om pas te reageren wanneer een en ander echt dreigt te ontsporen. Na het openingsweekend van deze competitie vond bondsvoorzitter Jan Peeters het verontrustend dat er op een totaal van 198 voetballers slechts 81 Belgen aan de aftrap stonden. Dat is 41 procent. Maar in feite moet de voetbalbond de hand in eigen boezem steken. Je oogst altijd wat je zaait : na het Bosman-arrest voerde geen enkel land qua buitenlanders zo’n liberale politiek als België. Alleen zo kon een stroom buitenlandse voetballers van inferieure kwaliteit ongehinderd dit land binnenstromen en mocht een club als Beveren uitgroeien tot een filière van Ivoriaanse voetballers waarmee bepaalde mensen geld verdienen. Geen mens binnen de federatie die daartegen ageerde. Ieder voorstel om, ter bescherming van de jeugdopleiding, het aantal buitenlanders te beperken, werd door de Profliga in de prullenmand gegooid. Onlangs nog verwierp men het idee dat er voor iedere wedstrijd minimaal vier Belgen op het scheidsrechtersblad dienden te staan.
Zo wordt de Belgische competitie een theater van steeds meer exotische vogels en dreigt het bij een oprisping van Aimé Anthuenis te blijven. Clubs zijn alleen met zichzelf bezig, lanceren wat losse flodders als het gaat over jeugdopleiding en spreken zichzelf vooral tegen. Een paar jaar geleden wond een club als Beveren zich op omdat AA Gent en Lokeren vooral met buitenlanders voetballen, nu ziet voorzitter Frans Van Hoof daar geen graten in en spreekt hij van een vrij verkeer van personen. De Gentse voorzitter Ivan De Witte laat dan weer weten dat hij een groot voorstander is van een beperking van het aantal buitenlanders, maar dat blijkt allerminst in de politiek die zijn club voert.
De voetbalbond bekijkt het allemaal, zonder welk initiatief dan ook te nemen. Het idee van Anthuenis om tot een discussie tussen de Profliga en de clubleiders te komen, is bij voorbaat tot mislukken gedoemd. Clubs denken op korte termijn. Ze schermen met het gunstige klimaat waarvan buitenlanders genieten, waardoor het voor hen veel interessanter is om het talent over de grenzen te gaan zoeken dan jongeren een kans te geven. Daar valt iets van te zeggen, maar het betekent dat je de jeugdopleiding maar beter weggooit. En dat je je ploeg opbouwt met tweederangsbuitenlanders waarmee managers komen aandraven. Zonder dat die het niveau van de competitie kunnen optrekken. Misschien dat al die mensen die vanuit de voetballerij in de politiek stappen een discussie op gang kunnen brengen die tot een wetswijziging leidt. Nu huilen ze gewoon mee met de wolven in het bos. Terwijl ze eerder lieten weten de sport te willen dienen.
Tegen die achtergrond slaat Aimé Antheunis woensdag in Oslo de weg naar het WK in Duitsland in. De oefenwedstrijd tegen Noorwegen is de laatste aanloop voor het op 4 september tegen Litouwen echt begint. Dat Anthuenis in zijn selectie vijf spelers opnam die in hun respectieve club niet spelen, mag dan niet nieuw zijn, het zegt veel over de waarde van het Belgisch voetbal. Een roerige Europese week kon het zelfvertrouwen alvast niet opschroeven. Als Anderlecht straks over Benfica struikelt, dreigt er onrust op te komen en uiterst pijnlijk om zien was de manier waarop Club Brugge zowel qua techniek als qua snelheid door Shaktar Donetsk werd afgetroefd. De 5-0-zege van zondag tegen AA Gent kon dat nauwelijks verbloemen.
Juist het reservoir van Club Brugge leek een paar jaar geleden nog uit te puilen van het talent. Er werd luidop gesproken van een zelden geziene weelde. Niet één van al die sieraden kon de stap naar het eerste elftal zetten. Ofwel heeft dat te maken met fouten in de opleiding, ofwel met opties van de hoofdtrainer. Intern heeft sportleider Marc Degryse al een aanzet gegeven om veel meer de kaart van de jeugd te trekken en andere prioriteiten te leggen. Maar er is veel meer dan dat nodig om het tij te keren.
door Jacques Sys
De voetbalbond neemt geen enkel initiatief.
