TWEE JAAR GELEDEN WAS JOACHIM MUNUNGA UITBLINKER BIJ KV MECHELEN. CLUB BRUGGE DACHT EVEN AAN HEM, MAAR HIJ TROK NAAR TURKIJE, WAAR HIJ HET AL GAUW VOOR BEKEKEN HIELD. NA NOG EENS EEN DESASTREUS SEIZOEN BIJ BEERSCHOT WIL HIJ ZICH OP ZIJN 25E BIJ BERGEN HERPAKKEN.

Waarom kies je voor Bergen?

Joachim Mununga: “Wamberto -over wiens zoon ik me vorig jaar bij Beerschot zo’n beetje ontfermd heb – had me gezegd dat hij zelf ooit bij Bergen rust had gevonden. Een paar jaar geleden was ik er al eens gaan onderhandelen. Met Geert Broeckaert heb ik nog bij Moeskroen samengewerkt. Enzo Scifo kruiste ik net bij Tubeke: hij kwam en ik ging. Ik heb nog één training van hem meegemaakt. En ik praatte wel eens met sportief directeur Dimitri Mbuyu omdat we allebei van Congolese komaf zijn.”

Bergen heeft met Tim Matthys en Thomas Chatelle al twee aanvallende spelers voor de rechterflank…

“Ik ben opgeleid als verdedigende middenvelder, bij de profs speelde ik zowel links, rechts als in de spits. Ik ben nogal polyvalent, ik eis geen specifieke plaats op.”

Je bent nog maar 25 jaar en hebt al bij tien clubs gespeeld.

“Ik heb niet altijd de goeie keuzes gemaakt, maar ik ben daar nooit over beginnen te zeuren. Ik kreeg mijn opleiding bij Anderlecht en Standard, maar uiteindelijk vind ik dat ik niet slecht ben terechtgekomen. Ik moet aan niemand geld vragen om te kunnen eten, ik kan zelfs degenen helpen die hulp nodig hebben. Later wil ik gewoon mijn kinderen tonen waar ik allemaal geweest ben, en dat we altijd genoeg geld hadden om te kunnen eten.”

Sinds je Mechelen verliet, ben je in de anonimiteit beland.

“Dat klopt. In Turkije werden mijn prestaties minder. Bij Beerschot ben ik mee weggegleden in een negatieve spiraal. Ik kon het tij niet meer keren. Het zag er nochtans goed uit, dat project. Ik heb me laten aansteken door het enthousiasme van de voorzitter, ook al kon ik elders meer verdienen en hoorde je toen al geruchten over financiële problemen. Ik was te naief, maar ik was niet alleen: 22 spelers zijn er naïef geweest.”

Je speelde ooit samen met Mboyo, Mirallas, Witsel, Odjidja en Benteke, maar je hebt hun parcours niet gevolgd.

“Toen ik kapitein was van KV Mechelen, zat Benteke er op de bank, van Mboyo was nog geen sprake en Witsel noemde men een van de meest overschatte spelers in België. Ik ben nog met de Rode Duivels mee naar de Kirin Cup geweest. De deur naar de A-ploeg stond open, maar ik heb een andere keuze gemaakt: die voor Congo. Ik was nog maar één keer in het geboorteland van mijn ouders geweest, toen ik twee jaar was. Ik spreek geen Lingala, maar iets in mij duwde me naar de Congolese ploeg. Ik heb daar nog geen seconde spijt van gehad.”

Wat voel je je eigenlijk: Congolees of Belg?

“Belg. Ik ben hier geboren en opgegroeid. Ik kreeg een Europese opvoeding met een paar Afrikaanse accenten. Het probleem is dat voor veel Belgen een zwarte eenvoudigweg geen Belg kan zijn. Ik weet niet meer hoe vaak men me plompweg vroeg: ‘Van waar ben jij eigenlijk afkomstig?’ Ik antwoordde dan: ‘Van Louvain-la-Neuve.’ Toen ik kleiner was, heb ik geleden onder de opmerkingen die elke kleurling in België zo vaak moet horen, opmerkingen die je op de lagere school eenzaam doen voelen, genre: ‘Jij speelt niet mee, want je bent kaka.’ Op die leeftijd doet dat pijn, omdat je je realiseert: ik ben niet als de anderen. Het maakt je wel mentaal sterk. Ik zeg niet dat ik racisten dankbaar moet zijn, maar ze hebben me op zijn minst iets bijgebracht.”

Is de sfeer in Antwerpen veranderd na de laatste verkiezingen met de overwinning van Bart De Wever?

“Nee. Je hoorde afgelopen seizoen apengeluiden, maar niet meer dan tevoren. De overwinning van Bart De Wever heeft daar geen enkele rol in gespeeld. Het publiek van Beerschot reageerde tevoren al zo. Ik vond een deel van het publiek – sorry om het zo cru uit te drukken – fascistisch en slecht. Ik werd geviseerd, maar niet meer of minder dan andere spelers. Ik werd ook vorig jaar geviseerd, door de eigen supporters dus. Je hoort op het Kiel van alles, ze maken je uit voor aap, voor makak. Ik was erop voorbereid toen ik er tekende, daarom heeft het me ook niet echt geraakt.”

DOOR PIERRE DANVOYE