Heb je op de kermis ooit zo’n goudvis in een zakje water gewonnen? ( lacht) “Nee. Dat was een prijs die je kon krijgen als je eendjes ving, ik reed liever met de botsauto’s. Als er in Anderlecht een kermis stond, kon je ook elke keer racen op een klein kartingcircuit. Dat deed ik graag.
” Aurélie, mijn vriendin, groeide op tussen de foorkramers. Haar vader heeft een lunapark. Daarmee stond hij in onze kindertijd op de kermis van Anderlecht. Maar het is niet daar dat ik Aurélie leerde kennen, ze zat bij mij op school. Lunaparken spraken me vroeger trouwens niet aan. Nu vind ik ze al toffer. Het liefst houd ik mij bezig met die muntstukken die je moet doen vallen. De pa van Aurélie laat me gratis spelen. Het nadeel is dat ik eventuele winst niet mag houden.”
Maak je een afspraak bij de kapper of ga je als dat in je opkomt?
“Meestal laat ik mijn vriendin haar gang gaan met de tondeuse. Maar ik kan geweldig genieten van een goede hoofdmassage en Aurélie geeft me die niet graag. Als ik daar zin in heb, spring ik bij de coiffeur binnen, zonder afspraak.”
Welke knappe vrouw zou je in de kapsalon eens onder handen mogen nemen?
” Victoria Silvstedt. Ken je die niet?! Zij op zich is een reden om naar TF1 te kijken. Ze draait de bordjes bij Het Rad van Fortuin. Victoria heeft alles. Ze is perfect.”
Wat hield je als kind angstvallig verborgen voor je ouders?
“Mijn scooter, een oranje Spirit.”
Oei, dat steek je niet onder je hoofdkussen.
“Het waren de sleutels die ik moest verstoppen, de brommer parkeerde ik bij mijn beste vriend. Het was vooral mijn moeder, bij wie ik woonde, die zo’n ding gevaarlijk vond. Met mijn pa had ik in mijn puberteit niet veel contact, die trok zich toen van mij niet veel aan. Randy, mijn negen jaar oudere broer, wist dat ik een scooter had, maar verklikte me niet. Ik kocht die Spirit op mijn veertiende. Toen was het de mode om daar in de wijk wat mee rond te hangen. Mijn moeder zag me er uiteindelijk op een dag eens mee, maar ze was niet boos. Mijn ma, dat is echt een lieve. Ik heb de scooter niet lang gehouden, ik ben dingen nogal vlug beu.”
Als er een gat in je kous is, gooi je die dan weg?
“Als het een klein gaatje is, trek ik die nog aan. Vooral uit luiheid. Ik doe dat dan wel achter de rug van Aurélie. Zij zou die direct in de vuilnisbak kieperen.”
Leg jij je kousen in de winter op de radiator, zodat ze warm zijn als je ze aantrekt?
“Altijd. Thuis, vijf minuutjes voor ik vertrek, en op de club, vijf minuutjes voor de training. Ik heb snel kou. Op mijn appartement zet ik de thermostaat gewoonlijk op 25 graden.”
Waarmee krijg jij je vriendin op de kast?
“Ik kan geen stof zien liggen, ik háát dat. Als ik om elf uur ’s avonds nog de stofzuiger bovenhaal, wordt ze boos. Ze vindt dan dat ik overdrijf en dat ik moet wachten tot de volgende dag, maar dat kan me niet schelen. Soms begin ik zelfs om twee uur ’s nachts te stofzuigen. Een beetje atypisch voor een man, maar ik compenseer dat: voor de rest doe ik níks in het huishouden.”
Wat kreeg je ma vroeger te horen als ze naar oudercontacten ging?
( lacht) “Dat ik niet echt stout was, maar dat de lessen me geen fluit interesseerden, dat ik niet kon stilzitten en dat ik te veel praatte. Eerst volgde ik drie jaar de richting kantoor, om iets te doen. Daarin was ik niet goed genoeg. Nadien koos ik iets decoratiefs. Toen moest ik schilderen, houten deuren schuren, dat soort dingen. Ook daarin was ik zwak. Die richting maakte ik wel af, maar ik haalde mijn diploma niet. Elk schooljaar kreeg ik opmerkingen over mijn gebabbel. Ik stond vaak op de gang. Ook nu praat ik nog altijd graag in de kleedkamer, maar niet tijdens de theoriesessies.”
Want de meester is streng?
” Voilà.” ( lacht)
In deze rubriek laten we dit seizoen afwisselend een Belgische voetballer uit de Belgische competitie en een Belgische voetballer uit een buitenlandse competitie aan het woord.
KRISTOF DE RYCK
Soms begin ik ’s nachts te stofzuigen
