Hoe heb je Nancy leren kennen ?

Johan Verbist : “Ik denk in 1988 al, bij het uitgaan in een plaatselijke discotheek. In 1992 zijn we gaan samenwonen, maar we zijn nooit getrouwd. Van een huwelijk voor de kerk was eigenlijk nog niet echt sprake. Dat hoeft voor mij ook niet op een papiertje te staan.”

Typeer Nancy eens ?

“Ze is enorm sociaal. Soms kan ze je wel eens opjagen, maar misschien heb ik dat af en toe nodig. Ik waardeer het ook enorm dat zij zich nu opoffert voor mijn carrière. Wij werken allebei voltijds en voor mij komen daar nog eens mijn activiteiten als scheidsrechter bij. Viermaal per week moet ik gaan trainen, plus dan nog eens de wedstrijd in het weekend en de Europese verplaatsingen.”

Een scheidsrechter traint veel ?

“Vooral conditietrainingen. Eenmaal per week komen wij in Leuven samen met de scheidsrechters van eerste klasse en om de veertien dagen verzamelen in Tongerlo de scheidsrechters uit de hogere afdelingen van de provincie Antwerpen. Nog drie andere dagen per week volg ik een individueel trainingsschema. Als we in Leuven of Tongerlo trainen, rijd ik meestal meteen van mijn werk naar daar. Dan zie ik pas de volgende ochtend mijn dochtertje weer.”

Heb je rituelen voor een wedstrijd ?

“Ik probeer de dag van de wedstrijd in de namiddag van twee tot vier uur te slapen. Dan maak ik mijn tas, eet ik nog iets en tegen vijf uur vertrek ik.”

Je fluit sinds drie jaar ook internationale wedstrijden. Hoe ervaar je die ?

“Vorig jaar leidde ik de halve finale op het veld van Celtic Glasgow : serieus de moeite ! Valencia floot ik ook al en Sporting Lissabon tegen Gençlerbirligi. Dat zijn dingen die bijblijven. Vroeger floot ik jeugdtoernooien, dat vond ik het tofst : je bent een week op locatie en krijgt de gelegenheid om een stad te leren kennen. Kiev bijvoorbeeld. Ik ben altijd nieuwsgierig naar andere culturen. Als ik op vakantie ga, is dat ook nooit alleen om in de zon te liggen. De stad die het meest indruk op mij maakte, is New York. Nancy en ik huurden er veertien dagen een wagen en verkenden de oostkust. Ik heb, ondanks mijn hoogtevrees, nog op de Twin Towers gestaan. Heel vreemd om dan achteraf de beelden te zien van die aanslagen van 11 september. Het valt moeilijk voor te stellen dat er op de plek van die twee reusachtige wolkenkrabbers niets meer staat.”

Heb je hogere studies gedaan ?

“Na mijn middelbare studies probeerde ik eerst een jaar journalistiek in Antwerpen. Daarna studeerde ik aan de VUB communicatiewetenschappen. Door een ernstige aanval van klierkoorts miste ik zodanig veel dat ik met die studies kapte. Na een jaar legerdienst ging ik dan maar werken. Ik begon bij een transportbedrijf, waar ik tot oktober vorig jaar in dienst was. Toen die baan niet meer combineerbaar bleek met mijn scheidsrechterscarrière, ben ik op zoek gegaan naar een andere job. Sinds augustus vorig jaar werk ik bij een expeditiebedrijf. Wij verschepen containers over de hele wereld.”

Heb je buiten de arbitrage nog hobby’s ?

“Daar heb ik helaas geen tijd meer voor. Ik ben wel een sportliefhebber, ik volg alle disciplines. Van volleybal, basketbal tot voetbal in de lagere reeksen. Zelf speel ik niet meer, tenzij op de scheidsrechtertrainingen. Daar spelen we wel eens een wedstrijdje vier tegen vier. Zonder scheidsrechter ( lachje).”

Verzamel jij, zoals veel van je collega’s, ook voetbaltruitjes ?

“Neen. Ik neem wel pins mee uit het buitenland om aan mijn broer te geven. Als ze mij een truitje aanbieden, neem ik dat ook mee, maar ik zal het zelf nooit aan een speler vragen.”

Matthias Stockmans

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content